Podziękowania

Zdarza się czasem, że otwierasz swoje usta w nieodpowiednim czasie i miejscu. To właśnie stało się w biurze nowo ustanowionego King Foo Entertaiment Ltd. jesienią 2002 roku. Nigdy bym nawet nie pomyślał o pisaniu książki, gdyby mnie na to nie namówił menadżer Nightwish, Ewo Pohjola. Czasem przeklinałem Pana Pohjolę i chciałem go posłać do piekła, ale zdarzało się też, że dziękowałem istotom wyższym za to, że trafiłem do tego projektu. Pisanie tej książki było podróżą, o której nigdy bym nie pomyślał, że jej doświadczę – i nie zamierzam tego powtarzać. Jestem dozgonnie wdzięczny Ewo za taką inicjatywę i za pomoc, której udzielił mi podczas jej realizacji.

I oto jest. Gdybym powiedział, że książki przychodzą łatwo, byłoby to największe kłamstwo na świecie.

Wiele ludzi pomagało mi na niezliczoną ilość sposobów przy pisaniu tej książki. Przede wszystkim chciałbym podziękować moim rozmówcom: Tarji Turunen, Tuomasowi Holopainenowi, Jukce Nevelainenowi, Emppu Vuorinenowi, Marco Hietali, Samiemu Vänsce, Samppiemu Hirvonenowi, Kirsti Nortii-Holopainen, Penttiemu Holopainenowi, Petriemu Holopainenowi, Ewo Pohjoli, Tero Kinnunenowi, Toniemu Peiju, Tapio Wilsce, Tommiemu Stoltowi, Kimiemu Tuunainenowi, Ariemu Suomi, Kimmo Aholi, Markku Aalto, Plamenowi Dimovowi, Timo Halo, Riku Pääkkönenowi, Bogdanowi Kopcowi, Mike’owi Gitterowi, Holgerowi Tiefenbachowi, Pipowi Williamsowi, Petteriemu Kumpulainenowi, Georgene Brueland, Erin Brueland, Kaleviemu Olliemu, Timo Rautiainenowi, Jouni Hynynenowi, Tony’emu Kakko, Mikko Karmili, Lenny’emu Lindforsowi i Jarmo Lautamäkiemu.
Naturalnie przeprowadziłem wiele dodatkowych rozmów, ale materiał nie zawsze pasował do książki. Tak samo dziękuję Sakariemu Hietali, Susannie Wilen, Danieli Schweiger, Anttiemu Toiviainenowi i Ericowi Bruelandowi.

Chcę podziękować również Kristiinie Sarasti, redaktorce fińskiego wydania, która ukształtowała moje bazgroły w epikę, i graficzce Elizie Karmasalo, która sprawiła, że stały się także przyjemne dla oka.
Dziękuję Anttiemu Korpinenowi za nagrywanie taśm z wywiadami i Jone’owi Nikuali za jego przedmowę. To dla mnie zaszczyt.

Jestem także wdzięczny Tuuliemu Salminenowi, Janne’owi Peltonenowi i Tuuliemu Rossiemu, których dotknęło nader przykre zadanie czytania moich okropnych wzorców tekstu, kiedy książka była cały czas niedokończona.

Za materiał tekstowy i zdjęcia, znajdowane w najróżniejszych miejscach i za oświecające komentarze dziękuję Nelli Ahvenlathi, Timo Isaoho, Håkonowi Gravowi, Janowi Carlssonowi, Micke Johanssonowi, Kariemu Heleniusowi, Villemu Kauhanenowi, Jarmo Katili, Keijo Lehikoinenowi i Johannie Järventaus.

Wielkie podziękowania dla mojej ukochanej Riitty, która ostatecznie całymi miesiącami wpatrywała się w oparcie mojego krzesła i jakoś sobie z tym radziła. Nie udałoby mi się bez ciebie.

I podziękowania dla Liitto. Honkaliitto dba o biznes.

I dla tych, których nie udało mi się wymienić: dziękuję za waszą pomoc. Nigdy was nie zapomnę.

Ta książka jest dedykowana Kurtowi Johannesowi Ollili i Demi. Strasznie za wami tęsknię.

Espoo, 10 marca 2006
Mape Ollila

Tłumaczenie: Spectrum