Leaderboard

"Magiczna Zima" Ta scena - najukochańszym mym dziecięciem. Tu księżyc swe własne alejki śród nieb przemierza, Zginając gałązkę wiosny, tu lato trwa pod opieką rozległego oceanu bieli, Którego wody zabierają mnie na powrót do domu Na skrzydłach widmowego księżyca... W zimowej krainie chwila niczym wieczność Skrada się do mnie na kociaka drobnych łapkach. To tu będę wiódł swój żywot - w źródle opowieści, Gdzie skrzypce odmalowują nieustającą melodię Bezgranicznej tęsknoty, Budzącej tę ziemią swą pieśnią do życia... * Tego przekładu dokonałam dzięki pomocy Finów z oficjalnej strony Tuomasa. Napisałam do nich z prośbą o pomoc w przekładzie tekstu "Taikatalvi" jak najwierniej na język angielski i oto owoc tej pracy przełożony z angielskiego na polski.

Cieśla Kim jesteś? Człowiekiem skazanym na to by oświecał zbawienie Przez całe stulecia Dlaczego? Czyżby wino z Graala Było zbyt cierpkie by mógł je wypić człowiek Cieśla Wyrzeźbił swoją kotwicę W konających duszach ludzkości Przy grobie nieznanego żołnierza Leżą narzędzia tego Który umarł za nas Narzędzia cieśli Ten w którego uderzyli Ten sam odwieczny chory Sen o ich szlachetnym zbawicielu Pocałunek głeboki Sprawi by załkali Nad obietnicą wiekuistego odpoczynku Cieśla Wyrzeźbił swoją kotwicę W konających duszach ludzkości Przy grobie nieznanego żołnierza Leżą narzędzia tego Który umarł za nas Narzędzia cieśli Słyszę cię Poprzez symfoniczne odgłosy natury Czystość, w którą nigdy nie mógłbym zwatpić Powiedzieli mi bym położył się na trawie I obserwował mego zbawiciela Tego ukrzyżowanego w świergocie ptaków

Ja już (haniebnie) oglądałam Imaginaerum chyba z milion razy i z każdym razem jest coraz lepiej! W dodatku szczerze współczuję mojemu bliskiemu otoczeniu znajomych ludzi, bo od zawsze, gdy coś podoba się mnie łażę za nimi i męczę, żeby tez obejrzeli/spojrzeli/przeczytali - po prawdzie nie wiem jak ze mną wytrzymują! :-D To moja najbardziej uparta i wredna strona charakteru - chorobliwa chęć dzielenia się radością. Ale... wracając do IM... Tam jest masa scen, które wywołują u mnie subtelny dreszczyk i gębo-rozdziaw.

A ja mam parę deviantartów ;) Nightwish on tour :) Rozgnietli biedne, słodkie hobbiciątko :( A tu rozgnietli Jukkę, brutale jedni :( Młodość... :-D

[align=justify]Mimo że znam całą dyskografie Theriona i lubię w zasadzie wszystkie płyty od Theli w górę, to jednak częstotliwość z jaką słucham własniej wspomnianej Theli jest dużo wyższa od wszystkich pozostałych albumów Bestii razem wziętych Zdajmy sobie sprawę kiedy ta płyta jest nagrywana. Wehikułem czasu cofnijmy się w przeszłość, mamy przełom roku 1995/1996. Metal z wokalami żeńskim dopiero raczkuje, jest Mandylion The Gathering który odbija się szerokim echem, mamy The 3rd and the mortal po nagraniu ważnej pierwszej płyty, pewne późniejsze zespoły nagrały już jakieś dema.Jednak to wciąż są rzeczy gotyckie wyrosłe często tradycji okołodoomowej. Natomiast elementy epickie, symfoniczne prawie nie istnieją są oczywiście grupy heavy i power metalowe zwane już wtedy epickimi ale owa epickość polega najczęsciej na jakiś jednych klawiszach i dość dużym patosie.Za to kapele gotyckie, jak choćby Lacrimosa dopiero dąża do symfoniczności i metalowści. Pojawił się choćby wcześniej Celtic Frost wprowadzając pewne elementy klasyczne w metal, mając udane próby w tym kierunku i kilka innych eksperymentalnych grup też, ale symfoniczny metal w takiej formie jak dzisiaj jeszcze nie istnieje. Oczywiście nie mówimy tu o całym łączeniu rocka z muzyką symfoniczną które ma tradycje od lat 70-tych (a własciwie II połowy lat 60-tych), i choć kawałki typu "Gates of Babylon" Rainbow notabene ulubiony kawałek Marco są pre-metalem symfonicznym to do połowy lat 90-tych używanie tego terminu jest bardzo bardzo na wyrost. Metal z klasyką łączył się najczęściej w postaci neo-classical metalu i wykonawców typu Yngwie Malmsteen i innych shrederów. Dlaczego to piszę, po to żeby sobie zdac sprawę jak przełomową płytą było Theli, to jest kamień milowy, symphonic metalowy Romulus i Remus. Bo nagle przychodzi płyta gdzie mamy operowe żeńskie wokale jako główne, klasyczne chóry, orkiestracje (samplowane bo samplowane ale są), świat metalowy jest w szoku, niektórzy chwytają się za głowę. A do tego wszystkiego ta płyta jest wyśmienita instrumentalnie, rzadko udaje się połaczyć naprawdę wysoki poziom techniczny muzyków z klimatem.Balans między techniką a klimatem jest idealny. Słowem album kompletny, wyborne solówki, klawiszowe pasaże, orientalne skale (np skala perska na której oparty został nomen omen pustynny In the Desert of Set) i pomysłowe kompozycje w których sporo się dzieje. Czasami tak bywa że rzeczy przełomowe po latach, oceniane chłodnym okiem, obdarte z legendarnej otoczki, tracą blask. Z diamentu stają sie zwykłym ładnym kamieniem jakich wiele. Ta sytuacja nie dotyczy Theli i choć oczywiście orkiestracje dzisiaj przy choćby dokonanich NW nie mają porównania (ale pamiętajmy że Therion zawsze kładł nacisk na klimat a same orkiestracje są relatywnie oszczędne) to nie zmienia to faktu, że przez wielu Theli jest uważana do dziś nie tylko za najlepsza płytę Theriona, ale i jedną z najlepszych płyt metalowych w ogóle. Do tej grupy tez się niewatpliwie zaliczam, a Theli mam na honorowym miejscu w mojej płytotece.[/align]

margoQ forum stęskniło się za Tobą, stąd takie "liczne" powitanie;)

[video=youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Iijklrtljnw

[video=youtube]http://www.youtube.com/watch?v=sXcjpm5gCg8 Ja tam to uwielbiam :blush:.

Jeśli idzie o ciekawostki związane pośrednio z samym filmem to... Spójrzcie: Tu na ręce starca jest cieniutka bransoletka, taką samą dostaje każdy noworodek - jest na niej dokładna data urodzenia dziecka i numer identyfikacyjny, żeby nie doszło do jakiejś haniebnej podmiany. Kiedyś na oficjalnym forum Tuomasa, ktoś uważnie przyjrzał się bransoletce, wspomagając się rozmaitymi programami do edycji zdjęć i... okazało się, że jest na niej data urodzin Tuomasa. W sumie nic zaskakującego, jednak to kolejna ciekawostka. ;)

Ktoś tu nie czyta wątku! Byłam pierwsza ze zdjęciem xd A tak, żeby nie było że spamuje, to macie Mnie to za każdym razem śmieszy :D

Wszystkiego najlepszego, Oskar! :)