Maciek

Trochę kulisów decyzji o dołączeniu Floor i Troya do zespołu, z tłumaczenia wypowiedzi Marco dla Soundi: Czyli ostateczną decyzję podjeli na wiosnę, a Floor i Troyowi ogłosili ją w dniu Sauna Open Air na początku czerwca. Widać więc, że już od kilku miesięcy wszystko było postanowione, tylko czekali z publicznym ogłoszeniem :).

Widzę tu nawiązanie pewne do "One" Metalliki, zresztą te odgłosy podobne na początku nie przez przypadek. Rzadka tematyka przeżycia żołnierza na wojnie, ostatni wers jakby sugerował wojnę domową..

Trochę przy takim wielkim newsie jak zmiana składu, gdzieś tam w cieniu pozostał news o dvd, więc tak jeszcze wracając do niego. Prawdę mówiąć spodziewałem się, że trailer zmiecie mnie z nóg ale to nie nastapiło, jest fajnie lecz liczyłem na ciut więcej, no chyba że nie chcą psuć niespodzianki i całą moc zostawiają na pełne wydawnictwo ;).

Brytyjska klasyka[video=youtube]http://www.youtube.com/watch?v=1ojt4aAw2PQ

@Sami Cokolwiek od Artura Perez-Reverte np: "Cmentarzysko Bezimiennych Statków", , "Klub Dumas" , "Ostatnia Bitwa Templariusza" albo "Szachownica Flamandzka" (ta ostatnia pozycja z zastzeżeniem, że umie się grać w szachy), zresztą co by nie brać to będzie dobre, bo on ma tylko jedną słabą książkę ;)

Odkąd to usłyszałem to jestem w szoku :D, pozytywnym oczywiście :) Tłumaczenie wypowiedzi Floor i Troya Floor: Słowa nie opiszą tego co czuje, to połączenie jest poza wszystkim i nie mogę nawet tego wypowiedzieć, jak wspaniale jest móc kontynuować tą niesamowitą podróż razem z moim nowymi braćmi. Kiedyś miałam marzenie i oto ono! Troy: Imaginaerum World Tour było dla mnie objawieniem, w trakcie jego trwania stałem się świadomy jedności, jaka między nami się wytworzyła, teraz nareszcie nastąpiła transcendencja tych wszystkich małych spraw, które wpływają na zespół. Piękny proces. Idea i muzyczne marzenie jakim jest NIGHTWISH stały się częścią mnie zanim się urodziłem, czuje się rozkosznie mogąc oficjalnie wpłynać na nieznane wody razem z moimi braćmi i siostrą. Cudowne sceny Ahoy! Widać, że oboje sa zachwyceni, to teraz czeka nas ekscytująca przyszłość, trochę jest niepokoju we mnie ale ciekawość nowych czasów i III Ery przeważa :)

Strona Tuomasa już nie daje newsów ale "zapowiedzi że będzie news" :D, nie ma to jak stopniować napięcie przed płytą ;). To dobra informacja, że będzie videoclip, ciekawe czy wystąpi w nim ktoś z wokalistów/wokalistek. Podejrzewam, że może wreszcie w przyszłym tygodniu zostaną ujawnione nazwiska :).

To prawda gitara basowa jest mocno niedoceniana w muzyce rockowej, w dużej mierze z powodu samych muzyków. W wielu zespołach bas ma tylko podporządkować się riffom, grać to samo tylko o oktawę niżej. Robić "dół" w utworze i niczym się nie wyróżniać. Ponadto miks bardzo wielu płyt, nie eksponuje zbytnio basu, ot tak sobie jest, nawet często go nie słychać. Ja przyznam się szczerze że w metalu, też nie mam wymagań żeby był mocno wyeksponowanym bas. Pojedyńcze grupy eksponują bas bardzo, przykładowo słynny klekot Steve'a Harrisa z Iron Maiden, który jest niemal znakiem firmowym zespołu :D. Basiście cięzko zaznaczyć swój styl, bo w muzyce większości grup ma on taką a nie inną rolę. Ciężko w związku z tym wskazać mi ulubionych. Jeśli już to bardziej w rocku i rocku progresywnym. Na pewno Chris Squire (Yes), Jon Camp (Renaissance), mimo wszystko Steve Harris (Maideni), tudzież rodzimy Mariusz Duda (Riverside). Poza tym Roger Glover (Deep Purple) czy wspomnainy juz Duff McKagan (Gunsi). Ich styl jest słyszalny mimo gry w zespole, a nie przeginają przy tym z jakimiś nadmiernymi basowymi popisami. Jacyś super-kosmiczni wirtuozi typu Tony Levin, średnio mi leżą ;)

No nie da się ukryć że teksty coverów nie mają tej głębi co liryki maestro, niemniej ten tekst, który napisał Gary Moore zły nie jest. Mimo układu wersowego i pojawijących się nawet miejscami rymach, to treściowo bardziej niz wiersz przypomina pewną historię, fabułę. A to dlatego, że podobno jest oparty na tradycyjnej irlandzkiej opowieści. Jej zakończenie daje jednak iskierką nadzieji na happy end "As sure as the rivers reach the seas, back in his arms is where she’ll be" :)

Spotkanie Dona Rosa autora "Życia i czasów Sknerusa McKwacza" ,to pewnie duża rzecz dla Tuomasa - fajnie że udało mu się go pozyskać do zrobienia okładki, poczekamy na tłumaczenie z fińskiego co powiedział :)

Przeczytałem pierwszą ksiązkę (choć nie wiem czy przeczytałem to jest dobre slowo :D) w audiobooku. Mianowicie "Testament Odessy" Bogusława Wołoszańskiego. Ciekawa powieść o rzekomej organizacji która po wojnie pomagała byłym SS-manom i zarzadzała majątkiem zagrabionym podczas wojny. Pisze rzekomej, bo tak naprawdę nikt nigdy nie potwierdził jej istnienia na 100%. Jest to powieść niemniej solidnie udokumenta choć i tak mam wrażenie że sporo tu literatury, historia wymieszana z sensacją.

Wiem że miało :P i kilka osób było chętnych. Ale się niestety pozmieniało. Ja w każdym razie przynajmniej przez najbliższe dwa tygodnie odpadam a jak bedzie później nie wiem. Niemniej mam nadzieje, że jeszcze w październiku się uda zrobić lokalne spotkanie, bo osób z okolic Krakowa parę na pewno jest, jak coś jeszcze napisze o tym :).

Dość mocno rzucający się w oczy, chyba bardziej by mi się podobało z samym imieniem Naomi gdzies dyskretnie.

Nie wiem do kogo to było ale suponuje iż do mnie. Iommi to jeden z moich ulubionych gitarzystów, ale każdy kto ma jakiekolwiek pojęcie o gitarze w muzyce metalowej wie, że nigdy nie był on, nie jest i nie będzie typem gitarzysty wyścigowca, shreddera i super-szybkiego wymiatacza. Zresztą on sam tego nie ukrywa w wywiadach, jakie miał ograniczenia, także związane z brakiem opuszek, co przecież skutkowało tym jak brzmiał Black Sabbath na początku. Później w kolejnych latach podciągnał umiejętności techniczne i choćby na krążku Heaven and Hell wyraźnie już słychać jak jego technika poszła w górę, ale wciąż jego mistrzostwo nie polega na tym, że jest demonem szybkości. Szczególnie, że od lat 80-tych regularnie pojawiają się gitarzyści, których prędkość i technika zakrawa o cyrkową ekwilibrystykę. Iommi jest wspaniałym gitarzystą, ma solidną technikę i umiejętności ale do kategorii "wyścigowców" w życiu bym go nie zaliczył. Nigdy nie będzie miał techniki i szybkości, Malmsteena, Satrianiego, Steva Vai czy Petrucciego o wielu innych nie wspominając. Muzyka to nie sport, kto umie zagrać szybciej i jego geniusz tkwi w czym innym a nie w tym, że gra z prędkością światła. Plus fakt, że jego riffy praktycznie zdefiniowały, to czym jest heavy metal pozwala o nim mówić jako o ojcu muzyki metalowej.

Spotkanie trwało jeden dzień choć biorąc pod uwagę porę jego zakończenia to już był drugi dzień ;). Kilka osób nocowało w Krakowie.

Nightwish ogłosił konkurs na wspomnienia z Imaginaerum World Tour, brać udział może każdy kto był na jakimś występie na tej trasie.Szczegóły tutaj

Ciekawe co wykonają, podejrzewam że nic z repertuaru obu pań, tylko coś innego artysty. Tak jak Tarja kiedyś z Liv Kristine, wykonały "Don't Give Up" Kate Bush i Petera Gabriela, chyba nawet na tym samym festiwalu.

Właśnie zacząłem oglądać Under the Dome (Pod Kopułą) serial na podstawie powieści Stephena Kinga o tym samym tytule, kończę I sezon :D i już wiem, że to był dobry wybór bo serial jest prima sort :)

Zastanawiam się czy nie lepiej właśniej byłoby jakby duet Tarji i Sharon zachować na płytę na jakiś "najlepszy numer na albumie" i potraktować jako coś specjalnego.Natomiast nie wyrózniający się w dyskografii WT singiel zrobić taki jaki jest samodzielnie. Bo tak faktycznie no całkiem przyjemny numer, nie przeczę i melodyjny ale jednak duet dwóch wybitnych wokalistek metalowych chyba ciut inaczej sobie wyobrażałem a na pewno z bardziej wyraźnie potraktowanym wokalem Tarji ;). Niemniej fajnie że razem zaśpiewały, na plus na pewno solówka gitarowa i odgłosy burzy :D no i wokal Tarji bo to jest ten głos, który używając terminologi piłkarskiej - robi różnice :). Może panie jeszcze coś nagrają. :).

Muzycznie całkiem fajny numer, nawet solo jest choć krótkie :P. Natomiast ogólnie mam wrażenie, że nie wykorzystano potencjału jaki drzemał w połączeniu głosów Sharon i Tarji. Po wysłuchaniu nie odczułem po prostu jakbym coś specjalnego słuchał. Miks też jakiś dziwny Tarja często w tle, nawet jak ma zwrotkę to tak nie do końca. Niemniej miło, że do takiej współpracy doszło i że możemy posłuchać wspólnego numeru choć spodziewałem się ciutkę więcej.

Świeży wywiad z Tarją po polsku z nowego Rock Axxess :)

Faktycznie brzmi jakby zamiast śpiewać było tam siedzieć ;).

Ten motyw "lunatyka" i czegoś między jawą a snem faktycznie charakterystyczny dla Tuomasa jak i całego Nightwish. Zwróciłem uwagę, że Sleepwalker to też pośrednio jakby rozwinięcie tematu z poczatku płyty a mówiąc ściślej z "Come Cover Me", może ciutkę w inną stronę ale jednak. Tak mi się kojarzą wersy "Not a world but your fine grace Seduction in sleepwalker`s land"

Gdzie Rzym gdzie Krym, jest taka drobna różnica że Przedwiośnie to powieść a Szewcy to dramat ;). Co nie zmienia faktu że "Szewcy" jak i większość Witkacego toną w gęstych oparach absurdu :D