Leaderboard

Epica tripet: Ponure czasy, trującą ropą i smogiem malowane... [video=youtube] Nie wierz w to co widzisz i słyszysz... [video=youtube] Sięgaj głębiej... [video=youtube]

Gorący jeszcze ciepły kolejny 2 teledysk promujący nowy album Crystal Viper który ukaże się 17 lutego ,bardzo dobry numer jak dla mnie szybko wpadł mi w ucho po pierwszym odsłuchu ,eleganckie solo Andy ,wokal Marty ,lubię teledyski CV które pokazują ich pracę w studiu podczas nagrań . [video=youtube]http://https://www.youtube.com/watch?v=MkjbAdHudU0&feature=youtu.be

Podziękowania dla M. Nymana za udzielenie zespołowi praw do publikacji tego coveru. Odczekał swoje od czasów DPP, zbierając przez lata kurz na półce ;) Po raz pierwszy usłyszałam go w wersji instrumentalnej, która ujęła mnie od razu. Chwytająca za serce melodia połączona z orkiestrą sprawiła, że nie potrzebowałam do szczęścia ani wokalu, ani brzmienia oryginału. Po prostu chłonęłam dźwięki, które wywoływały (i nadal wywołują) u mnie burzę emocji i gęsią skórkę. Żaden instrumental NW nie wzrusza mnie tak, jak ten. A jednak w pewnym momencie zaczęłam tęsknić za słowami, co pchnęło mnie do kolejnego tłumaczenia. Tekst jest dopasowany do linii melodycznej, a tym samym z konieczności nie zachowuje charakteru dosłownego przekładu. Można sobie pośpiewać, potańczyć, popłakać, potęsknić, powspominać... Serce Żąda Rozkoszy Wpierw Nocnej ciszy wkładam szal Muska brzeg szum rzewnych fal Życzliwe serce, wierzę ci W świat taki, jakim chcę, by był Zbożem kołysze wiatr Dotyk ust ciepło tchnie Mała przystań dla samotnego serca Porwał piękna mroczny nurt Mą dobroć i dziecięce sny Złe serce, zapomniałem już Świat taki, jakim chcę, by był Błądzi w życiu, choć dom ma Kochanym serce pragnie być W szponach znoju, doczesności tkwi Zwadą, bólem, pustką jego rytm Zbożem kołysze wiatr Dotyk ust ciepło tchnie Zimy, cichy ranek wstał Poranny ptak, uśmiechnięta obca twarz Zamrożonych chwil blask Małe przystanie, esencja życia Mała przystań dla samotnego serca Zbożem kołysze wiatr Dotyk ust ciepło tchnie Mała przystań dla samotnego serca Nocnej ciszy wkładam szal Muska brzeg szum rzewnych fal Życzliwe serce, wierzę ci W świat taki, jakim chcę, by był

To zdecydowanie jeden z moich obecnych faworytów w twórczości zespołu. Do niedawna uwielbiany głównie w wersji instrumentalnej, a teraz równie mocno ubóstwiany w oryginalnym wykonaniu (przełomu ciąg dalszy). Nie ukrywam, że impulsem do podjęcia się tłumaczenia tego tekstu było dla mnie wykonanie Floor z Wembley, które poruszyło mnie do głębi. Przekład jest śpiewany, z zachowaniem rymów tam, gdzie są one w oryginale. Zachęcam do prób. POETA I WAHADŁO Koniec Autora śmierć Spadło nań ostrze Odszedł do białych krain Empatii i niewinności Empatii i niewinności DOM Marzyciel, wina smak Poeta, rymu brak Pisarz-wdowiec co łańcuch piekła rozdarł go Ostatni świetny wers Ta sama stara pieśń Chryste, jak mi źle z tym czym stałem się Do domu mnie weź Wyrwij się, uciekaj, biegiem leć Zwiedź mnie tam, gdzie marzyciel chowa się Tłumię swój płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha Wybacz mi Dwa moje oblicza Jedno zna świat, drugie Bóg Ocal mnie, tłumię płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha Mój dom był właśnie tam U łąk niebiańskich bram Przygód pełne dni Gdy na twarzach uśmiech kwitł Żadnych już słów Myśli ściętego łba Nie chwal, mów, że raz serce me złapało rytm Do domu mnie weź Wyrwij się, uciekaj, biegiem leć Zwiedź mnie tam, gdzie marzyciel chowa się Tłumię swój płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha Wybacz mi Dwa moje oblicza Jedno zna świat, drugie Bóg Ocal mnie, tłumię płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha PACYFIK Rozświetl mą scenerię Niech kaskad turkus lśni Pięknem co dotyka dna W wolności trwa Otul mnie błękitu snem W cierpieniu skryj Łzą deszczu zmyj Całus dziecku, co spać już mknie Ostrza śpiew kołysze mnie Brzegiem z nami nadzieja szła Ten sam księżyc blado lśnił Oświetlając drogę ci Wszystkim wam Boję się, tak bardzo się boję ponownego gwałtu, potem znów, i znów Wiem, że umrę samotnie Lecz kochany Żyjesz dość długo, by słyszeć strzały z broni Dość długo, by budzić się z krzykiem każdej nocy Dość długo, by widzieć zdradę swych przyjaciół Od lat jestem przywiązywany do tego ołtarza Teraz pozostały mi tylko trzy minuty, odliczam Ach, gdyby tak przypływ zabrał mnie wcześniej, dając mi śmierć, jakiej zawsze pragnąłem MROCZNY SPEKTAKL PASJI Drugi łotr po prawicy Chrystusa Rozcięty wpół – dzieciobójstwo Świat dziś śmiał się będzie, gdy gnijące ciało twórcy pożrą kruki Każdy swych bliskich chować ma Nie da pochówku sercu z kamienia Odszedł do domu, piekła sługą jest Zabił go dzwon, ten pożegnania gest Wstał ranek nad jego ołtarzem Skrawki mrocznego pasji spektaklu Bezwstydnie zagranego przez przyjaciół Każdy z nich przyszedł, na grób jego pluł Wyrwij się, uciekaj, biegiem leć Zwiedź mnie tam, gdzie marzyciel chowa się Tłumię swój płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha Wybacz mi Dwa moje oblicza Jedno zna świat, drugie Bóg Ocal mnie, tłumię płacz, gdyż ramię mocniej szlocha Nie umrę, ja, dziwka której świat nie kocha Dziś, Roku Pańskiego dwa tysiące piątego Tuomas został oderwany od ziemskich trosk Ucichł jego płacz pod koniec każdego pięknego dnia Muzyki, którą pisał, zbyt długo nie spowijała cisza Znaleziono go nagiego i martwego, z uśmiechem na twarzy, piórem i tysiącem stron wymazanego tekstu Ocal mnie! MATKA I OJCIEC Cii, synu mój Tu twój dom Och, czemu zimna jest twa dłoń? Ostrze będzie nadal zniżać się Trzeba ci tylko poczuć miłość mą Szukaj piękna, znajdź swój ląd Ocal wszystkich ich, krwawić skończ Drzemie w tobie oceanów moc Ostatecznie ja zawsze kocham cię Początek