Justyna

W ogóle Tomek i koszula to duet bardzo zgrany! ♥ A Marco i Tarja to zawsze dla mnie poezja!!!

Sami, nie tylko piękny komentarz ale i kwintesencja, że po prostu trzeba dojrzeć :)

Zdjęcia z Naomi są takie kochane!!! Moim zdaniem Tarja nadała Nightwish pewną tajemniczość, szlachetność (troszkę zaburzoną przez Anetkę..)jej głos, stroje.. I ja również za tym tęsknię. Sytuacja z rozstaniem, medialny szum.. przykre i to bardzo, jednak cały czas gdzieś w głębi serducha marzę o wspólnym występie. Trzeba przyznać, co już wielokrotnie czytałam i potwierdzam, że Floor łączy w sobie i Tarję (której solową karierę śledzę, ale bardziej wybieram "smaczki", nie wszystko z jej utworów, dokonań przypada mi do gustu) i Anette, jej głos, jej energia. Zarówno Tarja jak i Nightwish stale się rozwijają, jednak, co było minęło, nie warto cofać się do tyłu.. Ale nostalgia za NW z Tarją pozostaje.

Dla mnie "The Poet and the pendulum" (zupełnie nie mogę przekonać się do tej piosenki, choć wiem, że wielu zachwyca) i trochę smętów (zaznaczam, że dla mnie, ale to też zależy od nastroju, Angel Fall First i Sleeping Sun mogę słuchać godzinami): "Walking in the Air", "Two For Tragedy", "Higher than hope", "While your lips are still red" (uwielbiam głos Marco, ale jakoś tu... no nie przekonuje mnie). "Endless Forms Most Beautiful" również niezbyt udane jak dla mnie.

Dziękuję Gabi, dziś znów będę się zachwycać! :) A tego nigdy dość w przypadku Tuo!

Słuchałam i widziałam teledysk do "O come, o come Emmanuel" i mówiąc szczerze miałam i nadal mam ciarki, czekam na więcej!

Wzięłam udział, zrymowałam, zobaczymy :)

Gabi, będzie oglądane! :) Zapomniałam jeszcze o "Bless the child" i awangardowej, bujnej czerwonej czuprynie do której w końcu się przekonałam, oryginalności Tomaszkowi nie można odmówić!

Miło mi Gabrysiu :) Mamy podobnie! U mnie również "Amaranth", "The Islander" i stare nagrania z koncertów z Tarją, Anetką. A co do jednoczesnego machania głową i grania.. tak, dla mnie to magia!

Ja na punkcie Tomcia mam małą obsesję i szczerze się do niej przyznaję! Ten uroczy uśmiech, te pućki (tak, Maestro ma teraz taki Kochany okrągły Pysio i mnie to rozbraja! ;) i oczy o rany..

Pierwszy utwór? Wakacje 2005 lub 2006 r., kolonie. "Nemo" i "End of all hope" puszczane na zmianę z komórki o 3 lata starszej koleżanki. Czasy gimnazjum (glanów, czerni) to męczenie NW, ale głównie utworami, które wpadły w ucho. Na dobre wzięło mnie na starość (ehe, prawie 25 lat na karku :P). Teksty, muzyka i tęsknota za taką prawdziwością, a nie ulotnością, komercją.. Tak, odkryłam i pokochałam NW na nowo.

Hej, hej! :) Przyznam, że nie przepadałam za Anetką, ale kilka czynników, jak choćby wywiady za czasów Nightwish, jej instagram sprawiły, że polubiłam kobitkę. Mnie się podoba muzyka The Dark Element i tak po 3 przesłuchanych singlach jestem bardzo za :)