Leaderboard

Kolejny tatuaż, tym razem na ramieniu, po wewnętrznej stronie. Z Nightwishowym i "Alicjowym" akcentem ;)

Wspólnie z zaprzyjaźnionymi fanklubami i uczestnikami NW Week in Kitee organizujemy kolejny projekt - kartkę urodzinową (19.06) dla Plamena Dimova. Osoby Plamena chyba nie muszę przedstawiać? :) Pragniemy mu w ten sposób podziękować za to, co zrobił dla zespołu i jego fanów, oraz za to że aktywnie pomaga nam w naszych projektach. Tym razem nie zakładamy wydarzenia na Facebooku bo to ma być niespodzianka. :) Swoje wiadomości/życzenia/podziękowania dla Plamena możecie wysyłać tutaj a ja je potem złożę w jedną dużą kartkę. Termin do 17.06!

Ha! Dopiero dziś zobaczyłam ten temat! :D Ja nie oceniam, ale... SERIO? Anette brzmi w tej piosence jak ranny jeleń, przyduszany dodatkowo poduszką! Oczywiście masz absolutne prawo do własnego gustu i zdania na temat dowolny i mam nadzieję, że nie uznasz tego za obrazę, ale przyznam, że nie spodziewałam się, iż ktokolwiek jest w ogóle w stanie słuchać bez grymasu, a co dopiero LUBIĆ to coś, bo inaczej tego się nie da nazwać. Najlepiej brzmi wersja studyjna, moim zdaniem, pod względem braku cienia fałszu, czy za niskiej nuty, a na drugim miejscu jest wersja z EoaE, ponieważ ma w sobie niezwykłą dawkę emocji, dźwięk jest świetnie nagrany i praca kamery oraz montaż też odpowiada za wartość ogółu (a strona wizualna też się liczy, bo w końcu kto zje choćby najpyszniejsze na świecie, ale obleśnie rozbebeszone ciastko?). Na EoaE oczywiście słychać lekkie fałszowanie (tej piosenki nikt doskonale chyba nie zaśpiewa), ale jest optymalne, a splecione wokale Marco i Tarji na koniec to istny eargasm. Z kolei wersja Floor jest lepsza od wersji Anette (która, jak już nadmieniłam, dusiła się, fałszowała i robiła obrzydliwe zawijasy, kaleczące piosenkę w sposób więcej niż tylko karygodny - to nie były emocje, to była porażka), ale Floor mocno nie wyrabia i piszczy momentami. Miałam nadzieję, że to tylko efekt stresu i nieprzećwiczenia piosenek, gdy śpiewała to podczas ubiegłej trasy, ale na obecnej nic się nie poprawiło, więc... cóż. Nie wyrabia, a miałam nadzieję, że to przećwiczy i zmienią tonację nieco, co mogłoby pomóc. Poza tym, bardzo brakuje mi Marco w finałowym refrenie z Floor - to zawsze było genialne wzmocnienie i może Floor zapanowałaby lepiej nad głosem śpiewając w duecie. Tak, czy siak, wersja studyjna i ta z EoaE - wymiatają.

[video=youtube] Kompozycja made by Tuomas Holopainen + dudy by Troy Donockley. ;)

To zdjęcie jest dziwne. :D

Z tym modelem dopełnia się moja seria Emitares ,ponieważ o to prezentuje ,ostatni brakujący do mojej serii model który przed momentem skończyłem ,a jest nim Boeing B777-200 w malowaniu linii lotniczej Emirates w skali 1:300 A jutro następny tym razem rosyjski

The Toolmaker - ostatnia część tryptyku:

Mam bardzo mieszane odczucia co do tego albumu :s Jest dla mnie trochę monotonny, ale największy zarzut mam tutaj do głośności nagrania. Wyczytałam, że to specjalny zabieg aby nie masakrować uszu słuchaczy a sami mogli sobie wyregulować dźwięk. Problem w tym, że nawet przy niezłych słuchawkach na maksymalnej głośności nie słyszę wyraźnie wszystkich instrumentów tak głośno, jakbym chciała :/ Bardzo nie podoba mi się ten zabieg. Lubię poczuć moc utworów, a w przypadku tego albumu jest to niemożliwe. Jest to też jedyny album, w którym opuszczam słuchanie kilku utworów. Oto one: Yours is an empty hope - brzmi trochę jak pomieszanie Weak Fantasy z Alpenglow i kilkoma innymi motywami z albumu. Nie jest źle, ale po co mam słuchać w kółko to samo. Our decades in the sun - ballada. No i ok, ballady lubię, nie mam nic przeciwko, ale...Floor na tej płycie praktycznie w 80% śpiewa dość spokojnym głosem, więc kolejny spokojny utwór jest po prostu nużący. Podoba mi się natomiast motyw instrumentalny pod koniec. Edema Ruh - taki trochę nijaki utwór. Nic co zapada w pamięć. W przypadku poprzednich albumów też jestem już na etapie przerzucania ich, ale po wielokrotnym ich zajechaniu. Tutaj nastąpiło to praktycznie od razu. Szkoda. Co mi się podoba najbardziej - teksty. Są naprawdę dobre, choć mam nieraz problem ze zrozumieniem słów wypowiadanych przez Floor. Podoba mi się też wkład Troya, muzyka i wokal. Co najmniej - przez większość czasu delikatny wokal ( i nie chodzi mi o brak operowego śpiewu ), cichy podkład muzyczny, mało motywów instrumentalnych ( w porównaniu z poprzednimi albumami ), za mało śpiewu Marco. Całość oceniłabym na 7/10. Jest dobrze, ale nie rewelacyjnie.

Może w ramach pierwszego posta na forum, odświeżę wątek :) Zacznę od tego, że ( unpopular opinion mode on ) nie lubię Tarji, a dokładniej jej barwy głosu. Po prostu nie mój typ, męczy mnie. Ever dream jest jednym z kilku utworów z Tarją, które faktycznie mi się podobają. Oceniając wszystkie wersje na żywo. 1. Tarja - w tej wersji podoba mi się najbardziej...wokal Marco. Słucham jej tylko ze względu na niego. 2. Floor - moja ulubiona, choć jest momentami nieco krzykliwa, to podobają mi się emocje wokalistki. Marco już tutaj nie daje takiego popisu jak w wersji z Tarją. 3. Anette - bardzo lubiłam Anette, w końcu od DPP zaczęłam na poważniej słuchać Nightwisha, a Imaginaerum to mój ulubiony ich album, ale umówmy się, nie jest ona tak elastyczną wokalistką jak Floor, która dobrze odnajduje się w utworach pisanych dla Tarji jak i Anette ( choć też nie w każdym przypadku ) . Ever dream nie jest utworem pod jej głos i moim zdaniem w tym wypadku nie poradziła sobie najlepiej.

*spam spam ^^* [spotify]spotify:album:6mDpyEmKxhyucWq0PRuWCd[/spotify] Wilkowania ciąg dalszy :)

R+ to jeden z tych zespołów, z którymi mam problem gdy dochodzi do top 10 xD Ciężko jest wybrać najlepsze, gdy wszystkie tak bardzo się podobają :D EDIT: Koleś śmiesznie mówi po niemiecku ♥

xhonek, Ty żyjesz! :O Znalazłem fragment EFMB w wersji alternatywnej nagrany ogórkiem małosolnym (może być słaba jakość): https://www.facebook.com/NightwishFanpage/videos/1099174710109765/?video_source=pages_finch_main_video

[video=youtube]

[video=youtube]

[video=youtube] Pijemy za lepszy czas Za każdy dzień który w życiu trwa Za każde wspomnienie co żyje w nas Niech żyje jeszcze przez CHWIIIILĘĘĘĘ! ♥ *Emi wyje z Gawlińskim* A potem będzie "Eli Lama Sabachtani" :3

Nówka od Kredek. :) [video=youtube]

Okazało się, że to wina którejś aktualizacji, musiałem poszukać w necie jakiś starszych wersji aplikacji. Jakby komuś coś przestało działać, to tutaj jest spory wybór poprzednich wersji, wystarczy wybrać.

W końcu ukończyłem kolejne moje modelarskie marzenie ,o to jest Antonow An-22 Anteusz w skali ok 1:150 a teraz trochę informacji o tym niesamowitym radzieckim samolocie : An-22 (ros. Aн-22) „Anteusz” – radziecki samolot transportowy zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. Samolot przewidziany do transportu wojska i ładunków oraz poszukiwania złóż minerałów. Wyposażony w silniki turbośmigłowe Kuzniecow NK-12, które napędzały również samoloty Tu-95 i Tu-142 z rodziny samolotów bombardujących i patrolujących. NK-12 był najpotężniejszym wówczas używanym turbinowym silnikiem śmigłowym. Pierwszy lot samolotu miał miejsce 27 lutego 1965 roku. Pierwszy publiczny pokaz odbył się podczas Międzynarodowych Pokazów Lotniczych w Paryżu rok później. W swoim czasie An-22 był największym samolotem transportowym na świecie. W roku 1970 uległ katastrofie samolot An-22 z żywnością i sprzętem przeznaczonym do pomocy dla Peru po trzęsieniu ziemi. W 1975 roku produkcja została zakończona. Wyprodukowano 68 maszyn. Państwo ZSRR Producent Antonow Typ samolot transportowy Konstrukcja metalowa Załoga 5-6 Historia Data oblotu 27 lutego 1965 Lata produkcji 1965-1975 Egzemplarze 68 Dane techniczne Napęd 4 x Kuzniecow NK-12MA Moc 4 × 11 030 kW (15 000 KM) Wymiary Rozpiętość 64,4 m Długość 57,9 m Wysokość 12,53 m Powierzchnia nośna 345 m² Osiągi Prędkość maks. 740 km/h Zasięg 10 950 km

Foch :D