Leaderboard

Postanowiłem zająć się karierą rockmana! Jeszcze nie wiem czy basiści mają "wzięście i braście", ale to wyjdzie w praniu. :D

[align=center]"Martwi dla świata" Wszystko jedno, zabierz mnie stąd Jesteśmy martwi dla świata Dziecię ofiarowało myśl dla świata poety Dało pocieszenie Upadłemu (Z głębi serca, pozbawione miłości) Pozostałe, wciąż nieproszone Te słowa, perfumowane mą duszą (Samotną duszą, duszą oceanu) To nie potwory pod twym łożem To człowiek z sąsiedztwa. Który sprawia, że się boisz, sprawia że płaczesz Sprawia, że płaczesz za dzieckiem Wszystkie wojny toczą się między tymi samotnymi ludźmi Bezbronnymi, pozbawionymi blizn Nie chcę umrzeć jako człowiek bez blizn Samotna dusza (Powiedz mi teraz, co zrobić) Pojmowałem ciszę, aby nauczyć się muzyki Stałem się grzesznikiem, aby odzyskać niewinność Królowo nieba nakryj mnie Całym tym przygnębieniem Mały chłopiec, tak cenna radość Jest martwy dla świata Królowo nieba zabierz mnie Daleko od wszelakiego bólu Wszystko jedno, zabierz mnie stąd Jesteśmy martwi dla świata Martwy, cichy, trwały Jednak zawsze się zmienia -To mój ulubiony obraz świata Tak jak zmarł, powróci, aby umrzeć we mnie ponownie Tkając płótno, pozwalam się narodzić Dziecku Stulecia Które oddało swe życie nie za świat lecz za mnie Niewinność odrodzona raz jeszcze[/align]

Błogosław Dziecko Zrodziłem się pośród purpurowych wodospadów Byłem słaby, jeszcze nie przeklęty Martwy dla świata, żyw dla podróży Pewnej nocy wyśniłem usychającą białą różę Nowonarodzony tonie przez życia samotność Wyśniłem całą moją przyszłość, jeszcze raz przeżyłem przeszłość I doświadczyłem piękna bestii Dokąd odeszły uczucia wszelkie? Dlaczego ucichł cały śmiech? Dlaczego jestem kochany tylko wtedy gdy odchodzę? Odchodzę cofając się w czasie by błogosławić dziecko Myśl o mnie tak długo byś zachował mnie w pamięci Chodź pobłogosław dziecko jeszcze raz Jak mogę to znowu poczuć kiedykolwiek? Gdybym szansę dostał to powróciłbym Nigdy w życiu nie czułem się samotny tak Odkąd piłem z kielicha który odlicza mój czas W tym kielichu Człowieka jest kropla trucizny Wypicie jej to podążenie za ścieżką lewej ręki Dokąd odeszły uczucia wszelkie? Dlaczego najśmiertelniejszym grzechem jest kochać tak jak ja kochałem Ciebie? Teraz przeklęty, stęskniony za domem Wkrótce zosatnę uwolniony od trosk, od ludzkiego bólu. Moja opowieść jest największą z gorzkich prawd Czas odpłaca nam tylko ziemią i pyłem oraz ciemną, cichą mogiłą Pamiętaj moje dziecko: bez niewinności krzyż jest tylko żelastwem Nadzieja jest tylko iluzją a Oceaniczna Dusza niczym innym jak tylko nazwą Dziecko błogosławi Ciebie i pozostaje w Tobie na wieki