Leaderboard

To jak wrzucacie misiaczki, to ja też wrzucę xD I Saaami, super Ci w tych czarnych, ale w obu wyglądasz bardzo dobrze :D

Kiitti, Paula :D A teraz zarzucam efekt dzisiejszej nudy. Wish I had jeszcze tak ze tydzień ferii. Bo dopiero zaczynam się rozkręcać, a tu jutro trzeba wracać do tej małej żebraczej negatywności zwanej Wrocławiem. No nieważne. Pomyślałam dzisiaj - narysowałabym coś. No to machnęłam Tuomasa w dwie godzinki. Jest to chyba jakiś efekt uboczny mojej wczorajszej rozmowie z Adrianem, że Holopainen nie zasługuje na swój fandom. Na ten rysunek też nie zasługuje. Ale nie mogłam narysować Brendona dwa razy z rzędu

Płyta Annie i Arstidir, wyszła chyba przedwczoraj, o ile dobrze pamiętam. Już zapomniałam jak bardzo lubię głos Annie ♥ Najpiękniejszym utworem na płycie jest *drumroll* hymn Islandii. Kocham go. ♥ Niestety nie ma go na yt jeszcze, ale mozna przesłuchać na chomiku: http://chomikuj.pl/WERONIKUS22/SLUDGE/Anneke+van+Giersbergen*2c+*c3*81rst*c3*ad*c3*b0ir+-+Verloren+Verleden+(2016)/09.+Heyr+Himna+Smi*c3*b0ur,5228603634.mp3(audio) [video=youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IsQPmYAbO_c [video=youtube]

Coś mnie naszło, aby Wam pokazać te dwa rysunki - przedstawiają one dwóch negatywnych bohaterów z mojego opowiadania (zresztą niedokończonego, ale to nieważne). :P

A teraz ja:confused:

Nowy kolor. Już nie jestem blond ♥ Chociaż chciałam całkiem czarny, to ten też daje radę :) Kiedyś Teroz

Robert nadchodzi! Ok, ukończyłam go, nie wiem czy wyszedł lepiej, czy gorzej - jakoś tak opadłam w krytyczny nastrój :dodgy: . Przerysowałam go z pocztówki ( :sleepy: ) i gdy tam wygląda na sennego i zmęczonego, tu przypomina szaleńca powstrzymującego się od wyrywania własnych włosów. Może to jednak tylko moja opinia... Ok, macie!

Z wrzucaniem następnych karykatur jeszcze chwilę zaczekam. Dziś chciałabym Wam pokazać mój rysunek. :)

To ja może napiszę konstruktywny komentarz pseudointerpretacyjny. Tak ambitnie sobie założyłam, ale nie wiem, jak to się skończy... ;) Jest ciekawy klimat, bardzo dobrze brzmiące rymy, łatwo jest się wczuć w treść wiersza. Nie podoba mi się natomiast nierytmiczność, każdy wers ma inną liczbę sylab, to trochę dekoncentruje przy czytaniu - bo stylistycznie jest to wiersz, ale czyta się jak prozę. Za to dobór słów jest bardzo odpowiedni, stylistycznie wszystko do siebie pasuje (na ile pozwala mi to zauważyć moja znajomość angielskiego, rzekomo B2+/C1). Nawet wyraźnie odbija się Twoje językowe naśladownictwo tuomaszy; są takie charakterystyczne dla jego twórczości słowa i frazy, które pojawiają się w każdej albo co drugiej piosence. Te, których używasz w Rising star, są charakterystyczne do wczesnej twórczości NW, tak do CC. Chociaż przyznam się szczerze, że nie znam za bardzo Kotipelto i nie mogę pod tym kątem ocenić, ale pewnego rodzaju kalkę językową względem Dead Boy's Poem zastosowałaś z dużym wyczuciem, a to bardzo dobrze świadczy i o Twojej znajomości angielskiego, i zmyśle lingwistycznym - czyli, w skrócie, masz potencjał. :) Co jeszcze... Niektóre wersy są trochę za długie. Te 13 zgłosek jest jeszcze okej, nawet to wg niektórych idealna długość, ale te 14-15 to już za dużo. Ale to właściwie nadal w temacie rytmiki, który poruszałam wcześniej. "No universe is wide enough to take my eyes off of you" - tutaj, na przykład, jest taka ciekawa rzecz, która - przynajmniej dla mnie - w tekście pisanym wygląda źle i źle się czyta. Ale za to w piosenkach sprawdza się idealnie i brzmi bardzo dobrze. Biorąc pod uwagę, że Twoje wiersze są utrzymane w konwencji piosenek, to jednak na plus. ;) Zresztą, jeśli takich słownych gier homonimami jest już więcej w jednym utworze, to nawet w wersji pisanej wygląda to super. Może powinnaś spróbować czegoś takiego? :) Strasznie dużo razy powtarzasz zaimki "you" i "me". Z jednej strony to buduje takie porównanie, dwa światy: cały Wszechświat, taki ogromny, i nas dwoje, tacy mali, ale najważniejsi. Chociaż, jak dla mnie, grammarnazi, i tak trochę za dużo tych mniów i ciebiów. ;) Aczkolwiek to nie jest jakiś duży minus. To chyba tyle: bardzo mi się podoba, mimo że się czepiam - ale to dlatego, że wiem, że takie moje ewentualne wskazówki naprowadzą Cię na jeszcze lepszą drogę i będę miała jeszcze fajniejsze rzeczy do czytania. No i co jeszcze - twórz, ja czekam! :> PS Przepraszam, że jakoś górnolotnie i przemądrzale zabrzmiał ten komentarz - to chyba wina tego ciągłego uczenia się do matury z polskiego. :c

[video=youtube] Jak można być takim flawles, pijąc kawę i patrząc się na deszcz? #matthewrules :cool: P.S. Tak oto hejka (a raczej wercia :P) spędza łikend :cool:

Trzeci post z rzędu, wiem, ale scrollując przez komentarze pod jednym postem na jednym blogu natrafiłam na TO: Chyba mnie nie stać w tej chwili na inteligentny komentarz, więc powiem tylko: XD

Kiciputek o tym, jak powinna wyglądać prawdziwa!!!!!!!111oneoneone kobieta :)

Po dwóch odsłuchach – dzięki deezerowi za normalną aplikację mobilną w przeciwieństwie do spotify – nie będę oceniał płyty, ale mogę rzec, że 130 minut muzyki na albumie to zdecydowanie za długo. Nie wiem, co by musiało tam być, żeby uznać takie wydawnictwo za cymes. To co mi się rzuciło w oczy (a właściwie uszy) – to znaczne wpływy symfoniczne, dużo orkiestracji, czasami chóry. Niektóre kawałki asymilują symfoniczny rock/metal. Jak na Dream Theater to rozmach wręcz ultraepicki. Poza tym czuć w tym musicalowy sznyt tu i ówdzie Na plus, o dziwo, LaBrie, który nie szarżuje z wysokimi dźwiękami i jego wokal stał się przyjemny. Niemniej na razie mam wrażenie pewnego przerostu formy nad treścią, a przede wszystkim za dużo tu utworów.

Astral Wanker :D

Ciężka praca przynosi efekty i marzenia powoli zaczynają się spełniać. :) A na ich miejsce przychodzą kolejne cele do zrealizowania. Jest dobrze. :)