Adrian

Dla Poznania założyłem osobny wątek. Ot dla porządku. ;)

Z okazji przyjazdu Wewnętrznej Pokusy do Poznania (8 marca b.r.), kilku forumowiczów deklarowało chęć uczestnictwa w mini zlocie. Chętni? Ja na pewno. :)

Wszystkiego najlepszego, Aniu! :)

Alternatywna wersja singla jest już dostępna na Spotify:

Zapraszamy na czat! :)

Rzeczywiście, był błąd (Ciasteczkowy Potwór zjadł wszystkie ciastka). Problem naprawiony - dzięki za zgłoszenie. :)

Im bardziej człowiek jest skryty i wyraźną kreską oddziela swoje życie prywatne od zawodowego, tym bardziej ludzie pożądają informacji. Tak to już jest, że to co niedostępne smakuje najlepiej. ;)

Chyba muszę ostudzić Wasze emocje. :( Fińskie tabloidy zapytały managera Tuomasa, Tarę Kojonen, o to, czy faktycznie wziął ślub. Jak się okazuje, Tuomas i Johanna nie są jeszcze oficjalnie małżeństwem.

Dzięki za zgłoszenie. Poprawiłem. :)

Tak właśnie słucham sobie Gateways w wersji orkiestralnej. Jest genialna! W Dimmu Borgir bardzo podoba mi się klimat, jaki budują chóry i orkiestra. Jest bardzo dramatyczny - idealny dla zespołu.

TELEDYSK! [video=youtube]

Dave, miałeś niezłego czuja :)

Piercing? Wiedz, że diabeł już się Tobą interesuje. :)

Spójrzcie na wpis Anette, po rozstaniu z zespołem, na jej dawnym blogu, w którym informuje fanów o jego zamknięciu, ponieważ służył wyłącznie do komunikacji z fanami NW (pali więc za sobą mosty i nie chce powoływać się na NW): http://anette-olzon.blogspot.com/2012/10/press-statement.html Dlaczego go przytaczam? Podpisała się tam: Jak wiemy Olsson to jej prawdziwe nazwisko a Olzon było pseudonimem na potrzeby Nightwish. Podobnie jak Erno ma pseudonim Emppu. Anette wyraźnie się od tego odcinała, ale teraz sygnuje swoją najnowszą solową płytę właśnie jako Olzon. Biznes. Okładka średnia, niczym szczególnym się nie wyróżnia. Ot zdjęcie, zretuszowane tu i ówdzie. Nic, co by skupiało na sobie uwagę. Pomijając całą tę negatywną otoczkę - nie jestem specjalnie zainteresowany tym wydawnictwem. Już nie chodzi o postawę Anette, ale o jej muzykę, którą traktuję bardziej jako ciekawostkę niż coś wartego uwagi.

Najlepszego Scav! :)

Ciekawa oferta. Za 39 Euro można dostać płytę IM, DVD SS oraz soundtrack. Dodatkowo "tajemnicza" koszulka. :) Ciekawe jakie wzory biorą pod uwagę... ;)

Nie znałem tego utworu wcześniej. I rzeczywiście czegoś brakuje... Może większej melodyjności w samej muzyce? Bo praktycznie większość utworu to powtarzalny riff i jedynie wokal Tonego nadaje mu kształtu? A może tak ma być? :) Jak dla mnie utwór jest najciekawszy po czwartej minucie. Bardzo spodobał mi się ten "dialog" keyboardów i gitar imitujący orkiestracje. Ciekawy element - zdecydowanie przyciąga. Dodatkowo partie klawiszy pod koniec i na samym początku - to też mocne elementy w wykonaniu Sonaty. :)

Ostatnio dosyć głośno było u nas o Sonacie i sam nabrałem ochoty na posłuchanie. :) Utwory mają niesamowicie wpadające w ucho utwory. Nie wspominając o charyzmatycznym Tonym, którego głos i skala robią wrażenie. Lubię moc w tym zespole - prawdziwy power metal z Finlandii! Mam wiele faworytów, ale ostatnimi czasy bardzo lubię utwór "The Misery" - spokojny, niezwykle emocjonalny. Cóż, jest tylko jedna rzecz, która mi przeszkadza, ale to wynika ze "zboczenia zawodowego". Nie jest to nic związanego z muzyką, ale z okładką do najnowszego albumu. Uważam, ze powrót do starego logo jest błędem! Nowe było pięknie zaprojektowane z nawiązaniem do tradycji Sonaty i już budowało swoją markę. Taki powrót sprawia, że identyfikacja zespołu staje się niespójna i jest to krok do tyłu. Wiem, że dla większości nie ma to większego znaczenia, bo to tylko oprawa serca wydawnictwa - muzyki. A może AŻ oprawa...? ;)

Wróciłem z łyżew. Ani razu nie zaliczyłem gleby (lodu?). :) Coraz lepiej mi idzie. Już tak namiętnie nie trzymam się barierek. ;) Było pełno dzieci w wieku 7-9 lat. Daleko mi do ich poziomu. :rolleyes: