beatag60

Thomas Bergersen to z pewnością geniusz jeśli chodzi o klimat jaki potrafi wytworzyć muzyką. Nie wiem czy trudniej jest wyrazić uczucia/historię samym instrumentarium czy ubieraniem muzycznej opowieści w słowa, ale Thomas przemawia dzwiękami jak Tuomas tekstami. Bardzo lubię jego twórczość, ostatnie moje ulubione to : [video=youtube]https://www.youtube.com/watch?v=s194PEXsatc (tak, tak Adi mnie zaraził;)

O tym się sporo mówi i fobii przybywa! http://fishki.pl/fishka,9-naprawde-dziwnych-fobii,68867.html#utm_source=sg&utm_medium=referral&utm_campaign=yoursinteria

O! To stóweczka Fiku:)

Święta Wielkanocne w Finlandii są połączeniem wielu tradycji, ale kojarzą się Finom z witaniem wiosny i dobrą zabawą. W kościołach jednak, odprawia się więcej nabożeństw i organizuje koncerty muzyki klasycznej i religijnej. Nie brakuje też licznych barwnych procesji i wspólnego biesiadowania wiernych. W tym okresie w Finlandii leży jeszcze śnieg, więc gospodarze starannie usuwają go sprzed domów a ich wnętrza dekorują ogromną ilością tulipanów i żonkili. W wazonach królują też wierzbowe i brzozowe gałązki, a obok posiana rzeżucha i trawa.Popularne jest robienie pisanek i wysyłanie do bliskich kartek z życzeniami Hyvää Pääsiäistä, Iloista Pääsiäistä lub Hauska Pääsiäistä (Dobrych, Wesołych i pełnych zabawy Świąt). W dekoracjach znajdziemy kurczaczki, zajączki, piórka itd. Chowanie i szukanie jajek jest ulubioną wielkanocną rozrywką dzieci, zaś wierzenia związane z wielkanocnym króliczkiem, który rozdaje jajka, znane są tylko w niektórych częściach Finlandii. Jajka na twardo farbowane są na różne kolory i następnie (wśród mniejszości prawosławnej) wręczane znajomym w Niedzielę Wielkanocną. Dzieci tego dnia otrzymują czekoladowe jajka od rodziców i znajomych. W Niedzielę Palmową (Palmusunnuntai) dzieci przebierają się za czarownice i wychodzą na ulice z umorusanymi sadzą twarzami i z witkami wierzbowymi w ręku. Pukają do drzwi domów recytując krótki wierszyk (virvon varvon tuoreeks terveeks tulevaks vuodeks, vitsa sulle, palkka mulle) w zamian za słodycze czy pieniądze. Niedziela Palmowa to początek Wielkiego Tygodnia (Suuri viikko), zwanego też w Finlandii Cichym Tygodniem (Hiljainen viikko), gdyż w czasie jego trwania zabronione są głośne rozmowy, śmiech czy zabawa. W tym dniu ludzie witają się z przyjaciółmi i krewnymi starym zwyczajem – poprzez delikatne uderzanie się gałązkami bazi. W Wielki Czwartek (Kiirastorstai), Finowie wyzwalają gospodarstwa od złego ducha Kiira. Aby to zrobić, stara kobieta, mamrocząc zaklęcia, ciągnie po podwórku wózek, w którym muszą znaleźć się: skórzane (lub zrobione z kory brzozowej) stare buty, pojemnik z płonącą smołą, laski, kosa oraz sierp, których trzonki dotykać mają ziemi. Finowie oczyszczają się nie tylko z duchów – tego dnia obowiązkowo odwiedzają saunę i szorują ciało. Wielki Piątek (Pitkäperjantai) to czas bezwzględnego postu. W Wielką Sobotę (Lankalauantai) palone są ogniska mające odstraszyć wspomniane wcześniej czarownice grasujące od Wielkiego Piątku do Wielkiej Niedzieli i szkodzące ludziom oraz domowym zwierzętom. Niedziela i poniedziałek wielkanocne są okresem radości ze Zmartwychwstania. Są dni wzajemnych odwiedzin i hucznego świętowania. W niedzielę Finowie oglądają wschód słońca. Wierzono, że tańczy ono, ciesząc się z powstania z martwych Chrystusa. Tego dnia mieszkańcy Finlandii obserwują pogodę – północny wiatr jest dobrym znakiem dla łowców ptaków, natomiast bezchmurny poranek wieści obfitość dzikich jagód. Menu wielkanocne to mieszanka wpływów wschodnich i zachodnich sąsiadów: – fiński chleb wielkanocny z kardamonem, skórkami z cytrusów i migdałami http://static.nightwish.pl/zin-media/2014/04/wwf1-225x300.jpg[/img] – pieczone ziemniaki ze startym serem i sklarowanym masłem http://static.nightwish.pl/zin-media/2014/04/wwf2-300x225.jpg[/img] – zupa z kurek – pieczony udziec jagnięcy – lammaspaisti http://static.nightwish.pl/zin-media/2014/04/wwf3.jpg[/img] – talerz ryb i śledzi: cienkie plasterki wędzonego łososia lub gravlaxa (solone filety łososia), filety wędzonego śledzia, kawior i filety z matiasa udekorowane: sałatą, cytryną, jajkami na twardo, czerwona cebulą, piklowanymi burakami i ogórkami, koperkiem, natką pietruszki i śmietana i majonezem – starodawnym deserem wielkanocnym nadal jadanym jest mämmi, to potrawa sporządzana ze słodu i wody o wyglądzie czarnej owsianki, pieczona w kartonowych pudełkach i podawana ze śmietanką i cukrem, w smaku przypomina trochę masę makową. Jednak najlepiej znanymi deserami są potrawy pochodzenia rosyjskiego: paskha – słodki, serowy deser jadany na kulichu – słodkim, drożdżowym cieście. http://static.nightwish.pl/zin-media/2014/04/wwf4-300x160.jpg[/img]

Pewnie jakiś tam zobligowany do zadania recenzent, który miał robotę do odfajkowania? Rozumiem, że płytka może mu nie podchodzić, ale jako recenzent powinien zastosować fachowe nazwy i wykazać się choćby nikłą wiedzą o tm co pisze? Mój gust muzyczny uznaje ten krążek jako wybitny i z pewnością należy do czołówki na liście dokonań Holopainena:) Na koniec napiszę Wam, że moimi faworytami są: Dreamtime i Go Slowly Now, Sands Of Time- takie różne mamy gusta:)

Hej Kate, jasne że znajomi to takie poczucie bezpieczeństwa- zrozumiałe:) Tu jednak są zajefajne ludki z którymi się niezle "kłóci"- baw się dobrze:)

Elvenpath

Elvenpath

Solowy album lidera Nightwish, Tuomasa Holopainena, Life And Times Of Scrooge to muzyczna opowieść o jednej z ciekawszych postaci z komiksów autorstwa Dona Rosy: Sknerusie McKwaczu. Dzieło absolutnie jednostkowe i genialne nastrojowo. Doskonała obsada wokalna: Alan Reid (jako Sknerus McKwacz), Tony Kakko (jako narrator), Johanna Kurkela (jako Złotka O’Glit), Johanna Iivanainen (jako narrator i Kaczencja O’Draka) – to bliscy i znajomi Tuomasa. Więcej szczegółów o albumie możecie przeczytać na stronie Nightwish.pl. Zachęcamy też do lektury wywiadu z samym Donem Rosą, który zgodził się odpowiedzieć na pytania polskich fanów. My zaś, korzystając z okazji, przedstawimy Wam nasze odczucia przy przesłuchiwaniu płyty. :) 1. Glasgow 1877 Opowieść o życiu i przygodach, wprowadzona narratorem, w otwierającym album utworze Glasgow 1877, traktuje o pierwszych krokach Sknerusa w świat biznesu. Dudy irlandzkie nastrajają słuchacza w klimat szkockich i irlandzkich stron. Orkiestra, chóry i delikatny głos Johanny Kurkeli przedstawiają atmosferę w jakiej bohater żegnał się z beztroskim dzieciństwem i rozpoczął moment swojego bogacenia się. Utwór lekki i łagodny, jakby mający na celu uświadomienie odbiorcy jak dziesięcioletni chłopczyk mierzy się z opcją świata dorosłych. Partie smyczkowe to kwintesencja klimatu jaki pozostawia po sobie smak cudnego dzieciństwa. Johanna śpiewa w języku gaelickim, który został przetłumaczony przez Maeve Mackinnon, szkocką piosenkarkę folkową. 2. Into The West Drugi utwór jest bardziej charakterystyczny dla twórczości Holopainena niż poprzednik. Wątki muzyczne, genialnie przeplatane, zachęcają do obserwacji dalszych przygód Sknerusa, który sprawdza się jako kowboj i właściciel kopalni miedzi. Atmosferę podkreślają: harmonijka (Jon Burr), banjo ( Mikko Iivanainen) i klimatyczne orkiestracje. Nawiązuje do twórczości Enyego Morricone’a. 3. Duel & Cloudscapes Kolejny „rozdział”opowieści to Duel & Cloudscapes. Utwór mocno zaznacza swój charakter: opisuje wędrówkę Sknerusa przez świat oszustwa i zakłamania. Klimatem mocno przypomina Scaretale z ostatniego albumu Nightwish: Imaginaerum. Na początku słyszymy silną, burzliwą i mroczną orkiestrację rodem z gry na organach Davy’ego Jonesa, po czym utwór zmienia się w radosną, cyrkową i podrygującą komedię. 4. Dreamtime Kolejny etap w historii Sknerusa kiedy ogarnia go „gorączka złota”, której wynikiem jest min. wędrówka do Australii. Tam poznaje Aborygena Jabiru Kapirigi, stąd w utworze gościmy didgeridoo (Teho Majamäki). Mocne uderzenia i silne akcenty orkiestry i towarzyszących instrumentów świadczą o walce o zdobycz. Hipnotyzujące wokalizy w tle i przejście w crescendo jest jakby wołaniem do bogów o powodzenie w sprawie. 5. Cold Heart Of The Klondike Cold Heart of the Klondike i świetny śpiew Tonego Kakko. Ten utwór jasno daje odczuć jak „zimne” trzeba mieć serce, żeby zdobyć bogactwo i osiągnąć trudny cel. „Heart, cold heart” powtarzane przez cały utwór ma uświadomić jak ciężką drogę należy pokonać aby marzenie się spełniło. Wędrówka Sknerusa do Klondike po złoto: samorodek, który ochrzcił mianem Gęsiego Jaja, to muzycznie, według Tuomasa, charakter mocnej orkiestry i silnych symfonicznych akcentów, z głośnym pianinem i energetycznymi chórami. Jest tu kilka nawiązań do twórczości Nightwish: intro na pianinie przypomina utwór Sahara, główne partie smyczkowe są podobne do The Kinslayer a w zwrotkach czuć klimat Song of Myself. 6. The Last Sled The Last Sled w wykonaniu Kurkeli, gdzie słyszymy również narracje Sknerusa – element będący częścią zwrotek wpleciony w mocne uderzenia orkiestralnych akcentów. Utwór przedstawia historię z rozdziału zatytułowanego Ostatnia podróż do Dawson. Sknerus postanawia wrócić do Klondike po swoje cenne sanie. Nawiązując do słów Tuomasa, jest to najbardziej wzruszający moment w całej historii komiksów. Sam utwór również jest ulubieńcem Holopainena na albumie. Ogólnie to bardzo melodyjny utwór, niosący ze sobą spokój i spełnienie. 7. Goodby, Papa Motywem przewodnim Goodbye, Papa jest pianino. Dźwięk stopniowo narasta, dodawane są nowe instrumenty i chóry. Wesoła melodia wkrótce zmienia nastrój na smutny, melancholijny. Ostatnie 2 minuty utworu nawiązują do śmierci ojca Sknerusa. Według Tuomasa, jest to dokładnie ta sama muzyka, którą słyszy czytając komiks. 8. To Be Rich To Be Rich jest najmroczniejszą i najsmutniejszą piosenką na albumie. Pełno tutaj melancholii i tęsknoty. Słyszymy tutaj obie Johanny, których wokal brzmi jak płacz. Nastrojem bardzo przypomina utwór Hurt Thomasa Bergersena. 9. A Lifetime Of Adventure A Lifetime Of Adventure to magiczny śpiew Johanny Kurkeli, wszechobecne na krążku wymowne chóry i uwieńczenie całej historii Sknerusa. Dorobkiewicza i bogacza, dla którego istotna była tylko wartość jego majątku. W magii muzyki zawarta została walka o stan gotówki i miano najbogatszego na świecie. Jednak delikatny głos Johanny nie pozwala uznać Sknerusa jako osoby niepozytywnej. Ten utwór jest jakby rozliczeniem życia McKwacza, ale w pozytywnym odczuciu. Tak decydują wieńczące utwór chórki i kojący klimat utworu. 10. Go Slowly Now, Sands Of Time Ostatni Go Slowly Now, Sands Of Time kończy całą opowieść przy akompaniamencie gitary (Mikko Iivanainen) i orkiestry w tle. Leciutka ballada z akcentami uilleann pipes (Troy Donockley) i wokalem Johanny i Alana (w roli Sknerusa) zamyka dorobkiewiczowską karierę McKwacza w delikatnym klimacie zgody i nostalgii – tak wynika z emocji nakreślonej muzyką Holopainena. Ten album to wielkie emocjonalne wydarzenie, godne polecenia dla każdego słuchacza, w którym drzemie wrażliwość i umiejętność interpretacji codziennych zdarzeń na pole muzycznych wątków. Ogólnie dotyczy wiernego swoim wyznacznikom Tuomasa Holopainena, który od zawsze umieszcza swoje ( i nie tylko:)) życiowe wartości w twórczości pełnej magii. Pora poznać historię Sknerusa McKwacza prosto z komiksów żeby móc w pełni zrozumieć ten genialny krążek! :)

Dla mnie absolutne mistrzostwo- baaardzo mi się podoba:)

O dokładnie mocno popieram prostreet94:) To gust muzyczny (w tym wątku) userów DE decyduje o akceptacjach utworów NW, a nie wartość muzyczna- jeśli masz ochotę Arcasto utwórz wątek o "wartościach muzycznych utworów NW" i tam poprosimy muzykologa i krytyka muzycznego o fachową wypowiedz? Dla mnie Once to najlepszy album NW, dla mnie najlepszy bo mnie się najbardziej podoba. W ten sposób kształtując swoją wypowiedz oświadczam ,że nie interesują mnie fachowe opinie co do wartości muzycznych krążka:)

Elvenpath

Pięknie i prawdziwie opisane Arcasto- mocno się w większości zgadzam. O Wish I Had an Angel napisze inaczej: wieńczy najcudowniejszy koncert jaki w życiu słyszałam i widziałam, a atmosfera tego momentu nie pozwala mi nie lubić tego utworu:) Jeśli już oceniamy, to: zdecydowane 9/10.

Przyznam, że od dłuższego czasu Epica pretenduje u mnie do nr 3 może 2 na liście ulubionych bandów. Twórczość Epiki mocno kojarzę z Najtliszową, ale jednak nie odnajduję znanej sobie dobrze magii:)

Bardzo ładnie Tuomas opowiada o utworach, zawsze podziwiam że wciąż potrafi mówić o swojej twórczości z zaangażowaniem i bez cienia znudzenia- on na prawdę kocha swoja "robotę"? Właściwie mogłabym zacytować poprzedników- więc tylko "podpiszę" się pod wypowiedziami Tai i Aresa:)

Typowy jak dla mnie kawałek "siostrzyczek", świetny dla lubiących rocka gotyckiego- ja cenię:) [video=youtube]

Znam, wielce szanuję i nigdy nie przełączam żadnego kawałka. Kapela o wyjątkowym brzmieniu uznana jako pierwszy polski band heavymetalowy. Historia zespołu jest bardzo ciekawa: ewolucje bandu, rozstania i powroty.... Polecam książkę o TSA: "Ten gitarowy huk . Historia zespołu TSA".

Elvenpath

Czytałam kiedyś o tych generacjach niewiele zapamiętując, ale z moich doświadczeń wynika, że nie ma w tym niczego przerażającego. Każde pokolenie ma swoją charakterystykę uzależnioną od ogólnego rozwoju cywilizacji i dostępu do nowości i technologicznych ułatwień. Następstwem każdego "ułatwienia" jest ograniczenie ruchowe czy myślowe- więc wszystko jest jasne;)

Tai, wyluzuj w różu też ci pięknie, serio bardzo sympatyczna foteczka:)

O tak to iście genialny pomysł- tylko ja osobiście nie wiem jaka muza brzmi na "różowo";)?chyba, że tematyka ma muzy nie dotyczyć?

Jak dla mnie to zakochałam się w nielubianym przeze mnie różu- jaki śliczny :devil: