Maciek

My Walden

Coś z klasyki sprzed dekad [video=youtube]www.youtube.com/watch?v=wAhpIjazFN0

Koncert w Vancouver będzie filmowany, ale czy to ma być część jakiejś większej całości (wydawnictwo z różnymi fragmentami trasy na sam koniec) albo może pojedyńczy występ, tego nie wiadomo. Może się też okazać, że to będzie jak z tym DVD z Kostaryki kiedyś, tylko jakaś lokalna akcja. Trzeba poczekać na jakieś info od samego zespołu. Swoją drogą to byłoby dziwne nagrywać DVD na początku trasy, szczególnie że niedawno było Showtime.

Rotfl, co za motyw, bo tak się składa, że czasem, choć prawie nie słucham rapu, to też puszczam sobie horrorcore Słonia :D (odkąd Nightfall :P sprzedała mi kiedyś Króla Szczurów) Gośc ma też wątek rockowy, bo w jednym kawałku zaśpiewał Tomasz Struszczyk, obecny wokalista Turbo, aż sobie przypomniałem. [video=youtube]www.youtube.com/watch?v=pSXET90Gsx8

Oczarowało mnie to wykonanie The Islander, w lekko zmienionej aranżacji, z samym Marco przez pierwsze kilka minut. Nareszcie używa drugiego gryfu, choć ma podpięty jakiś efekt, który imituje brzmienie gitary akustycznej. [video=youtube]www.youtube.com/watch?v=LXKvo5A9e8Y

Jedna z lepszych rzeczy na The Diary, utrzymana w orientalnym klimacie. Lecz preferuje wersję Storm, w niej czuć inspirację słynnym Gates of Babylon Rainbow. Sama wersja gentle jest miła, brzmi bardzo hindusko, gdzieś się sitar przewija, zresztą całość jest bogato zaaranżowana. Wokal Anneke przecudowny. Ode mnie coś z hard rockowej klasyki, ale w nowszej odsłonie i pomyśleć, że panowie grają od poand 45 lat. Zawsze mnie pozytywnie nastraja ten numer. [video=youtube]www.youtube.com/watch?v=gZ3maAcE0h4

Nie miałem czasu tak dokładnie oglądać, poza tym bardzo często niedokładnie widać, ale czy zwrócil ktoś uwagę, kiedy Marco gra na gitarze? To byłoby dziwne zakładać to dwugryfowe combo bas - gitara i z niego nie korzystać, wydaje mi się, że jakby to miało być dla tylko show, to pewnie miałby je przez większość koncertu...

Ciekaw jestem, czy dodadzą do setlisty inne kawałki z Oceanborn, bo Stargazers to chyba największa niespodzianka nowej trasy :D Ja bym z chęcią usłyszał jeszcze Gethsemane. :)

Mnie bardziej zainteresowało dwugryfowe cacko, które trzyma Marco. Widać to nie tylko zdjęcia promocyjne, ale wygląda, że na koncercie faktycznie wspomoże Emppu na drugiej gitarze :D Przekonamy się jutro.

Możesz sprecyzować pytanie? Bo w muzyce nie ma takiego pojęcia :”oscyluje w”. Pomijam już, że to skale równoległe złożone z tych samych dźwięków. Na pewno nie ma tak, że pierwszy dźwięk na płycie to G, a ostatni to e. Jeśli już to może dotyczyć medleya Imaginaerum. Zaś ulubiona tonacja Tuomasa to g moll, ale żeby wiedzieć w jakiej tonacji są utwory z IM musiałbym widzieć nuty. W ogóle wydaje mi się, że ta metafora nie ma żadnego związku z tonacją utworów na IM, ale z samym pięknem następstwa tych dwóch akordów (co się zdarza w niejednym utworze). Wnioskuje to z wypowiedzi Tuomasa, który na pytanie o ostatni wers Song of Myself odparł:. Well this is a good time to reveal this also, because G major to E minor is one of the most beautiful chord changes in my opinion. And the main character's name in the movie is "Gem". When you see the movie you will understand a lot more. She is the daughter of the main character in the movie, she is called Gem. And it all makes sense once you see the movie, especially the last scene.

Nie odbieram tego oświadczenia jako narzucenie komuś światopoglądu (wręcz przeciwnie). Raczej zachęta do bycia freethinkerem i zadawania pytań. Nie traktuje też Tuomasa i Troya jako ateistów sensu stricte, lecz ludzi przesiąkniętych głębokim humanizmem, którzy zachwycają się wolnością, światem, życiem i człowiekiem (co powoduje odrzucenie przy tym wszelkich ograniczeń typu religia, ale to jest "skutek uboczny", a nie cel sam w sobie) Podejrzewam, że Tuomas wymyślił sedno przemowy, ale dał ją wypowiedzieć i skonkretyzować Troyowi ze względu, że jest native speakerem, a tu trzeba było bardzo uważnie dobierać słowa. We are happy, happy, happy people. Come on in, the water is fine - naprawdę szczera i wzruszająca końcówka. :)

Bardzo ciekawa rzecz. Tuomas i Troy wzięli udział w akcji "Openly Secular", czyli w ujawnianiu się z tym, że jest się niewierzący, niereligijny. Ma to zachęcać innych ludzi do bycia wolnymi i poszukiwania własnej ścieżki. Oświadczenie Tuo & Troya [video=youtube]

Na razie tak pobieżnie przesłuchałem The Diary, ale o dziwo wcale krążka Storm nie wolę od Gentle, raczej pół na pół. Na mocniejszym dysku zwróciły moją uwagę Endless Sea, Shores of India, Heart of Amsterdam i New Horizons. Niemniej gitary mają takie trochę smyczkopodobne (z braku lepszego przymiotnika) brzmienie, że wcale nie czuję ich ciężaru i klarowności aranżacji. Kawałek The Storm uwielbiam w obu wersjach. W zasadzie ideałem byłoby zrobić płytkę, gdzie niektóre kawałki (te wymienione) są w wersji storm, a pozostałe w wersji gentle. :D

Profesor ma bardzo duże poczucie humoru. Kiedyś przeczytałem taki jego słynny artykuł Religiol (raptem 1 strona, a warto przeczytać). Z jednej strony bardzo błyskotliwy tekst, z drugiej napisany z sarkazmem i humorem.

Spodziewajcie się w przyszłym tygodniu na naszej stronie obszernej recenzji, dogłębnie analizującej EFMB. :)

Teraz zacząłem III sezon House of Cards oglądać, ciut wolniej się akcja toczy. Niedługo dojdę do odcinków reżyserowanych przez Agnieszkę Holland. Za to pierwsze dwa sezony mnie zmiażdzyły, szczególnie lubię te motywy jak Kevin Spacey zwraca się do widzów.

W sumie powinienem się cieszyć, że po raz pierwszy od ponad 2 miesięcy jestem normalnie w domu, ale jestem daleki od tego. Życie jest dziwne.

To miłe, że Jukka też się pojawi na trasie na jakimś koncercie (Rock in Rio, 25 września). Faktycznie możliwe, że za kilka lat będzie mógł powrócić.

Rzec można, że Nightwish opanował polską prasę muzyczną, bo jest na okładce nowego Teraz Rocka, a w środku można przeczytać 6-stronnicowy wywiad z Tuomasem, Floor i z Marco oraz recenzję EFMB (4/5). Na okładce Mystic Art też jest NW, plus kilkustronnicowy wywiad z Tuomasem i Floor, a recenzja EFMB 10/10. Czytałem oba, szczególnie wywiad z Marco z TR jest interesujący. Może ktoś da radę zrobić skany?

Niedawno pojawił się teledysk do kawałka Shores of India [video=youtube] Anneke w hinduskim stroju, pięknie to wyszło.

Dziękuję wszystkim za życzenia. :)

Mam na chwilę dostęp do kompa, więc może napiszę swe impresje z obu kawałków. Élan - przy pierwszym odsłuchu niezbyt mi podszedł, ale to jeden z tych utworów, które zyskują przy kolejnych przesłuchaniach i w tej chwili uważam, że to całkiem dobry numer. Na pewno nie czołowy w dorobku NW, ale zgrabny, elegancki, zachowujący poziom, do jakiego przyzwyczaił nas Tuomas w piosenkowym wydaniu. Najlepsza jest końcówka z większym wigorem oraz licznymi współbrzmieniami i harmoniami wokalnymi Marco i Troya. Generalnie to pewne novum, bo to pierwszy przypadek w historii Nightwish, że na singiel został wybrany utwór folkowy (może chodziło o to, żeby cały nowy skład przedstawić na dzień dobry). Zatem kawałek ma brzmieniowo więcej wspólnego z I Want My Tears Back czy Last of the Wilds niż z Amaranthem, Storytime czy Wish I Had an Angel. Początkowa zagrywka grana unisono przez pianino oraz whistle i dudy może znowu nasuwać jakieś skojarzenia ze wstępem do Nemo. Zaskoczyła mnie aranżacja gitary, bo nie ma tego charakterystycznego podziału na bezgitarową zwrotkę i potem metalowe riffy, pojawiają się za to lekko kołyszące, delikatne zagrywki gitary, nie przypominam sobie, żeby w któryms kawałku Nightwish takie były. Znowu sama melodia bardzo Holopainenowa i od razu wiadomo, kto to skomponował. Sagan – nie wiem jak innym, ale mnie Sagan bardziej się podoba niż Elan. Niemal brak symfoniki, sporo za to folkowych elementów, znowu whistle i dudy Troya dają o sobie znać. Plus Tuomas na pianinie. Mimo ciężaru gitar, jest w tym przestrzeń i oddech. W drugiej części gdzieś tam odczułem, jakby powiedzmy coś z Oceanborn przefiltrować przez obecne brzmienie zespołu. Biorąc pod uwagę, że to dopiero singiel i bonus, to najlepsze jeszcze przed nami. :D p.s Teledysk natomiast w ogóle mnie nie przekonuje.

Zastanawialiście się kiedyś, ile spotify płaci artystom? Podobno standardowa obecnie stawka to 0,006 euro za jedno odtworzenie utworu (niezależnie od jego długości). Zatem 167 odtworzeń kawałka daje 1 euro. Album przeciętnie składa się z 10 kawałków, czyli odtworzenie 167 razy całego albumu (1670 pojedyńczych odtworzeń), daje artyście 10 euro. Jeśli przeciętna cena płyty to ok 50zł (powiedzmy, że 12 euro), to żebyśmy się mogli poczuć, tak jakbyśmy zapłacili w sklepie za album, to potrzeba ok. 2000 odtworzeń danego artysty w naszej muzycznej bibliotece. :D

Nowy singiel Ensiferum, dość przewidywalna i standardowa rzecz, choć przyjemna. Kawałek to bardziej melodic death/extreme power z chóralno-symfonicznym posmakiem niż folk-metal. ;)

Jakby kogoś interesowało, to 21 II w Krakowie wystąpi na jedynym koncercie w Polsce - Queen + Adam Lambert. Oczywiście trzeba to traktować jako swego tribute i dobrze, że jest ten znaczek "plus". Niemniej nie do końca, bo jednak dwóch z trzech założyciel gra wciąż w zespole, a zobaczyć takie legendy jak Brian May na żywo, to zawsze jest gratka, a biorąc pod uwagę wiek (67 lat), to raczej na pewno ostatnia okazja. Nawet jeśli to powinno być raczej pod szyldem np: "Muzycy z Queen + Lambert". Co do rzeczonego Lamberta to wiadomo, że nie jest Freddiem, ale też chyba nie próbuje nim być i cały czas mówi, że chce po prostu ludziom przypomnieć te wspaniałe piosenki, jako hołd dla Mercury’ego. Przy całym moim sceptycyźmie odnośnie tej kolaboracji i tego że uważam, iż szyld powinien być inny, to uczciwie trzeba przyznać, że chłopak się wyrobił ostatnio i przy takiej technice i ogromnej skali, ciężko nawet przy negatywnym nastawieniu powiedzieć, że na przykład utwór z linka jest kiepsko zaśpiewany.