Maciek

Ten pierwszy singiel to taki powrót do zamierzchłej przeszłości, czyli czasów gdzieś z okolic Kill'em All, tyle że z lepszą produkcją. Krótko, intensywnie, thrashowo i na temat. Choć ma to pierwiastek takiego erupcyjnego thrashu z młodzieńczą energią, to jednak bez tego punkowo czy punkowo - motorheadowego brudu. Drugi singiel też mi się podoba, dużo dobrych riffów, na plus solówka Kirka. Nie wiem, jaka ma być cała płyta, ale w sumie ostatni raz słuchałem Metalliki z przyjemnością (jeśli chodzi o cały album) tak w czasach Czarnego Albumu, może teraz to się zmieni. I mam nadzieję, że nie pójdą na wojnę głośności jak w przypadku Death Magnetic.

Morten ma swoje ograniczenia jako kompozytor i swoje charakterystyczne patenty, niektóre jeszcze z czasów Tristanii. Zresztą on nie komponuje całych utworów, tylko robi skrawki: a to refren, a to zwrotka, a to mostek, a to jakieś przejście i potem zszywa tego swojego potwora Frankensteina, tak żeby nie znać było szwów. Choć muszę przyznać, że na "Perils of Deep Blue" naprawdę mnie zaskoczył jako twórca (vide długi utwór czy folkowe refleksy tu i ówdzie) i to wydawnictwo stawiam najwyżej, nawet wyżej od debiutu, który przez wielu jest uważany za najlepszy. Nowy singiel taki dość przeciętny, na pewno fajne partie chóralne, choć głównie przez to, że są dość wyraziste. No i "nowa - stara" wokalistka, to najlepszy głos jaki SIrenia miała.

Nie przekonuje mnie ten nowy kawałek Sonaty. Zgubili gdzieś to coś, trochę bezpłciowe to Life. Jedyny ciekawszy fragment to te solówki najpierw na keytarze, a potem na gitarze, reszta „niższe stany średnie”. O ile pierwsze płyty utrzymane w power metalowej stylistyce były trochę jednowymiarowe muzycznie, to miały ten przysłowiowy dryg. Później zrobiło się jeszcze ciekawiej, pojawiły się jakieś naleciałości progresywne, w paru kawałkach zasymilowali też metal symfoniczny i generalnie całość przesunęła się bardziej w kierunku melodyjnego heavy metalu o ciemniejszym zabarwieniu vide album The Days of Grays i to mój ulubiony okres w działalności Finów. Na kolejnej płycie mimo kilku eksperymentów formalnych i zaskoczeń w sferze aranżacji (bandżo, kontrabas, trąbka) to brakowało po prostu dobrych kompozycji. Za to, o dziwo, Pariah’s Child było dla mnie płytą przynajmniej w połowie udaną, parę ciekawych patentów (soulowo –gospelowa wstawka w X Marks the Spot czy Blood z hammondem i klawesynem, a te brzmienia są zawsze miłe memu uchu) plus kilka kawałków bliższych „klasycznej” Sonacie. Na tę nową płytę niespecjalnie czekam, choć single czasem (a nawet często) bywają mylące, niemniej wydaje mi się, że warunkiem sine qua non powinna być porywająca melodia, w końcu to singiel.

Czekamy na odpowiedzi Marco i Emppu, a na razie jesteśmy na bieżąco, wszystkie dotychczasowe odpowiedzi są na naszej stronie po polsku. :) http://nightwish.pl/zapytaj-nightwish-2016-tuomas-holopainen http://nightwish.pl/zapytaj-nightwish-2016-troy-donockley http://nightwish.pl/zapytaj-nightwish-2016-floor-jansen http://nightwish.pl/zapytaj-nightwish-2016-jukka-nevalainen

Cholernie smutne, życiowe, bolesne [video=youtube]

Pojawiły się odpowiedzi Floor. :) http://www.nightwishforum.com/index.php?/topic/4353-floors-answers

Chciałem napisać, że najnowsze Kredki, a to w sumie płyta ma już rok, choć dopiero teraz po nią sięgam, tak czy siak, ostatnie CoF najlepsze od czasów Nymphetamine z 2004 roku, a klimat nawet jeszcze bardziej jak z przełomu wieków. Nie spodziewałem się takiej dobrej płyty, do tego produkcja mięsista, masywna, klarowna, potężna, co wyróżnia ten album w ich dyskografii. Trochę brak jakiegoś killera, ale i tak słuchałem z dużą przyjemnością.

Tak to wyglądało. ;)

Nie wiem, czy to tylko kurtuazja wobec kolegi z zespołu, czy on naprawdę tak myśli. Szczególnie że sam jest gitarzystą, może nawet lepszym od Emppu...

U mnie jest ok. :) Prawdopodobnie to kwestia tego, że na smartfonie. ;)

Filmik przestał niestety działać, czyżby youtube zablokował?

Z tego co mi wiadomo, to tylko pojedyncze utwory Tarja napisała sama (Oasis, Archive of lost dreams, Witch-Hunt, Mystique Voyage). Nie wiem, jak Innocence? O dziwo, to te lepsze kawałki zazwyczaj, może powinna więcej komponować.

Tymczasowo możesz korzystać z opcji dodaj załącznik, ładujesz zdjęcie z dysku i naciskasz "wstaw do posta", to będzie w poście miniatura, a po najechaniu całe.

Koncert w zasadzie się rozwijał cały czas, początek słaby (chyba jakieś problemy techniczne do tego), ale potem było coraz lepiej i końcówka już była całkiem fajna. Widać, że Tarja się dobrze bawiła i była wyluzowana. Zastanawiam się nad doborem utworów, bo nawet ja niektóre słyszałem pierwszy raz, a co mieli powiedzieć Ci, którzy Tarję słabo znają, a tacy to była większość. Jednak to był festiwal, krótki set i pierwszy raz taki jej duży występ w Polsce i powinna postawić na same znane kawałki, a nie traktować to jako koncert promocyjny nowej płyty, której jeszcze nie ma.

Kiedyś dawno był taki fragment soundchecku na youtubie, w trakcie którego zagrali intro do BGM i tyle. Oficjalnie na koncerie nigdy się nie pojawiło. :) Jeśli chesz wiedzieć, który kawałek był grany na żywo, a który nie, to na naszej stronie znajdziesz pełną listę. http://nightwish.pl/koncerty/trasy-i-ciekawostki/lista-utworow-granych-na-koncertach/

Jak to się dzieje, że ten kiedyś przeciętny projekt teraz nagrywa takie świetne numery :D [video=youtube]

Sensacyjna wiadomość - Andrzej Sapkowski został wczoraj uhonorowany World Fantasy Award w kategorii Life Achievement, czyli za dorobek życia. Do tej pory nikt z Europy nie dostał czegoś takiego. Gala w Stanach na jesieni. Kto by pomyślał, że AS zrobi się tak znany na całym świecie, choć w wielu krajach już od dawna odnosi sukcesy.

Z tego co zauważyłem, to utwór w wersji z wideoklipu jest o pół minuty krótszy od wersji studyjnej, brakuje chyba części fortepianowych pasaży ze środka. Szkoda.

Pierwsze płyty Avantasii mnie nie przekonują, momentami to aż facepalm miało się ochotę zrobić. Ale coś się dzieje, że wiele grup się rozwija. Poprzednia płyta Sammeta i spółki była już niezła. A ta obecna "Ghostlights" - wow. No naprawdę nie ma się prawie do czego przyczepić i nie mówię tu tylko o utworze z Marco. Może też dlatego, że power metalu tu niewiele, za to jest bardzo różnorodnie. Epickie Babylon Vampyres, gotyckie a la Type o Negative Draconian Love, fajna eteryczna ballada Isle of Evermore z Sharon den Adel, mające posmak Rainbow Seduction of Decay, ultramelodyjny heavy metal w Master of the Pendulum z Marco itd. Jedna z lepszych płyt jakie wyszły w tym roku.

No Innocence to jest moim zdaniem top 3 utworów Tarji. Nie spodziewałem się czegoś tak dobrego, oby to nie był rodzynek na płycie.

Wprowadzanie elementów rock'n'rolla, rockabilly, a nawet country do metalu wydawać się może nieco dziwne, ale u nich to brzmi naturalnie. Mimo że grają tylko na gitarach, a te naleciałości objawiają się zaśpiewach czy melodiach, a nie w aranżacjach. Nie słyszałem ostatnich rzeczy, ale podobno w innym kierunku poszli.

Kiedyś zacząłem, może dokończę, bo wtedy jakoś nie miałem ochoty na kobieco-więzienne klimaty..Za to jak weźmiesz i zmodyfikujesz pierwsze oraz zostawisz ostatnie słowo tytułu, to zostanie nazwa najlepszego serialu, jaki oglądałem w ostatnich kilku latach, czyli Orphan Black. Warunek nie czytać opisów i spoilerów wcześniej.

Maite Itoiz to jest przetalent i wspaniały muzyk. To dzięki jej naukom Liv Kristine śpiewa teraz jak śpiewa. To jest w ogóle nagranie live.. [video=youtube]

Singiel dobrze rokuje na przyszłość. W ogóle jedna z lepszych piosenek Tarji.

Najbliższa mi osoba (poza rodzicami) postanowiła mnie bez słowa wyjaśnienia wykasować ze swojego życia. Dosłownie: telefon, facebook, wszystko. I jak tu mieć wiarę w ludzi.