Maciek

Ciekawe czemu Izzy nie bierze udziału w comebacku, grał już gościnnie ze współczesną drużyną Axla

Jest parę scen w wannie. [video=youtube] Mam nadzieję, że się link odtworzy, bo ostatnio niestety nie dysponuje komputerem, lecz smartfonem.

Mówiło się, że zagładę nuklearną przeżyją tylko Lemmy i karaluchy. Jednak Lemmy pożegnał się z tym światem, a wydawało się, że jeszcze pogra.

Ostatnio coraz częściej przepytują Troya. W tym wywiadzie sporo o sobie opowiada. [video=youtube]

Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, ale kawałki: Elan i EFMB mają ciut inny miks na singlach, jakby mniej "przymulony". Płytę, jeśli włączam, to wciąż słucham z przyjemnością, szczególnie ze względu na bardziej gitarowe brzmienie i większą rolę samego zespołu w ubieraniu utworu w aranżacyjne szaty.

[video=youtube]

Jesli ktoś przegapił, to mamy świeży wywiad do przeczytania na naszej stronie. :) http://nightwish.pl/zespol/wywiady/wywiad-z-tuomasem-05-12-15/

Nawet bardzo bardzo podobne :P. Ja też znam głównie ostatnią płytę "Hail to the King", bardzo przyjemna w słuchaniu, może dlatego, że w przeciwieństwie do wczesniejszych brzmi najtradycyjniej jak się da, choć mięsiście. Na tym krążku zmienili styl i nagrali klasyczny hard rock/heavy metal mocno przesiąknięty klasykami, w szczególności wspomnianą Metalliką.

Ostatnio Troy ćwiczył na gitarze elektrycznej w czasie prób, ale na razie nie widziałem, żeby z niej korzystał na scenie (chyba że coś przegapiłem?), byłoby to czasami bardziej sensowne niż buzuki, na którym gra w kilku kawałkach i w większości w ogóle go nie słychać, na przykład w Alpenglow aż się prosi o drugą gitarę. ;)

Zespół otrzymał za EFMB złotą płytę w Szwajcarii, może w Polsce też w końcu dobije do złota. Przy DPP i IM podwójne wydanie liczyli podwójnie, a teraz już tego nie ma.

Nawet nie wiedziałem, że WT zrobili cover Adele Skyfall (nie znalazł się na tej płytce z coverami ze względu na prawa autorskie). [video=youtube]

Wróciło kilka dawnych funkcji. Ustawienie liczby ostatnich kawałków, a przede wszystkim liczby ostatnich artystów/albumów, można ustawić do 8, tak jak dawniej.

Nie zwróciłem uwagi, ale na Spotify już od jakiegoś czasu jest EFMB całe (nawet 2CD), tym samym cała dyskografia NW już tam jest, za wyjątkiem AFF.

Kilkanaście lat temu robiono parę z NW i WT, co juz od dawna jest bzdurą. Zastanawiałem się, który zespół jest obecnie najbliższy stylistycznie Nightwishowi, mówimy oczywiście o grupach, które prezentują co najmniej przyzwoity poziom i - rozważając jeszcze Edenbridge, obecne Leaves Eyes i parę mniej znanych kapel - wyszło mi jednak, że Xandria na dwóch ostatnich albumach (Neverworld's End i Sacrificium). ;)

Znak rogów to symbol o tradycji niemal starożytnej. W metalowej kulturze to prostu znaczy coś w stylu "damy czadu" i nawet zespoły grające metal chrześcijański go używają. To po prostu symbol ciężkiego grania. Jeśli nawet gdzieś tam kiedyś się przewijał archetyp szatana, to raczej w znaczeniu wolności, sprzeciwu i dobrej zabawy. Metal zazwyczaj sprzeciwiał się wszelkim doktrynom, zarówno religijnym, jak i politycznym. Faktyczne wyznawanie satanizmu jako religii to jest zupełny margines, dotyczy jakiś pojedynczych blackmetalowych szaleńców, najczęściej z Norwegii. ;)

[video=youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Ecs1sb8LTlc

Obecnie, jak już zostało powiedziane, Tuomas jest ateistą, ale wcześniej nie był ateistą. Nazywał siebie kimś poszukującym, wierzył w jakiś absolut/stwórcę, choć nie był człowiekiem związanym z konkretnym kościołem, mimo że nosił krzyż na piersi przez pewien czas. Wyraźnie widać w jego twórczości gdzieś do 2010 roku pojawia się jakiś absolut. Przykładowo w Planet Hell wspomina Behold this fair creation of God, w She is My Sin pisze God I must confess I do envy the sinners. Romanticide zaczyna od słów God love and rest my soul itd. Wielokrotnie też korzystał z mitologii chrześcijańskiej czy biblijnej symboliki vide The Carpenter czy Poeta, zaś Faraona otwiera cytat z Biblii. Nawet niektóre liryki są bezpośrednim zwróceniem się do stwórcy (Gethsemane, The Riddler). Chociaż wspomniany The Carpenter to też niemal manifest jego poglądu, czyli utożsamienie boga z naturą. Był eksploratorem naszego kręgu kulturowego. Biblia jest jednym z podstawowych źródel kultury w naszej cywilizacji i nie zdziwiłbym się, gdyby Tuomas mimo ateizmu jeszcze nieraz z niej korzystał, tak jak z mitologii greckiej czy skandynawskiej.

Evergrey – w tym zespole perkusistą był przez kilka lat Hannes van Dahl (ten od Floor). Fajne, klimatyczne, na plus. Diablo Swing Orchestra – zakręcone, szczególnie wokalnie. Może nie tak zaskakujące, jak chcociażby Justice for Saint Mary, gdzie po symfonicznej balladzie wchodzi nagle dubstep, ale wciąż niebanalne. Lux Occulta – I pomyśleć, że drzewiej grali black metal, ale na tym krążku chyba już zupełnie odjechali w awangardę/eksperymenty. Dziwaczne w dobrym tego słowa znaczeniu, trochę zabarwione folkowo – dawnie, a z drugiej strony elektronika. Polska kołysanka i nagle francuski. Intrygujące Rush – Rush to waga ciężka. Sam się zastanawiam, czemu ich tak rzadko słucham, mimo że ich rzeczy z lat 70-tych to prawdziwa petarda i progresywna uczta. Klawy numer z debiutu, choć jest on jeszcze taki bardziej hard rockowy, zeppelinowy w wyrazie. Tak czy siak, zacna rzecz. Wygrywa Lux Occulta, czyli teraz kolej Freyji.

Poznałem go jako śpiewającego komika przy okazji Rock'n' Roll Nerd - zawsze rozbawia mnie do łez ta piosenka. ;) [video=youtube]

Okay. To ja poproszę coś progresywnego. Przy czym nie chodzi tu tylko o prog jako taki, ale w szerokim rozumieniu. Czyli mogą być także wszelkie nieszablonowe rzeczy. Liczy się konkretny utwór, a nie przynależność gatunkowa zespołu.

Akurat We Are The Others to też nie jest błaha historia, kiedyś się natknąłem na takie info na temat tego utworu. [video=youtube]

Mam wrażenie, że Delain w ostatnich latach delikatnie przekracza granicę "pierwszorzędnego zespołu drugorzędnego", szczególnie ostatnim albumem. Teksty są zazwyczaj napisane wprost i może nie są wielce literackie i wieloznaczne, ale też tyczą zazwyczaj ważnych spraw. Kto by pomyślał, że hitowe Your Body is a Battleground to kawałek o lekach i tym jak jesteśmy nimi ze wszystkich stron bombardowani przez koncerny farmaceutyczne. p.s teraz jak mają dwóch gitarzystów, to tym bardziej czekam na ich nowy album, bo ich siłą nie były nigdy orkiestracje. Zresztą połowa piosenek niemal tak jakby ich nie miała. Za to rockowy pazur, klimat i zgrabna melodyka - zdecydowanie tak. :)

Jeden z tych gatunków, za którym nie przepadam. Nie lubię jazzowych harmonii i tego pokręcenia. Odmian jazzu jest więcej niż gwiazd na niebie, niektóre jazzowe podgatunki są krańcowo różne od siebie. Chyba jeszcze w miarę znośny jest smooth jazz i fusion (dla fana ambitnego rocka), choć też w bardzo niewielkich ilościach. [video=youtube]

Nowy nomen omen ognisty teledysk Halestorm. Niczym specjalnym nie zaskakuje, ale Lzzy z dwoma gryfami to zawsze coś. :) [video=youtube]

Ostatnio natknąłem się na "Ostatnie Życzenie" Sapkowskiego po fińsku, trzeba by polecić Tuomasowi, na pewno by mu się spodobało :D