Maciek

Spotkanie Dona Rosa autora "Życia i czasów Sknerusa McKwacza" ,to pewnie duża rzecz dla Tuomasa - fajnie że udało mu się go pozyskać do zrobienia okładki, poczekamy na tłumaczenie z fińskiego co powiedział :)

Przeczytałem pierwszą ksiązkę (choć nie wiem czy przeczytałem to jest dobre slowo :D) w audiobooku. Mianowicie "Testament Odessy" Bogusława Wołoszańskiego. Ciekawa powieść o rzekomej organizacji która po wojnie pomagała byłym SS-manom i zarzadzała majątkiem zagrabionym podczas wojny. Pisze rzekomej, bo tak naprawdę nikt nigdy nie potwierdził jej istnienia na 100%. Jest to powieść niemniej solidnie udokumenta choć i tak mam wrażenie że sporo tu literatury, historia wymieszana z sensacją.

Wiem że miało :P i kilka osób było chętnych. Ale się niestety pozmieniało. Ja w każdym razie przynajmniej przez najbliższe dwa tygodnie odpadam a jak bedzie później nie wiem. Niemniej mam nadzieje, że jeszcze w październiku się uda zrobić lokalne spotkanie, bo osób z okolic Krakowa parę na pewno jest, jak coś jeszcze napisze o tym :).

Dość mocno rzucający się w oczy, chyba bardziej by mi się podobało z samym imieniem Naomi gdzies dyskretnie.

Nie wiem do kogo to było ale suponuje iż do mnie. Iommi to jeden z moich ulubionych gitarzystów, ale każdy kto ma jakiekolwiek pojęcie o gitarze w muzyce metalowej wie, że nigdy nie był on, nie jest i nie będzie typem gitarzysty wyścigowca, shreddera i super-szybkiego wymiatacza. Zresztą on sam tego nie ukrywa w wywiadach, jakie miał ograniczenia, także związane z brakiem opuszek, co przecież skutkowało tym jak brzmiał Black Sabbath na początku. Później w kolejnych latach podciągnał umiejętności techniczne i choćby na krążku Heaven and Hell wyraźnie już słychać jak jego technika poszła w górę, ale wciąż jego mistrzostwo nie polega na tym, że jest demonem szybkości. Szczególnie, że od lat 80-tych regularnie pojawiają się gitarzyści, których prędkość i technika zakrawa o cyrkową ekwilibrystykę. Iommi jest wspaniałym gitarzystą, ma solidną technikę i umiejętności ale do kategorii "wyścigowców" w życiu bym go nie zaliczył. Nigdy nie będzie miał techniki i szybkości, Malmsteena, Satrianiego, Steva Vai czy Petrucciego o wielu innych nie wspominając. Muzyka to nie sport, kto umie zagrać szybciej i jego geniusz tkwi w czym innym a nie w tym, że gra z prędkością światła. Plus fakt, że jego riffy praktycznie zdefiniowały, to czym jest heavy metal pozwala o nim mówić jako o ojcu muzyki metalowej.

Spotkanie trwało jeden dzień choć biorąc pod uwagę porę jego zakończenia to już był drugi dzień ;). Kilka osób nocowało w Krakowie.

Nightwish ogłosił konkurs na wspomnienia z Imaginaerum World Tour, brać udział może każdy kto był na jakimś występie na tej trasie.Szczegóły tutaj

Ciekawe co wykonają, podejrzewam że nic z repertuaru obu pań, tylko coś innego artysty. Tak jak Tarja kiedyś z Liv Kristine, wykonały "Don't Give Up" Kate Bush i Petera Gabriela, chyba nawet na tym samym festiwalu.

Właśnie zacząłem oglądać Under the Dome (Pod Kopułą) serial na podstawie powieści Stephena Kinga o tym samym tytule, kończę I sezon :D i już wiem, że to był dobry wybór bo serial jest prima sort :)

Zastanawiam się czy nie lepiej właśniej byłoby jakby duet Tarji i Sharon zachować na płytę na jakiś "najlepszy numer na albumie" i potraktować jako coś specjalnego.Natomiast nie wyrózniający się w dyskografii WT singiel zrobić taki jaki jest samodzielnie. Bo tak faktycznie no całkiem przyjemny numer, nie przeczę i melodyjny ale jednak duet dwóch wybitnych wokalistek metalowych chyba ciut inaczej sobie wyobrażałem a na pewno z bardziej wyraźnie potraktowanym wokalem Tarji ;). Niemniej fajnie że razem zaśpiewały, na plus na pewno solówka gitarowa i odgłosy burzy :D no i wokal Tarji bo to jest ten głos, który używając terminologi piłkarskiej - robi różnice :). Może panie jeszcze coś nagrają. :).

Muzycznie całkiem fajny numer, nawet solo jest choć krótkie :P. Natomiast ogólnie mam wrażenie, że nie wykorzystano potencjału jaki drzemał w połączeniu głosów Sharon i Tarji. Po wysłuchaniu nie odczułem po prostu jakbym coś specjalnego słuchał. Miks też jakiś dziwny Tarja często w tle, nawet jak ma zwrotkę to tak nie do końca. Niemniej miło, że do takiej współpracy doszło i że możemy posłuchać wspólnego numeru choć spodziewałem się ciutkę więcej.

Świeży wywiad z Tarją po polsku z nowego Rock Axxess :)

Faktycznie brzmi jakby zamiast śpiewać było tam siedzieć ;).

Ten motyw "lunatyka" i czegoś między jawą a snem faktycznie charakterystyczny dla Tuomasa jak i całego Nightwish. Zwróciłem uwagę, że Sleepwalker to też pośrednio jakby rozwinięcie tematu z poczatku płyty a mówiąc ściślej z "Come Cover Me", może ciutkę w inną stronę ale jednak. Tak mi się kojarzą wersy "Not a world but your fine grace Seduction in sleepwalker`s land"

Gdzie Rzym gdzie Krym, jest taka drobna różnica że Przedwiośnie to powieść a Szewcy to dramat ;). Co nie zmienia faktu że "Szewcy" jak i większość Witkacego toną w gęstych oparach absurdu :D

[video=youtube]

Wywali z youtube'a wiele kawałków floydów :P. Ale tak na początek to najlepiej zacząć od albumu "The Division Bell" (Wearing the Inside out, A Great Day for Freedom), to jest ostatnia płyta, bardzo dobra artystycznie a przy tym chyba bardziej przystępna niż jednak trudne na początek rzeczy z lat 70-tych :).

DVD się wczoraj pojawiło w sprzedaży. Fajnie że też jest wersja samo CD i będzie można posłuchać także występu na audio a nie tylko go oglądać :).

To nie jest trailer DVD tylko jakiś fanmade ktoś sobie wział filmiki z youtube'a z Wacken które są od dawna i dodał napisy ;).

Przez ostatnie dni obsłuchałem trochę nowe wydawnictwo Dream Theater. Muszę stwierdzić, że choć prima facie album wydawał się przeciętny, to z czasem pokazał swoje zalety. To płyta zdominowana przez gitarę. Petrucci po odejściu Portnoya stał się w praktyce liderem zespołu. Nie tylko głównym kompozytorem (choć tu pomaga mu Rudess) ale też prawie jedynym tekściarzem i przede wszystkim producentem płyty. Eponimiczny tytuł nowego DT wydaje się uzasadniony. Album ten choć w zasadzie nie wprowadza żadnego novum do stylu grupy, to udanie spaja różne elementy z przeszłości. Ciężar gitar i mocne wyeksponowanie basu, mogą się kojarzyć z Awake lubTrain of Thought. Wpleciona momentami niemal popowa melodyka w prog-metal z Images and Words. Konstrukcja i symfoniczne brzmienia odwołują się choćby do suity Six Degrees. Jeśli chodzi o wspomniane symfoniczne brzmienia, to mimo gitarowości płyty, są obecne czasem na drugim planie. Tu i ówdzie słychać różne wstawki. Szczególnie wyraźnie zaznacza się to w kolosie wieńczącym album. Odnośnie strony lirycznej, zazwyczaj zapoznaje się z niektórymi tekstami DT, ale z tego co na razie zaobserwowałem ze słuchu trzymają poziom w tej kwestii. Dream Theater wrócił z niezłą płyta (mniej więcej na poziomie poprzedniej choć zawierającej znacznie mniej nowości brzmieniowych) i ja przy okazji wróciłem też do DT. :) p.s Wyszło offical lyric video do pierwszego singla, mimo że ten kawałek niezbyt mnie ruszał muzycznie, to w połączeniu z tekstem mnóstwo w nim emocji. [video=youtube]

Bardzo dobre wykonania akustyczne. W takiej wersji nie da się skryć za głośnością. Artysta jest "nagi". Tarja w okularach i za keyboardem, poważnie to wygląda ale najwazniejsze że też dobrze brzmi :).

Możliwe, że Anette wycofala zgodę na swój udzial w dokumentacji (wczesniej jej jakoś nie przeszkadzało), bo się obraziła z powodu tego, że Floor jako tymczasowa wokalistka będzie mieć DVD z zespołem a ona która była w nim przez ponad 5 lat nie ma. Tak czy siak dokumentacja IM tour będzie niestety niepełna.

Alan Reid to dobry znajomy Troya więc podejrzewam, że to on poradził Tuomasowi wykorzystanie go na płycie. Ciekawe kto będzie pozostalą trójką wokalistów, czy plotki o Floor, Kurkeli czy Kari mają w sobie ziarno prawdy. Tak swoją drogą gdyby rzeczywiście Floor wystąpiła to byłoby takie przetarcie przed współpracą w Nightwish. Niezmiernie mnie cieszy, że na albumie będzie didgeridoo :D. Rzadki instrument, ostatni raz słyszałem go dawno temu w "Loserze" Ayreonu ;).

Dzięki za zdjęcie samego Marco z nagrodą :) już zostało podmienione, bo w newsie mieliśmy inne ;). A wracając do DVD, to bardzo mi się podoba okładka. Czekam niecierpliwie aż będzie wiadomo coś o dostępności w polskich sklepach.