Leaderboard

Pozwoliłam sobie założyć nowy temat z moimi tapeto-obrazkami z Nightwish, które robię w wolnej chwili. Postaram się dodawać je co jakiś czas :) Imaginaerum: http://www.wgraj.net/img.php?mode=show&file=28468&height=768&width=1366

Zamiłowanie do Wędrowania Chciałby ujrzeć gdzie śpiewają syreny słyszeć jak wyją wilki żeglować przez zupełnie spokojne Pacyfiku wody Tańczyć na polach z koralu być oślepionym przez biel odkryć najgłębszą dżunglę Chcę odnaleźć Sekretny Szlak gdy z mego serca oswobodził się ptak więc.. To jeszcze nie kres, nie królestwa nadejście tylko podróż się liczy odległy wędrowcze zew natury we mnie na wieki wieków i zawsze na zawsze zamiłowanie do wędrowania Chcę kochać przy Błękitnej Lagunie całować pod bladym księżycem błąkać się i domagać swego miejsca na tym śmiertelnym padole Ujeżdżać delfiny zapytać się gór śnić o Alasce ziemia otrzyma co ziemi się należy Zatoń w moich oczach i zobacz wędrowca Spójrz na zwierciadła wilka co ujrzysz to ścieżki odkrywca

Evi jakiego programu do robienia tych tapet używasz?

Nie potrafię udzielić odpowiedzi na to pytanie. Bardzo często twórcy zapewniają czytelnikom dowolność interpretacji i to jest piękne. Na szczęście nie przygotowujemy się do matury, więc nie ogranicza nas sztywny klucz ;) Urzeka mnie tytuł: Łabędzie Serce". Ponieważ przez utwór przewija się wątek związany z Brzydkim Kaczątkiem tzn. kimś kto był niejednokrotnie odrzucany z powodu swego wyglądu, mam wrażenie, że tytuł informuje dość bezpośrednio o tym, że "serce" podmiotu lirycznego jest piękne, tak jak piękny jest łabędź. Liczy się to, co ukryte, a zewnętrzna powłoka jest nieistotna. Jednak czy jego serce jest naprawdę takie piękne? Skoro w pierwszych wersach wyłania się agresja i chęć zniszczenia? A może jego serce byłoby piękne, gdyby zagościła w nim miłość? "Be my heart a well of love Flowing free so far above" W moim odczuciu utwór jest w dużej mierze o samotności. Dlatego zaryzykowałabym stwierdzenie, że miłość mogłaby uwolnić podmiot liryczny od kompleksów, dałaby mu radość życia. Jednak ostatnia zwrotka (moja ulubiona) Pokazuje, że tak się nie dzieje: In my world Love is for poets Never the famous balcony scene Miłość jest jakby nieosiągalna dla podmiotu, jest fikcją literacką. Just a dying faith On the heaven's gate Tutaj umiera w nim już nawet wiara w istnienie miłości, co ciekawe wiara umiera gdy niemal osiągnęła swój cel: "bramy niebios". Tak jakby był bardzo bliski poznania miłości ale z jakichś przyczyn nie mógł jej doznać w pełni. Ostatnie dwa wersy są dla mnie zagadką. Gdyby odnieść je do refrenu, to można stwierdzić, że serce podmiotu jest osamotnione, nie stało się upragnioną "studnią miłości",a on musi z tym żyć dalej.

FN Five Seven A oto moja ciekawostka dla Adriana który odgadł moją zagadkę Takie modele też robię

Mam tak samo jak Adrian, ale po waszej krytyce bałam się napisać, że rycerze są fajni xD. Po ciągłym słuchaniu wersji z 1999 włączyłam z 2005 i myślę : Co jest? To było dość sztuczne... Ale teledysk wymiata, zwłaszcza malutki Erno w zbroi :happy:.

Zagłosowałem na wersję z 1999... 2005 dla mnie to porażka, jak można coś takiego zrobić tak pięknej balladce! Nowsza wersja jest taka bez polotu, mniej dramatyczna, płaska... Ale za to teledysk ma o niebo lepszy. :) Cóż, najlepsza wersja: - Audio 1999 - Video 2005 i gitara ;)

A ja tam wolę 2005! Efekty specjalne to żadna filozofia i ma to nijaki związek z treścią utworu, ale podoba mi się wizja członków zespołu jako dzielnych wojaków! Scena...śmierci wojaka Marco i Erno, który się nad nim pochyla...lubię tą scenę, ten krótki epizod. A w wersji 1999...nie wiem co symbolizuje stara wanna? :-D

i next.

"Lunatyk" Zamknij oczy, Poczuj ocean, w którym namiętność spoczywa, Wycisz rozum, Opuść wszelkie bariery... Miejsce między snem, a przebudzeniem... Koniec niewinności, niekończąca się maskarada - To tam, będę Cię oczekiwał... Trzymaj mnie blisko siebie, Tak blisko, aż rozpalę cię... Widząc, wierząc, Marząc, oszukując... Miejsce między snem, a przebudzeniem... Koniec niewinności, niekończąca się maskarada - To tam, będę Cię oczekiwał... Lunatyk uwodzi mnie... Śmiem wkroczyć w twą ekstazę! Ułóż się teraz do snu; W mych snach należysz do mnie... (Lunatykuj wraz ze mną...) Lunatyk uwodzi mnie...

„Wiersz Martwego Chłopca” Zrodzony z ciszy – cisza nim wypełniona; Perfekcyjny koncert – mój najdroższy druh. Tak wiele powodów by żyć, Tak wiele rzeczy, wartych śmierci... Gdyby tylko me serce odnalazło dom... Zaśpiewaj, czego nie możesz ująć w słowa. Zapomnij, czego zagrać nie potrafisz. Spiesząc się, by zatonąć w najpiękniejszych oczach Wstąp w mą poezją, w tą umierającą muzykę - Mój list miłosny do nikogo. Nigdy nie wzdychaj za lepszym światem; On jest już skomponowany, odegrany i opowiedziany. Każda myśl - muzyką, którą tworzę; Wszystko, zaś, pragnieniem, by nastała noc. Pisał dla zaćmienia, pisał dla dziewicy Zmarł w imię uroku tej jedynej w ogrodzie. Stworzył królestwo, sięgnął po wiedzę - Poniósł porażkę, stając się Bogiem. Nigdy nie wzdychaj za lepszym światem; On jest już skomponowany, odegrany i opowiedziany. Każda myśl - muzyką, którą tworzę; Wszystko, zaś, pragnieniem, by nastała noc. „Jeżeli czytasz te słowa, pamiętaj nie dłoń, która je spisała - Pamiętaj jedynie sam wers, krzyk twórcy tej pieśni, jedynego, który nie płakał, Gdyż obdarzyłem go siłą i stała się ona mą jedyną potęgą. Przyjazny dom, matczyne kolana, szansa na nieśmiertelność... Miejsce, gdzie bycie „chcianym” staje się dreszczem, którego nigdy nie zaznałem... Słodkie dźwięki pianina spisujące mój żywot.” „Naucz mnie pasji, ponieważ boję się, że ją utraciłem! Pokaż mi, czym jest miłość, utul osamotnionego... O wiele więcej pragnąłem dać, tym, którzy mnie kochają... Przepraszam. Czas pokaże (to gorzkie rozstanie)... Nie będę żył więcej, by nie przynosić wstydu ni sobie, ni wam. A Ty...chciałbym nie czuć nic do Ciebie już nigdy więcej...” Samotna dusza...Dusza oceanu...