Leaderboard

Czas na opowieść To było zeszłej nocy gdy na całym świecie nie było słów ni snów aż pewnego dnia Pisarz w ekscytacji wyobraził sobie całą Gaję i odbył podróż w głąb mężczyzny o sercu dziecka Malarz na wybrzeżu wyobraził sobie cały świat zawarty na dłoni wewnątrz płatka śniegu Przez poezję obdarte z ram płótno strachu planeta ziemia znowu spada pośród gwiazdy Jestem głosem Niby Nibylandii niewinnością marzeń każdego człowieka Jestem pustym żłóbkiem Piotrusia Pana cichym latawcem naprzeciw błękitnego nieba każdy komin, każdy księżycowy widok Jestem opowieścią która naprawdę cię przeczyta każdym skrawkiem pamięci jaki w sobie trzymasz Jestem podróżą i miejscem docelowym Jestem domem i opowieścią która cię czyta Sposób by skosztować noc nieuchwytnymi wysokościami podążyć za szaleństwem Alicjo – już kiedyś to zrobiłaś Nierzeczywistość marzeń emporion pieść opowieści a oni wyśnią cię naprawdę Gawędziarza gra wargi co nas odurzą sednem życia jest niewyczerpana skrzynia baśni Nibylandia Niewinność Marzenie są wszędzie dokoła Nibylandia Niewinność Wszędzie Piotruś Pan szukanie niebios dla jeszcze jednej ziemi

"Piękno Bestii" Miłość Dawno Utracona Drzewa zrzuciły swe liście, Chmury wylały deszcze... Całe to brzemię zabija mnie! Odległość kryje twoją drogę, Łzy twej pamięci... Całe to piękno zabija mnie! Och, czy dbasz o to, Że wciąż coś do ciebie czuję? Tak świadomie, Co winno zginąć nadal żyje! Boję się, że nigdy nie odnajdę nikogo! Wiem, że mój największy ból jest jeszcze przede mną. Czy odnajdziemy się w ciemności? Ma miłości dawno utracona... Jeszcze Jedna Noc Życia Bezpieczni z dala od świata; We śnie, w sferze, gdzie czas nie istnieje... Dziecko o rozmarzonych oczach - Odbicie matki, duma ojca. Chciałbym móc wrócić do ciebie; Jeszcze raz poczuć deszcz... Upadaj głęboko wewnątrz mnie, Zmazując wszystko czym się stałem. Mój dom jest daleko, lecz spoczynek tak blisko Wraz z mą miłością dawno utraconą pod czarnej róży kwiatem. Powiedziałaś mi, że mam oczy wilka - Spójrz w nie i odnajdź piękno skryte w bestii. Wszystkie me pieśni mogą być komponowane jedynie z największych cierpień, Każdy pojedynczy wers może narodzić się jedynie z największych pragnień! Chciałbym mieć jeszcze jedną noc życia... Święty pobłogosławił mnie, spijając mnie dogłębnie, Wypluwając ze mnie całą niedolę... Grzesznik nadal gwałci tysiące świętych, Dzieląc wraz ze mną to samo piekło. Najzdrowszy wybór w tym chorym świecie: Strzeż się bestii, lecz raduj się oferowaną przezeń ucztą. Christabel "Och, słodka Christabel. Dziel wraz ze mną swą poezję. Gdyż teraz wiem, jestem kukiełką w tym cichym przedstawieniu. Jestem niczym więcej jak tylko poetą, który odniósł porażkę w swej najlepszej sztuce. Martwym Chłopcem, który poległ pisząc zakończenie Do każdego swego wiersza."

Żałość nagiego wdzięku Wejdź słodki chłopcze jestem twoją mroczną stroną zgiń za me grzechy jak Ten który już to kiedyś zrobił Na twój bezwstydny apetyt cynamonowe łoże marionetka ten taniec zrani cię ogromnie Żałość nagiego wdzięku po prostu dziecię pozbawione swojej baśni oto ja – zakazana lecz urocza marznąca w zawieji mała dziewczynka z zapałkami Miłość leżąca, kusząca (żałość nagiego wdzięku) koronując moment (żałość nagiego wdzięku) Oto kim jestem nagi wdzięk aż po dni kres Romantyczna woń rozpieszczona Lukrecja czeka ciepła na ciebie nie ma takiego duchownego który wymodlił by mi miejsce w niebie Kiedyś już ze mną skończysz zapomnij, jeśli myślisz że czuje wstyd dzikość nigdy nie żałuje nic

[video=youtube] Genialny cover Storytime na pianinie :)

Lenistwo i to tłumaczenie (w sumie dosłowne, ale nigdy nie zwróciłam uwagi na ten frag.) spowodowały powstanie tego:

Jak byłam bardzo małą dziewczynką bardzo chciałam pójść do wojska. Jak dorastałam i poznałam "sekrety" służby odechciało mi się. Wtedy swoje ekstremalne fascynacje skierowałam na lotnictwo:)

Na rozgrzewkę po ciężkim dniu - moje tłumaczenie 'I Want My Tears Back'. „Chcę powrotu moich łez!” Chcę powrotu moich łez! Korony drzew, kominy, śnieżne historyjki na dobranoc, zimowa szarość... Dzikie kwiaty, te Łąki Niebios*, wiatr w pszenicy... Kolej biegnąca przez wody, zapach dziadkowej miłości, Niebieskie zalewiska, grudnie, księżyc widziany poprzez skrzydła smoka... Gdzież podział się cud, gdzież podział się lęk? Gdzie kochana Alicja pukająca do drzwi? Gdzież jest klapa w podłodze, która przeniosła mnie tam - Do miejsca, w którym rzeczywistość rozdziera Marcowy Zając? Gdzież podział się cud, gdzież podział się lęk? Gdzie są te bezsenne noce, dla których niegdyś żyłem? Nim porwały mnie lata... Pragnę ujrzeć, Co we mnie utracone! Chcę powrotu moich łez! Chcę by me łzy powróciły natychmiast! Balet w zagajniku, wiecznie pozostanie młodym w kompletnej samotności... Szmaciana laleczka, najlepszy przyjaciel, głos Mary Costy... *odniesienie do piosenki 'Meadows Of Heaven' i wielu wypowiedzi Tuomasa – uzałam, że zasługuje na duże litery

"Fantazja Nimfomanki" Zapach kobiety nie był mój... Witaj w domu, kochanie Czy za mną tęskniłeś? Życzysz sobie zamieszkać w drogiej miłości? Dotknij mej mlecznej skóry Poczuj ocean Liż mnie najgłębiej Usłysz gwieździsty chór Zedrzyj koronkę Która mnie więzi Ale wystrzegaj się zauroczenia Ponieważ moja erotyczność jest twoim zapomnieniem Stara miłość tkwi głęboko, powiedziałeś Głębsza będzie rana pomiędzy twoimi nogami