Leaderboard

Dawno nie dawałam upustu własnej próżności i nie publikowałam tu swojej szacownej osoby uwiecznionej na fotografiach. Kupiłam sobie płaszcz i szalik... teraz mogę bezpiecznie wegetować w słońcu, oczekując nowego sezonu "Sherlocka". :D

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za miłe przyjęcie :D Czuję, że się tutaj zadomowię.

O, na wielkiego glana! Tonę w niedokończonych pracach! Mam tylko tydzień, nim wybuchnie bomba zwana potocznie studiami, żeby skończyć chociaż kilka tych cyfrowych. Skończyłam krótki komiks na GIMP-ie właśnie. Pokrótce powiem o co tu chodzi: jakoś pod koniec wakacji próbowałam poćwiczyć pisanie, bo dawno tego nie robiłam, ale z braku pomysłów ruszyłam cudzą historię tj. zaczęłam pisać fanfiction. Publikować go nie zamierzam (nawet go jeszcze nie skończyłam i kto wie, czy i kiedy mi się to uda) - to miała być tylko moja prywatna praktyka sprawności literackiej i intelektualnej w ogóle. Fanfiction dotyczyło Holmesa, bo byłam świeżo po książkach, które mnie urzekły. Pomyślałam sobie jak koszmarnie ten fanom się rozrósł i jak daleko odfrunął od korzeni i postanowiłam napisać opowiadanie tak bliskie do tych Doyle'a jak to tylko możliwe i stylistycznie, i tematycznie. Wymyślenie intrygującej zagadki kryminalnej to nie lada wyczyn! Jak już pisałam - nie skończyłam. Ogólnie nie przepadam za fanficami, dlatego też raczej nie opublikuję (większość z nich to forma rozbudowanych literackich coverów, które wypaczają treści oryginalne tak bardzo, że wołają wręcz o pomstę do nieba! Pastisz, pastisz, pastiszem pogania!)... No, ale tak sobie rysowałam na kartkach komiksy, ilustrujące sceny z książek Doyle'a w te wakacje i pomyślałam, że sobie to samo poćwiczę na GIMP-ie (że się przeproszę z tym programem, do którego nie mam cierpliwości) i sobie narysowałam... początek mojego opowiadania. Tego krótkiego komiksu też nie chciałam publikować początkowo (miałam zamiar tylko GIMP-a poćwiczyć), ale jakoś tak ładnie wyszło... :D I to miało być niby to "pokrótce"? Brawo Tai. To akurat jest ilustracja do samego początku opowiadania: Watson wraca zmęczony z pracy (z Holmesem już nie mieszka, bo go porzucił dla żony) i spotyka Billy'ego Wigginsa (takiego młodzieniaszka, którym czasem Holmes razem wraz z innymi dzieciakami z ulicy się wysługiwał za drobną opłatą; żeby kogoś śledziły itd.), który przekazuje mu list od Holmesa. Watson jest co prawda zmęczony, ale tak dawno nie widział starego przyjaciela, że cieszy się, iż znowu jest mu potrzebny w jakiejś nietypowej sprawie... jak mówi tytuł komiksu: gra się rozpoczyna! :D "The game is afoot"

Wraz z poprzednim albumem, The Quantum Enigma, zespół postawił sobie wysoko poprzeczkę. Wprowadził on nową jakość do zespołu, co wywołało spore oczekiwania wśród fanów wobec jego następcy. Szumnie zapowiadany The Holographic Principle ma być cięższy, bogatszy kompozycyjnie i brzmieniowo, z większym chórem i z większą ilością instrumentów nagrywanych na żywo (sekcja dęta, dodatkowe perkusjonalia itp.). Tak jest w rzeczywistości, ale czy zespołowi udało się wznieść Epikę na kolejny poziom? 1. Eidola W Starożytnej Grecji eidolonem (l. mn. eidola) nazywano duchowy obraz żywej lub zmarłej osoby, oraz cień lub widmo ludzkiej postaci. Klimatyczno-bombastyczny wstęp, który przedstawia atmosferę krążka. Piękne chóry, bardzo charakterystyczne dla Epiki, i mocne uderzenia instrumentów powodują leciutkie uczucie grozy, zwiastując ciekawą opowieść. Coen i Mark doskonale wiedzą jak budować atmosferę albumu. Warto zwrócić uwagę na budujące klimat partie cymbałków i pewien element wokalny, którego nigdy wcześniej nie było w brzmieniu Epiki. :) 2. Edge of the Blade Drugi singiel promujący płytę, który traktuje o akceptowaniu siebie, oraz sugeruje by nie koncentrować się na rzeczach mało istotnych. Charakterystyczne dla tego utworu jest wykorzystanie przez Simone różnego wokalu: od popowego, po bardziej rockowy i delikatny. W mostku możemy usłyszeć growl Marka przeplatany agresywnymi riffami. Refren piosenki jest jednym z łatwiej przystępnych na albumie. Warto zwrócić uwagę na sekcję instrumentów smyczkowych w refrenach, która idealnie łączy się z gitarowymi riffami. [video=youtube] 3. A Phantasmic Parade Wg Simone utwór nawiązuje do filmu Matrix i koncepcji manipulowania snami by stworzyć nową rzeczywistość. W intro słyszymy partie pizzicato wspierane grą Isaaca i Marka. Zwrotki to jeden z kilku wokalnych eksperymentów Simone, natomiast refreny to dialog wokalistki z chórem. W środkowej części nie mogło zabraknąć Marka i jego growlu, któremu wtórują równie agresywne riffy. Warto zwrócić uwagę na sposób śpiewania Simone w zwrotkach i pracę chórów. 4. Universal Death Squad Pierwszy singiel promujący wydawnictwo. Warstwa liryczna traktuje o zagrożeniu jakie niesie ze sobą budowanie maszyn do zabijania obdarzonych sztuczną inteligencją. Smutne skrzypcowe intro poprzedza ciężkie gitarowe riffy a następnie przeplata się z nimi. Na wokal Simone w zwrotkach nałożono warstwy, przez co sprawia wrażenie wyśpiewanego przez maszynę. Jest to jeden z najbardziej energicznych utworów na płycie i posiada jeden z najbardziej chwytliwych refrenów. Warto zwrócić uwagę na dialog chórów z wyraźną sekcją dętą w drugiej części utworu. [video=youtube] 5. Divide and Conquer Utwór zwraca uwagę na sytuację na Środkowym Wschodzie i niepełnym przekazie mediów na ten temat. Traktuje o politycznej grze, w której zachodnie korporacje "podbijają" te tereny dla zysków. W intro słyszymy strzały z broni palnej oraz krótkie orkiestralne intro. Następnie pojawiają się potężne chóry i riffy zapowiadające dialog wokalny Simone i Marka w zwrotkach. W drugiej części utworu blackmetalowe riffy poprzedzają partie orkiestry wspierane przez intensywną grę perkusji. W tle możemy usłyszeć wypowiedzi polityków (swego czasu zwanymi "wyzwolicielami Libii"): Johna Kerry'ego, Davida Camerona, Nicolasa Sarkozy, Baracka Obamę i Hillary Clinton. Warto zwrócić uwagę na jedno z najbardziej charakterystycznych wejść chóru na albumie. 6. Beyond the Matrix Aby zrozumieć, że żyjemy w Matrixie, musimy spojrzeć na to z szerszej perspektywy. Patrząc wyłącznie wokół siebie nie dostrzeżemy zbyt wiele. Wstęp, który jest jednocześnie najbardziej chwytliwym refrenem na albumie, jest całkowicie wyśpiewywany przez chóry. Jeden z łatwiejszych w odbiorze utworów. W drugiej części utwór na chwilę zwalnia, Simone czaruje swoim delikatnym wokalem wspieranym przez kameralną orkiestrę. Wtedy pojawia się olbrzymi kontrast, którym jest partia growlu Marka wspierany przez agresywną pracę gitar i sekcji dętej. Warto zwrócić uwagę na melodyczny refren i kontrast w grze orkiestry i wokali. 7. Once Upon a Nightmare Piosenka o utracie niewinności, życiu bez szczęśliwego zakończenia. Albumowy "wyciszacz", przynajmniej w pierwszej części. Długie orkiestralne intro zapowiada piękny, bardziej klasyczny śpiew Simone z akompaniamentem delikatnego pianina. Nastrój jest bardzo melancholijny, podkreślają to "rozmyte" recytacje w tle. W drugiej części utwór trochę przyśpiesza i włączają się gitary, chóry i perkusja. W tle możemy usłyszeć operowe wokalizy Simone. Warto zwrócić uwagę na wyjątkowy nastrój utworu oraz wzruszający wokal Simone. 8. The Cosmic Algorithm Maszyny operują na liczbach i kodach. Podobne algorytmy możemy znaleźć w naturze, co nasuwa wniosek, że cały Wszechświat jest zbudowany na matematycznych kalkulacjach. To skłania nas do zadawania pytań o sens naszego istnienia. Wstęp jest bardzo energiczny. Można powiedzieć, że to typowy Epikowy utwór, w którym jest wszystkiego po trochu: wyraźne riffy i gra perkusji, growl, chóry, orkiestracje w tle. Warto zwrócić uwagę na solówkę gitarową Isaaca w drugiej części utworu. 9. Anscension - Dream State Armageddon Uświadomienie sobie, że żyjemy w hologramie i odnalezienie klucza do zagadek Wszechświata niesie ze sobą zagrożenie utraty sensu życia i zaburzenie całego ładu świata. Dramatyczne intro potęguje melancholijny wokal Simone. Następnie słyszymy mocną i wyraźną partię Marka, wspieranego przez naprawdę szybkie riffy i perkusję. W drugiej części słyszymy recytacje Arjena. Jeden z bardziej charakterystycznych utworów na płycie. Warto zwrócić uwagę na narastające partie chórów oraz na pracę sekcji dętej, która buduje mroczny klimat. 10. Dancing in a Hurricane Kolejny utwór traktujący o aktualnej sytuacji na świecie a konkretniej o kryzysie migracyjnym i o dzieciach próbujących cieszyć się swoim dzieciństwem w niebezpiecznym środowisku dotkniętym wojną. Orientalne wpływy zawsze były bardzo silne w brzmieniu zespołu. W tym utworze słychać to najbardziej. Delikatna orkiestracja i wyraźne partie perkusji od razu przypominają nam o Wschodzie. Napięcie powoli narasta w chwili wkroczenia basu, gitar i perkusji Arjena. Po raz kolejny mamy do czynienia z bardzo chwytliwym refrenem, który głęboko zapada w pamięć. Jedna z ciekawszych kompozycji na krążku. Warto zwrócić uwagę na bardzo charakterystyczne orientalne orkiestracje, liczne perkusjonalia, dzwonki itp. oraz na bardzo charakterystyczną pracę sekcji dętej. 11. Tear Down Your Walls Wszyscy jesteśmy otoczeni przez metaforyczne ściany, które blokują nasz rozwój. Musimy je wyburzyć jeśli chcemy iść dalej. Mark Jansen wyjaśnia, że na początku utworu słyszymy wrony, które w szamanizmie strzegą świętego prawa i nic nie jest w stanie umknąć ich wzrokowi. Delikatne pianino, skrzypce i obój to wstęp do naprawdę agresywnych riffów. Prawdopodobnie najcięższy utwór na płycie. Zwrotki śpiewane są przez Marka, natomiast refreny to połączenie partii chórów i Simone, które idealnie mieszają się ze sobą. Warto zwrócić uwagę na ciężkie gitarowe riffy i bardziej klasyczny wokal Simone w refrenach. 12. The Holographic Principle - A Profound Understanding of Reality Świadomość życia w hologramie może być przerażająca, ale też ekscytująca, ponieważ wywróciłoby to świat, który znamy, do góry nogami. Utwór tytułowy zawsze miał szczególne znaczenie i nie inaczej jest w tym przypadku. Zespół postawił tutaj na bardziej progresywne brzmienie. The Holographic Principle jest bardzo rozbudowany i nieprzewidywalny, ponieważ nastrój zmienia się bardzo często i nierzadko gwałtownie. Szala przechyla się raz w bardziej agresywną, raz bardziej stonowaną stronę. By w pełni zrozumieć ten utwór potrzebujemy kilkunastu (jeśli nie kilkudziesięciu odsłuchów). Nie ma w nim ani jednego nudnego momentu, co sprawia, że w ogóle nie odczuwamy tego, że utwór trwa ponad 11 minut. Warto zwrócić uwagę na bogactwo kompozycji, chwytliwych riffów i kombinacji orkiestry z metalowym brzmieniem. Na uwagę zasługują również świetnie zaaranżowane partie chórów. Album po kilku odsłuchach wydaje się mocniejszy od poprzednika, bardziej doniosły. Wielki muzyczny spektakl oparty na bardzo zróżnicowanej muzyce i wokalu. Przesłaniem albumu jest koncepcja holograficznego wszechświata, zwrócenie uwagi ludzkości na równowagę i powściągliwość w inwestowanie w technologię bo może być to zgubne i niebezpieczne oraz porusza on problemy współczesnego świata. Mocno widoczna zmiana to zastosowanie skrzypiec, dęciaków i różnorodnych dodatkowych instrumentów i perkusji w całym krążku. Chóry złożone z doskonałych śpiewaków i umiejętność wplatania muzycznych kontrastów to absolutne mistrzostwo Epiki. Każdy z muzyków/członków zespołu pokazuje swoje umiejętności czyniąc to na najwyższym poziomie. Wykorzystanie wielu muzycznych "epizodów": orientalnych, symfoniczno-, death-, black-metalowych, a także progresywnych stawia album na podium jako jeden z najlepszych krążków tego roku. Bez wątpienia The Holographic Principle to godny następna The Quantum Enigma. Album podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej, co będzie ogromnym wyzwaniem dla Holendrów na przyszłe lata. Nasza ocena albumu: 9/10 Autorzy: Beata, Adrian

Po waszej recenzji Adrianie i własnym odczuciom wiem, że "Holographic Principle" powinno stać się jednym z moich ulubionych albumów. Mam nadzieje, że gdy emocje nieco ostygną, wydadzą EPkę nowych kawałków może z wersjami instrumental i live utworów z "Quantum Enigma".

Moja 4 wizyta w Dartford i po nadrabiane "zaległości": kolejka linowa nad Tamizą/Emirates Air line, wodolot po Tamizie i powtórna obowiązkowa wizyta w Camden Town- polecam:)

O bonusach: Z powyższego wynika, że wytwórnia chciała uniknąć błędu, który popełnili na TQE, czyli porozrzucanie bonusów na różnych wydawnictwach (earbook, digipack, jewel case etc.). Wywoało to spory sprzeciw fanów, którzy uznali, że muszą kupić ileś wersji tego samego albumu by mieć każdy utwór. Dla mnie to trochę absurdalne myślenie, bo jakoś nikt nie protestuje, że japońskie wersje mają swoje osobne bonusy... ;) W każdym razie bonusy są 4 (prawdopodobnie) i nie są dostępne na żadnej wersji THP: - Architect of Light - Immortal Melancholy - Decoded Poetry - The Solace System Podobno mają być wydane później - tylko co to znaczy? EPka? Link do pobrania? A co z moim ulubionym chórem z 8:20 z drugiego dokumentu (nie ma go na albumie, więc to musi być bonus)!? Edit: Z komentarzy wynika, że na dodatkowej płycie "The Acoustic Principle" znajdziemy akustyczne wersje utworów z płyty: - Beyond the Good, the Bad and The Ugly (Beyond the Matrix) - Dancing at the Gypsy Camp (Dancing in a Hurricane) - Immoral Melancholy (wersja "normalna" prawdopodobnie zostanie wydana później) - The Funky Algorithm (The Cosmic Algorithm) - Universal Love Squad (Universal Death Squad) Brzmi przekonująco. Niestety nie wiem czy to jest oficjalne stanowisko bandu, ale podobieństwo tytułów jest zdecydowanie nieprzypadkowe. ;)

Do katalogu Librivox trafił kolejny projekt, w którym się udzielam. Niedawno zakończyliśmy nagrywanie angielskiego tłumaczenia "Michała Strogowa, kuriera carskiego" Juliusza Verne'a, tym razem czytanego z podziałem na role. Ja czytam rolę narratora, czyli wszystko co nie jest dialogiem. https://librivox.org/michael-strogoff-dramatic-reading-by-jules-verne/ jeśli ktoś chciałby posłuchać, to wystarczy kliknąć na link i albo wybrać "download" albo przewinąć do spisu rozdziałów i kliknąć na znaczek "play". ("Dramatis Personae" to spis obsady).

Przekonałeś mnie :D Koty są zawsze najlepszymi postaciami. Na przykład Behemot w Mistrzu i Małgorzacie. Albo Mogget z trylogii o Abhorsenach Niksa. Albo Pan Proper w Chłopcach Ćwieka. Albo Kot w W Krainie Kota Terakowskiej. Zawsze. Kot w literaturze. Dobry temat na maturę ustną, jakby się dało wylosować. ♥ Ja teraz czytam trzecią część Mrocznych Materii Pullmana, tomik wierszy Kartografia baskijskiego poety, którego nazwisko jest tak skomplikowane, że na 99% piszę je z błędem - Rikkardo Arregi diaz de Hereida - czy jakoś tak (piszę z pamięci, więc to i tak sukces, że w miarę podobne), bardzo klimatycznie podobny do Herberta, może trochę do Szymborskiej, chociaż nie aż tak, biografię Talleyranda Łysiaka (o wiele cięższa do czytania niż chociażby jego Cesarski poker albo Francuska ścieżka, które były może nawet bardziej naukowo/sucho napisane (chociaż wcale nie tak sucho!), ale nie tak samymi ciekawostkami/smaczkami pod publikę - na tyle populistycznie jest to napisane, że na razie przebrnęłam przez jakieś 20 stron) i zaczęłam też Kalendarz i klepsydrę Konwickiego, zapowiada się podobnie do Pięknych dwudziestoletnich Hłaski, ale ledwo zaczęłam, jechałam na Czad i jakoś nie wróciłam jeszcze (zazwyczaj czytam książki zależnie od nastroju i mam kilka zaczętych jednocześnie; jakoś podobnie zaczęłam Transatlantyk Gombrowicza i też jakoś mnie nie naszło na niego od tego czasu) - no i w międzyczasie, nieprzerwanie, trawię po kolei dramaty Witkacego, ostatnio przebrnęłam przez "Nowe wyzwolenie" i "Ich" (tzn. dramat nazywa się "Oni" i stoję przed dylematem, czy lepiej odmieniać, czy nie, ale jednak wydaje mi się, że brzmi lepiej niż nieodmienione).

Najlepsze życzenia, Błażej :D

Sto lat! :)

Wszystkiego najlepszego! :)

Błażeju! Wszystkiego najlepszego/nightwishowego/sabatonowego z okazji urodzin! :)

Wszystkiego najlepszego Błażej, żeby Twoja przygoda w wędrówce z nami w krainę magicznej muzyki nigdy się nie skończyła:)

Wszystkiego najlepszego, Błażej!

Ja zaraz po wypłacie, zamawiam w edycji Earbook. Drogo aczkolwiek nie mam wątpliwości co do fantastycznej jakości materiału. Trochę cierpliwości i zapewniona muzyczna rozrywka do końca roku ;)