Maciek

Nie słucham P.O.D, ale udział Marii Brink mnie zainteresował. Niestety bardzo rozczarowujacy jest jej występ w tym kawałku. Raz, ze jest jej b.mało, a dwa, że zrobiła kilka zawodzeń i tyle. Myślałem, że pokaze swój trademark, czyli ostry wokal

Nie wiem, ale ja średnio co 3-4 dni muszę na nowo instalować Spotify (bo nic się nie dzieje po kliknięciu na ikonkę). Podejrzewam, że to może być właśnie przez aktualizacje. Jedno jest pewne wersje powyżej 1.0 nie działają na starych Windowsach w ogóle. Przy okazji, pojawiła się na spoti najbardziej denerwująca reklama ever i jedyna fajna reklama jak na razie (jeśli w ogóle reklama może być fajna :P). Ta pierwsza to oczywiście koty grające w ping -ponga, o żesz..:dodgy: .A druga to niejaki Brian Johnson i śp. Bon Scott śpiewający, że oni wracają w czerni albo są na autostradzie do piekła :D. Oczywiście nawet taka reklama też przeszkadza słuchać muzyki.

Tak ostatnio deliberowałem o czym jest ten tekst. Niby wiadomo: radość życia, zachwyt nad chwilą itp., ale jak się dokładnie przyjrzeć, to niektóre rzeczy tu do siebie nie pasują, tekst staje się niejasny, płynny, wieloznaczny, czyli Tuomas w formie. :D Time to rest now and to finish the show And become the Music, one with alpenglow I will tuck us in on a bed of snow. Painting white, silencing the valley we built. Together we’ll sleep. Devoured by Life Zastanawiam się, jak sie mają te wersy do siebie. Z góry odrzucam motyw odejścia, śmierci, bo raz, że płyta ma optymistyczny wydźwięk - pro life, a dwa, muzyka w kompozycjach zespołu jest zawsze odbiciem liryku, a ta jest zbyt "radosna" (z braku lepszego słowa). A może się mylę.

hietAla – No lirycznie bomba. Nie spodziewałem się, że będzie wybitny tekst – a jest. W sumie trochę barokowe pod wgzlędem konceptu, takie wyliczanki, tylko nie ma twistu na koniec :P. O jakiejś niewiedzialnej sile, wartości, która daje nam poczucie szczęścia, pięknie. Muzycznie też całkiem klawe. Milla – sądząc po nazwie grupy to myślałem, że będzie nawiązanie do prozy Jane Austen. :P W ogóle co za dziwna nazwa zespołu, to tak jakby w Polsce był band - Argument Elizy Orzeszkowej :D Bardzo dobry tekst. Nie wiem, czy autorzy czytali wiersz Czesława Miłosza "Piosenka o końcu świata", ale możliwe, że tak (w końcu noblista, profesor literatury w Berkeley, wielokrotnie przekładany na angielski), bo widzę pewne wspólne elementy. Jeden z faworytów. Sami – przeczytałem tekst zanim włączyłem utwór, i spodobał mi się (znaczy liryk). Ma dużo nomen omen światła, prosty, ale klarowny. Niestety, ale nie mogę tego samego powiedzieć o muzyce. Nie pasuje mi do tego tekstu czy w ogóle do Anathemy (powiedział czlowiek, dla którego najlepsza płyta Anathemy to The Silent Enigma, a już A Fine Day to Exit jest za lekkie ;)). Ares – Nie przepadam za U2, choć akurat warstwa tekstowa tego numeru jest dobra. Lawenda – Muzycznie może nawet by wygrało, no ale miałem patrzeć na teksty. A od strony lirycznej to ”sympatyczna” (choć nie wiem, czy to dobre słowo) opowieść o "strachach ciemnej nocy" i nic więcej. Maideni mają też utwory ze znakomitymi tekstami, że wspomnę tylko Flight of Icarus, Brave New World, Wicker Man, The Legacy, Paschendale, Loneliness of the Long Distance Runner czy The Rime of the Ancient Mariner. Niemniej miło, że się pojawili. :) Nightfall – myślałem, że wrzucisz coś jesiennej Emilii :P Fajny tekst, choć muzyka niezbyt mi podeszła, mimo że lubię Blutengel. Anka – Tekst niezły, choć ja zawsze mam wrażenie, że u nich wszystko jest za bardzo wprost. Utwór też okay, jak i cała plyta, tyle że ja przez ostatnie dni zrobiłem sobie powrót do symphonic metalu, więc jak słysze kolejny utwór z rozpędzoną perksują, chórem i wysokim damskim głosem - to mam dość. ;) Izzy – Jagger w większości przypadków trzyma poziom, jeśli chodzi o teksty. Nawet zaryzykuję tezę, że Stonesi mają lepsze teksty niż Beatlesi. Tutaj miał w ogóle jakiś wzlot, bo wyszedł świetny liryk. Dodatkowy plus za inspirację Mistrzem i Małgorzatą. Taki elegancki diabeł, wypisz wymaluj – Woland! Waham się między utworem od hietAli a Izzy’ego. Z tego co wyczytałem o tym pierwszym zepole, to jest on chrześcijański, co oznacza, że tekst może być o Jezusie itp, a Stonesów kawałek znów o Lucyferze. Ha! Jaki pojedynek :D Mimo że jako humaniście literacka symbolika Lucyfera jest mi znacznie bliższa, to wybieram Theocracy (podobają mi się te metafory). Ala Twoja kolej. :)

Cóż za wspaniała informacja, okazuje się, że Eydis (Kinga Magiera) kilka miesięcy temu wróciła do zespołu :D Tym samym nie muszą szukać nowej wokalistki i pracują nad nową płytą. Wróciłem ostatnio do ich albumu i upływ czasu im nie zaszkodził, wręcz przeciwnie. Nie ukrywam, że bardzo silnym punktem wydawnictwa jest właśnie wokalistka, mająca mocny głos o świetnej barwie, kiedy trzeba bardziej rockowy, innym razem para-operowy. Kompozycje też zrobione z wyczuciem, bez nadmiernego nadęcia Szkoda, że popularność grupy jest niewielka, ale Polacy nie gęsi i swój female fronted mają.

Też myślę, że jeśli spotkanie byłoby pod koniec września, to może dałbym radę. :)

Najlepiej to co Cię interesuje rozwijaj sobie sama. :) Bo znałem osobę, która miała dwa kierunki i nie miała praktycznie życia i czasu na nic. Zazwyczaj Ci, którzy studiują dwa kierunki prędzej czy później sobie dziekankę na którymś roku biorą, bo mają dość. Lepiej sobie samemu poczytać na dany temat albo na jakiś kurs się zapisać i poznawać, co Cię interesuje bez tej całej presji czasu, obowiązkowych zajęć i egzaminów.

Ryzykowny pod względem promocji tytuł, bo już jedno słynne Innuedno było i to ono wszędzie w sieci będzie wyskakiwać. ;) Niemniej okładka przepiękna i pasująca do tytułu.

Dzięki. Dobry Mabool nie jest zły. ;) Może poproszę o anglojęzyczny utwór z dobrym tekstem. Gatunek prawie dowolny (rock, metal, gothic, folk, alternative, pop) Napisałem prawie, bo jednak w ramach jakiegoś "muzycznego rozsądku" (cokolwiek to znaczy).

Ten nowy minialbum jest już na Spotify. Na razie słyszałem tylko covery. Cover Sonaty lepszy niż oryginał, Meat Loafa w sumie też, choć jest taką wersją pośrednią między singlem a 12 minutowym utworem z albumu.

Nowy teledysk LLO. Niski budżet, więc trochę podobny do poprzedniego, ale klimat jest. [video=youtube]

Potop [video=youtube]

Całkiem niezłe. Single z dwóch poprzednich albumów to była trochę papka. Ten jest znacznie lepszy. W sumie nawet by pasował do starych płyt BN. Głos Candice jest bardzo "na wierzchu" w miksie, ale na dobre to wyszło kawałkowi.

Wreszcie po kilku miesiącach naprawdę przekonałem się do EFMB :D Niemniej dalej uważam, że ma trochę "przymulone" brzmienie i na jakim sprżęcie by nie słuchać, to ów fakt się nie zmienia.

Rammstein nawet lubię. Zastanawiałem się, jak może brzmieć poboczny projekt muzycznego lidera Niemców. Brzmi bardziej tradycyjnie, gitarowo, takie skrzyżowanie modern hard rocka z alternative metalem. Skojarzyło mi się z jednym numerem Godsmack, dość przyjemny kawałek. Synthpop i (gothic) metal to raczej dwa przeciwieństwa. Ich współbrzmienie zakrawa na muzyczny oksymoron, bo gdzie ejtisy, a gdzie female metal, a jednak da się, czego przykładem jest The Birthday Massacre. ;) [video=youtube]

Pewnie newsa raczej nie będzie, tak jak nie było na temat Jukki, ale skoro oficjalny brazylijski fanklub podał takie info, to widocznie tak będzie.

Pomyśleć, że kiedyś tylko Tarja obsługiwała stronę wokalną zespołu, a dziś mamy trzech śpiewaków w zespole i będzie jeszcze czwarty na dokładkę. ;) Skoro będzie Tony, to może wykonają "Cold Heart Of The Klondike" w jakiejś bardziej metalowej aranżacji. Byłaby szansa usłyszeć na żywo coś z płyty Tuomasa.

Showtime, Storytime

Zacząłem nowy serial co się zowie HELIX i po 6 odcinkach mogę powiedzieć, że to obok Orphan Black najlepsza rzecz, jaką oglądałem w ostatnich latach. Takiego nieustannego trzymania w napięciu, zaskakiwania i tajemnic wokół dawno nie widziałem. Każdy odcinek od pierwszej do ostatniej minuty elektryzuje. Jak całość (czyli 2 sezony po 10 odcinków) taka jest, to mamy prawdziwą mało znaną serialową bombę :D Jeszcze rzecz się dzieje w arktycznym ośrodku naukowym, niemal odciętym od świata zupełnie, a wszystko spowija lodowy klimat Arktyki.

Powerwolf wydał w lipcu nowy album "Blessed and Possessed". Myślę, że to jest ich najlepsza płyta. Oczywiście jak można było przypuszczać nic się nie zmieniło, wszystkie składniki brzmienia są dokładnie takie same :D. Ale jakoś ten album wydaje się najbardziej energetyczny, najmocniejszy, najbardziej melodyjny, same przebojowe strzały. Nie ma żadnych mielizn, jak to na poprzednich krążkach się czasem zdarzało. Świetne wydawnictwo. To jeden z tych bandów, w muzyce którego granie na jedno kopyto mi nie przeszkadza, bo słucha się tego ich kościelno-wampirycznego heavy metalu bardzo przyjemnie. :) W wersji deluxe cały drugi krążek wypełniają covery znanych metalowych klasyków.

No muzycznie jest walczyk pełną gębą. :D [video=youtube]www.youtube.com/watch?v=H-P0VznfK_E

Weszłaś Emi na nowy level nołlajfienia :D To "największy" pożeracz czasu, a w zasadzie przecież nic się prawie nie robi :P

Może zrobić temat łącznie Kaczmarski/Gintrowski, bo oni są nierozerwalnie połączeni. Więcej piosenek mają razem niż osobno :D. Wiele tekstów utworów napisanych przez Kaczmarskiego śpiewał Gintrowski albo razem, on też tworzył muzykę do wielu numerów Kaczmara, który mało sam komponował. Kaczmarski najlepszym polskim tekściarzem? Myślę, że tak. Uwielbiam całą płytę "Wojna Postu z Karnawałem" albo album "Muzeum". Pozeja śpiewana kojarzy się z grzecznym pitu-pitu, ale w części jego (czy ich) utworów jest tyle żaru, pasji, energii, jak w ostrym rocku. Kilka słynnych, epickich, pomnikowych utworów. Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego – w ogóle miazga. www.youtube.com/watch?v=bliGfd6Us70 Epitafium dla Sergiusza Jesienina – jeden znajomy uważa, ze to najlepszy polski utwór. I wcale bym się tak bardzo nie spierał z nim.. www.youtube.com/watch?v=FZnooeuHbu0 Autoportret Witkacego – końcówka i świetny tekst (no ba!). www.youtube.com/watch?v=VyXsRzR0ioA

Nic co by nas dotyczyło. John Finberg (koleś, który załatwia koncerty NW) napisał na swoim fejsie, że "pieprzy Greków i że zepsuli jego plany na jesień i żeby zostali z niczym itp" i ludzie z Grecji myśleli, że NW może też tak myśli.

Moim ulubionym krążkiem NW jest Imaginaerum. Once swego czasu katowałem aż do zajechania płyty i nadal stawiam na podium, ale to co mi zawsze w tej płycie nie do końca odpowiadało to masywne/agresywne brzmienie (basu, gitar). To znaczy ja bardzo lubię ciężką muzę, ale w Nightwishu raczej wolę piękne melodie, więc ustawienie obok siebie Dead Gardens i Romanticide sprawia, że wolę IM, które nie ma żadnego naprawdę ostrego kawałka.