Ada28

Witam wszystkich! Zdecydowanie zbyt rzadko udzielam się na naszym forum (500+ nieprzeczytanych postów ;), ale to przez brak czasu... Życie pędzi przed siebie i czasem mam wrażenie, że za nim nie nadążam. Jednak w ostatnim czasie zmusiło mnie do przystanku. Rzuciło w twarz pytanie o sens tej gonitwy, życiem zwanej, o jej prawdziwy cel. Smutne okoliczności sprawiły, że od kilku tygodni utwór „Higher Than Hope” towarzyszy mi częściej, niż bym tego chciała. Postanowiłam więc się z nim zmierzyć i zaproponować własne tłumaczenie tekstu, którego historię i przekaz wszyscy doskonale znamy. Zaznaczam, że nie jest to tłumaczenie dosłowne (nie chciałam się powtarzać). Taki mój spontaniczny debiut. Można spróbować pośpiewać. Ponad nadzieją Czas To on skradł większość mnie I z kluczem oddalił się Skrzyni z lekiem nie otworzę już, nie Matko Nie ból cierpieniem jest Lecz dotyk miłości Twej Gdy Twą dłoń czuję tuż przy swej Nadziei kres Już milknie chórów śpiew Marzeniami moimi żyć będziesz Ty Krwawy świt się budzi Bez tchu w odmętach tonę Mrok gęsty oplata mnie Męka Pańska Anioł przy mym boku trwa Lecz nie skończy Chrystus wojny tej Już od miecza nie ocali duszy mej Nadzieja Pejzaż ukazała mi Gdzie o raju poeta śni Wraz z pierwszym śniegiem odejdę stąd Nadziei kres Już milknie chórów śpiew Marzeniami moimi żyć będziesz Ty Krwawy świt się budzi Bez tchu w odmętach tonę Mrok gęsty oplata mnie Krwawy świt się budzi Spada kurtyna Ponad nadzieją mój lek (Chciałbym zadać sobie pytanie nie o to, dlaczego mnie to spotkało, lecz dlaczego zostałem ocalony? Cóż innego mi teraz pozostaje?) Twoja śmierć ocaliła mnie (Brak pewności jest przerażający, nawet nie wiesz, jak bardzo. Nie masz pojęcia, co kryje się w środku; nie wiesz, co cię czeka. Najlepszym sposobem na zapewnienie człowiekowi spokoju jest powiedzenie mu prawdy, nawet tej najbardziej ponurej.) Krwawy świt się budzi Bez tchu w odmętach tonę Mrok gęsty oplata mnie Krwawy świt się budzi Spada kurtyna Ponad nadzieją mój lek

A cover Avantasii lubicie? :) [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=5iydUCOutoQ

[video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=Sb5aq5HcS1A Dzisiaj premierę miała nowa płyta RHCP, "The Gateway". Od jakiegoś czasu odświeżam sobie ich twórczość, a ten numer zawsze bawi mnie do łez. Wyobrażacie ich sobie przebranych za naszych idoli? :P :-D

Przesłuchałam "The Brightest Void" już sześć czy siedem razy i uważam, że to dobry album. Znałam już wcześniej cztery zawarte na nim piosenki, więc wielu niespodzianek dla mnie nie kryła, a jednak utwory, które usłyszałam po raz pierwszy, wywarły na mnie wrażenie w większości pozytywne. Moim obecnym faworytem jest "Eagle Eye" (trochę przypominający "Naiad"), klimatyczny, melodyjny, zróżnicowany wokalnie. Tuż za nim "An Empty Dream" - równie piękny, emocjonalny, chwytający za serce. "House Of Wax" również spodobał mi się od razu. Dobrze, że Tarja sięga po covery i próbuje własnych aranżacji. Moim zdaniem dobrze jej to wychodzi, nie mam pod tym względem żadnych zastrzeżeń. "Goldfinger" - utwór bardzo ciekawy, od razu nasunął mi skojarzenie z "In For A Kill", również w klimatach Bonda. Piękne zakończenie, które pokazuje siłę jej głosu. Jakoś najmniej do gusty przypadły mi "Your Heaven And Your Hell" i "Shameless". Nie czuję zbytniej sympatii do pana Monroe i uważam, że ich głosy średnio ze sobą współgrają. I środek utworu... pusty, jakby nie było pomysłu na jego wypełnienie. Podsumowując powiem tak. Tarji słucham już od dawna. Mam za sobą jej cztery wspaniałe solowe koncerty. Choć na początku ciężko było mi pogodzić się z myślą, że odeszła z zespołu, śledziłam jej solową karierę i wspierałam od samego początku. Po jej solowych rockowych krążkach nie oczekuję dynamitu ani brzmienia w stylu NW. Wystarczy mi, że Tarja wraca do starych utworów na koncertach, na których tworzy naprawdę fantastyczną atmosferę. Tym, którzy jeszcze nie byli, serdecznie polecam. Taki koncert to wyjątkowe przeżycie. A Tarja niech pozostanie sobą i tworzy muzykę, którą dyktuje jej serce. To przecież jest najważniejsze :)

Floor przecież oficjalnie sama stwierdziła, że "czterdziestka" już niedaleko i w związku z tym musi powoli zacząć myśleć o strategicznym temacie, czyli założeniu rodziny ;) Ciocią już jest i myślę, że ten fakt też w jakiś sposób ją motywuje. A mediom wiele nie trzeba, żeby temat rozdmuchać i zrobić z niego sensację (jakkolwiek w tym przypadku spodziewaną). Niedawno podobna sytuacja przydarzyła się Tarji. Ktoś na zdjęciu zobaczył brzuszek i się zaczęło... Już były gratulacje i ekscytacja nieistniejącym "Tarjątkiem". W końcu sama zainteresowana wyjaśniła zamieszanie fanom, informując o braku ciąży i klepiąc się publicznie po płaskim jak deska brzuchu :) Jak jest w przypadku Floor, nie wiemy. Najlepiej poczekać na oficjalne informacje w tej sprawie. :)

Papryczki wracają z nową płytą (17 czerwca) :) Słuchacie? Ja się zatrzymałam na wydanym w 2006 r. podwójnym albumie "Stadium Arcadium", a teraz nadrabiam zaległości. 9 lat temu byłam na koncercie RHCP w Chorzowie, jeszcze z Johnem Frusciante. MAGIA ♥ Ten kawałek taki typowo "redhotowy". Przyjemnie się słucha. [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=qJ_Tw0w3lLA

Ja chętnie opiszę swoje wrażenia. Zacznę od tego, że był to mój pierwszy koncert Within Temptation. Postanowiłam wziąć w nim udział z racji tego, że od wrocławskiej Hali Ludowej dzieli mnie przysłowiowy "rzut beretem". Z drugiej strony grzechem byłoby wspomnianego koncertu nie "zaliczyć" z uwagi na gwiazdy, które występowały. Powiem szczerze: mimo kilku podejść do muzyki WT nigdy nie zostałam ich wielką fanką. Jednak na kilka tygodni przed majówką wróciłam do ich twórczości i wałkowałam dyskografię przez parę tygodni, ponieważ nie lubię chodzić na koncerty nieprzygotowana. I udało mi się to, co nie udało się wcześniej - przekonałam się i polubiłam większość utworów. Miałam swoje typy, jeśli chodzi o wykonania na żywo. Tak cudownie się stało, że większość z nich usłyszałam :) Jako osoba stojąca nieco na uboczu grupy oddanych fanów, nieznająca na pamięć tekstów piosenek i niewyczekująca początku koncertu przy barierkach, nie miałam pojęcia, jakie show zaprezentuje zespół. Postanowiłam dać się ponieść fali emocji rozentuzjazmowanego tłumu, który sprawiał, że Hala Ludowa drżała w posadach. Nie będę tu opisywać przebiegu całego koncertu, bo nie dałabym rady. Powiem tylko, że moje wrażenia zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu koncertu WT, były bardzo pozytywne. Począwszy od strony technicznej (doskonałe nagłośnienie i szybkie usunięcie usterki jednego z głośników), poprzez aranżację sceniczną (telebimy na scenie, podwyższenie, na które od czasu do czasu wskakiwała Sharon, dzięki czemu mogli ją widzieć wszyscy), aż po to, co najważniejsze - muzykę, która oczarowywała selektywnym brzmieniem instrumentów i czystym, dźwięcznym wokalem Sharon. W dwóch słowach mogę powiedzieć: ZNAKOMITE SHOW. Jedyne, czego mi zabrakło, to duet "The Whole World Is Watching" z Piotrem Roguckim. Bardzo na niego liczyłam, ale Piotr niestety nie dojechał i zespół zaprezentował ten utwór w wersji akustycznej. Pięknym akcentem było wykonanie "The Last Dance", na specjalną prośbę polskich fanów :) Podsumowując - mimo, że stałam dość daleko od sceny i ledwo mogłam się ruszać ze względu na ścisk, bawiłam się świetnie! Na koniec dodam, że udało mi się spotkać i poznać kilkoro z nas, co było niezwykle miłym i pozytywnym doświadczeniem. Wiem, że było nas we Wrocławiu więcej, ale w takim zgiełku i tłumie trudno było się odnaleźć. Mam nadzieję, że uda się następnym razem :) Pozdrawiam wszystkich koncertowiczów :)

Visions of Atlantis - właśnie wydają EP-kę, która zawiera 5 starych piosenek, wykonywanych przez całkiem nowy skład zespołu. Ich kariera muzyczna jest burzliwa i pełna wzlotów i upadków. Ta piękna ballada jest poświęcona pamięci zmarłej kilka lat temu wokalistki Nicole Bogner (*) Polecam ich twórczość, jeśli ktoś jeszcze nie zna. [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=9rhp7SEQQFI

Jak najbardziej słuchałabym Nightwish, bo największym uwielbieniem darzę ich muzyczną różnorodność i energię i często słucham wersji instrumentalnych. Oczywiście bez poetyckich tekstów Tuomasa całość straciłaby nieco na wartości, nie mielibyśmy możliwości odkrywania i indywidualnej interpretacji poetyckiego przekazu zawartego w utworach. Jednak nawet gdyby przekaz słowny był jasny i czytelny, odkrywalibyśmy muzykę, niezwykle bogatą, naładowaną emocjami i ponadczasowo piękną :)

Wszystkiego Najlepszego! Ode mnie i od nich :D Zamieniamy na "dear Kasia" i śpiewamy! [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=3bi2OPOG0oE

W temacie coverów też mam swoje propozycje :) 1. ORYGINAŁ [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=qr_gQ5omyzo 2. COVER - chyba nie muszę go przedstawiać... :D [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=_Bk0PlEIpa8 Gary Moore - oryginalny, klimatyczny utwór, z gościnnym udziałem Marka Ryana (słynny Nasir z kultowego serialu lat 80-tych, "Robin of Sherwood" - ktoś z Was oglądał?) Nightwish - nic dodać nic ująć. Niesamowita moc, świetne tempo i anielski głos Tarji. :D Dorzucę jeszcze jeden. Powiem tylko tyle - tego instrumentalnego coveru mogę słuchać bez przerwy. Zawsze wywołuje u mnie niezwykle silne emocje i łzy. Nigdy nie słuchałam go w wersji śpiewanej przez Anette. Wystarczy mi cudowna, genialna muzyka :) 1. ORYGINAŁ [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=TCJB9mIlFBs 2. COVER [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=MFbMRmN1z0E

@Nymphetamine - dokładnie. Nie ma to jak dobre starocie :) Soundtrack Pulp Fiction też uwielbiam :D Przepraszam za ten przypadkowy minus, niechcący dopuściłam na chwilę do kompa niepowołaną osobę... Oczywiście jestem na tak! A dzisiaj słucham tego: [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=__dJ2Ei27T4

Przygotowuję się do nadchodzącego koncertu gwiazd (WT) we Wrocławiu, podczas którego wystąpi m.in. Guano Apes - zespół, który uwielbiałam pod koniec lat 90. Odkurzam stare hity, bo nowe płyty GA niestety do mnie nie przemawiają :/ Gdzieś zgubili swój styl i rockowy pazur z początków kariery. To jeden z moich ulubionych staroci :) [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=ohA3NKQScBI

Cieszę się, że jest tutaj wątek o zespole Amberian Dawn, bo bardzo go lubię :) Byłam na ich zeszłorocznym koncercie w warszawskiej Progresji i ich występ zapadł mi w pamięć jako bardzo udany (mimo zaledwie półgodzinnego występu i nienajlepszego nagłośnienia). Uważam, że Capri doskonale sprawdza się w roli wokalistki i autorki tekstów. Tuomas komponuje melodyjne, przyjemne dla ucha piosenki rzeczywiście przywodzące na myśl dokonania Abby (sam zresztą przyznaje, że Abba go inspiruje). Śledzę również karierę byłej wokalistki AD, Heidi Parviainen. Wrzuciłam jej nowy klip w wątku "Czego teraz słuchacie", a tu zamieszczam numer z pierwszej solowej płyty Heidi, "Behind The Black Veil" (obecnie czekamy na drugi krążek, który według mnie świetnie się zapowiada). Przy okazji zapraszam zainteresowanych na nowo powstałą stronę fb poświęconą obu zespołom https://www.facebook.com/addspl/ [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=3oP8wOi0ZZI

[video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=0BaxZpZp3d4 [video=dailymotion]http://https://www.youtube.com/watch?v=0BaxZpZp3d4 Dark Sarah, czyli Heidi Parviainen, ex-wokalistka fińskiego zespołu Amberian Dawn. Utwór z nadchodzącego albumu, "The Puzzle". Ktoś zna/słucha?

Roxette to zespół, od którego w latach 90-tych zaczęła się moja przygoda z muzyką. Do dziś mam do nich ogromny sentyment. Wiedziałam, że Marie walczy z ciężką chorobą, ale to przecież było już dawno. Gdy po latach wrócili na scenę, wierzyłam, że pokonała groźnego przeciwnika na dobre. Oglądałam niedawno program o XXX-leciu istnienia zespołu i aż mi się łezka w oku zakręciła przy dźwiękach utworów, które poznałam i pokochałam przed laty. Teraz pozostaje nam wierzyć, że Marie wygra walkę o życie, nawet jeśli już nigdy nie stanie na scenie w blasku reflektorów. Pokazała, że umie walczyć i wygrywać. Niech i tym razem wygra.

Zespół już udostępnił wspomniane protokoły (nie czytałam ich jeszcze) i twierdzi, że rozstanie z Liv Kristine "wisiało w powietrzu" już od stycznia. Zapewnia, że wszystko zostało wspólnie uzgodnione i pokojowo przeprowadzone. LE zamierza nadal wspierać byłą wokalistkę w karierze solowej i życzy jej sukcesów. Liv z kolei podziękowała fanom za ogromne wsparcie, bez którego nie miałaby siły na kontynuowanie kariery muzycznej. Twierdzi, że na krótko przed koncertami w Indonezji dowiedziała się, że nie ma już dla niej miejsca w LE, a zastępstwo zostało znalezione bardzo szybko. Wspomina też o olbrzymim rozczarowaniu w życiu prywatnym. Wszystko miało się odbyć za jej plecami. Wśród tych sprzecznych ze sobą oświadczeń wydaje się, że w tym przypadku jednak zawiodły relacje małżeńskie.

W kwestii rozstania Liv z Leaves' Eyes Przyznam, że dla mnie to była szokująca wiadomość. Lubię i słucham LE nie od dziś, a ich najnowszy album wbił mnie w podłogę. Właściwie to się od niego uzależniłam, regularnie katowałam głosem Liv moje głośniki i żyłam nadzieją koncertu Wikingów w naszym kraju. A tu proszę... Poczułam uderzenie pioruna, choć niebo było czyste. Nic nie zapowiadało końca, żadnych oznak jakichkolwiek konfliktów w zespole. Płyta "King of Kings" (moim zdaniem zdecydowanie ich najlepsze dokonanie) świetnie przyjęta na całym świecie. W wywiadach Liv mówiąca o nowym wydawnictwie jako przełomie, kamieniu milowym w historii zespołu. Szczęśliwa, spełniona, gotowa na dalsze wyzwania. Snująca wizję świetlanej przyszłości. I co? Tak nagle wszystko się skończyło? Tuż przed kolejnymi koncertami? Smutna wiadomość, bardzo smutna :/ Cóż, rozstali się. Prawdopodobnie z powodu osobistego konfliktu (nie będę się szerzej wypowiadać na ten temat). Pełną prawdę jak zawsze znają tylko strony zainteresowane. Pozostaje mieć nadzieję, że Liv wróci i wkrótce znów uraczy nas pięknem swojego głosu płynącego ze sceny. Dziś rano pomyślałam sobie, że znów chciałabym ją usłyszeć w Theatre Of Tragedy. Za to Elinki póki co nie chcę bliżej poznawać.

Jeśli chodzi o sport, to najbardziej lubię górskie wędrówki. Łażę po górach już od dziecka i nie potrafię się bez nich obejść. W miarę możliwości staram się od czasu do czasu uciekać od miejskiego zgiełku w celu "naładowania akumulatorów" na łonie przyrody. Na szlaku, w lesie i wśród skał jestem w swoim żywiole. Wtedy naprawdę odpoczywam i znajduję czas na rozmaite przemyślenia. Czasem wskakuję na rower, ale wtedy odczuwam braki kondycyjne i szybko się męczę :P Za to zimą, jak tylko mogę, zakładam biegówki i ruszam przed siebie. Uwielbiam krajobraz spowity bielą, śpiący, skrywający pod śniegiem wszystkie swoje tajemnice. I to uczucie wszechogarniającej ciszy, które pozwala poczuć jedność z całym wszechświatem (We are one, we are a universe... - tak, wtedy to właśnie czuję :) To jak ogromny zastrzyk energii, doładowanie, które jest mi bardzo potrzebne. Oprócz tego regularnie uprawiam różne sporty w domu - bieganie po schodach, podnoszenie ciężarów i taniec z miotłą lub odkurzaczem :P Jestem też fanką oglądania różnego rodzaju zawodów sportowych w tv - lekkoatletycznych, siatkówki, piłki ręcznej, tenisa, biathlonu i wielu innych.

Świetne zdjęcia! Gratuluję zwycięzcom i wyróżnionym, którym udało się uchwycić piękno otaczającego nas świata :)

Och, słuchałam kiedyś Theatre Of Tragedy, zanim jeszcze poznałam Nightwish. W płycie "Velvet Darkness They Fear" i głosie Liv Kristine zakochana jestem do dziś. Moim ulubionym utworem na tej płycie jest "Der Tanz der Schatten". "Aegis" też jest dobrym albumem, ale ja pozostałam przy VDTF, nowego ToT jakoś nie słucham. Uwielbiam za to nowe wydawnictwo Leaves' Eyes z Liv na wokalu :) DER TANZ DER SCHATTEN ♥

Znacie?

Dziewczyny, cóż za sweet fotka ♥ Miło na Was popatrzeć. Pozdrawiam serdecznie :)

W tym temacie też mam swoją "żelazną" listę, której trzymam się już dość długo: 1. ROY KHAN - oooo, mogłabym się rozpływać nad pięknem i mocą jego głosu godzinami; moja wielka miłość wokalna, dzięki której pokochałam Kamelota i zaczęłam się uczyć norweskiego ♥ Wielka szkoda, że całkowicie zniknął ze sceny muzycznej :/ Obiecałam sobie, że kiedyś w przyszłości pojadę do Norwegii, odnajdę kościółek, w którym się zaszył i przycupnę w ostatniej ławeczce, żeby móc choć przez chwilkę posłuchać go na żywo :) ♥ 2. MARCO HIETALA - jego nie może tu zabraknąć ;) 3. TONY KAKKO - charakterystyczny, wyjątkowy głos; uwielbiam go słuchać, zwłaszcza w przepięknych balladach Sonaty 4. TIMO KOTIPELTO - świetnie brzmi na żywo (y) 5. JARKKO AHOLA - tak, ciągnie mnie do Finów :D 6. MICHAEL KISKE - niesamowity wokal, uwielbiam go słuchać m. in. na najnowszym krążku Avantasii

Miałam kiedyś taki piękny i zakręcony sen... Byłam na weselu, świetnie się bawiłam, a miałam tego dnia urodziny. Bliska mi osoba sprawiła tego wieczoru niespodziankę, zapraszając na scenę jako zespół ... Nightwish. Oniemiałam, rozpłakałam się ze szczęścia i o mało nie zemdlałam. A Tuomas zwyczajnie zapytał mnie, jakie kawałki chciałabym usłyszeć. Dodam, że była z nimi Tarja, ale w poniższej setliście oczywiście uwzględnię Floor ;) Oto ona: 1. Intro - Finlandia 2. The Kinslayer 3. Devil & The Deep Dark Ocean 4. Gethsemane 5. Weak Fantasy 6. Endless Forms Most Beautiful 7. Swanheart 8. Slaying the Dreamer 9. The Poet And The Pendulum 10. Our Decades In The Sun 11. Creek Mary's Blood 12. Ghost Love Score 13. Scaretale 14. Storytime 15. Walking In The Air 16. Beauty Of The Beast 17. Edema Ruh 18. Eva 19. Sahara 20. Planet Hell 21. Phantom Of The Opera 22. The Greatest Show On Earth (w całości) Myślę, że po takim wysiłku wokalnym Floor miałaby dosyć :P Ja z powodzeniem mogłabym układać kolejną listę :)