Leaderboard

♥

Dziś brałam udział w pięknej, szkolnej uroczystości z okazji Dnia Matki. Zaraz po występie przedszkolaków i dzieci z zerówki przyszedł czas na pierwszą klasę, w której uczy się mój synek. Były wiersze i piosenki, ale najbardziej czekałam na pokaz tańca. Zwłaszcza, że od kilku tygodni obserwowałam zajęcia taneczne, podczas których odbywały się próby i przygotowania do tego występu. Dzieciaki dały z siebie wszystko! To był trudny układ. Z dumą patrzyłam na mojego Franka, który naprawdę wspaniale tańczył! Z uśmiechem, w takt muzyki, wykonywał dość trudne figury. To był wspaniały show! Cała klasa zebrała gromkie brawa. Następnie dostałyśmy kwiaty, laurki i drobne, własnoręcznie wykonane prezenty od dzieci. Potem kawa, herbata, słodki poczęstunek i rozmowy ze znajomymi. W szkole u Franka zawsze panuje taka miła, rodzinna atmosfera. Zwłaszcza podczas wszelkich organizowanych wspólnie uroczystości. Nie brakowało wzruszających momentów! Wróciłam do domu zadowolona, dumna i szczęśliwa! Co za dzień! Teraz jedziemy do miasta. Muszę kupić jakiś upominek swojej mamie! I obiecałam lody:)! Nie wiem jak Was, ale mnie potrafi uszczęśliwić porcja lodów... Uwieeeeeelbiam;)!

Idę zmienić kolor włosów :D Znudził mi się już czerwony, poza tym się sprał i to teraz wygląda banalnie. Efekty może pokażę wkrótce :D

Perkusista Christoph Schneider zespołu Rammstein jest niesamowity. :D

“An introverted Finn looks at his shoes when talking to you; an extroverted Finn looks at your shoes” :D :D :D

"Mother, I am always close to You..." to tak z okazji Dnia Matki:)

Zamiast uczyć się do sesji, oglądam filmy i seriale jeden za drugim :D Na razie jeszcze mogę, do pierwszego egzaminu zostało 2 tygodnie... Czas zacząć się serio uczyć, ale jeszcze jeden film, maamo :D

Czemu, ach czemu tutaj nie było Kamelota? :O Słucha ktoś z was? ;) Wciągnęłam się po One Cold Winter's Night. Spodobał mi się szczególnie głos Roya na żywo. Kamelot to zespół muzyczny z Tampy na Florydzie grający power metal (powiedziałabym, że podpada pod symphonic). Mają obecnie trzeciego wokalistę. Jak się dziś dowiedziałam ze wspaniałego forumowego FAQ nawet supportowali NW w 2012 r. :D Ich supportem niegdyś była Epica, Simone gości w kilku piosenkach zespołu. Aktualnie na koncertach zespołu goszczą też Elize Ryd i Alissa White-Gluz. Wydali ostatnio album "Haven" na którym oprócz Alissy usłyszymy Charlotte Wessels i granie naszego Troy'a. ;) Live z Simone: [video=youtube] Z nowej płyty: [video=youtube] [video=youtube] [video=youtube] [video=youtube]

Forum miłośników NW bogatego w poetyckie teksty zapewne ma również wielu sympatyków samej poezji. Macie swoich ulubionych twórców (poza Tłomaszkiem oczywiście :))? A może chcecie się podzielić swoimi ulubionymi wierszami? To ja zacznę wierszem, który jest jednym z moich ulubionych. Ma on dla mnie bardzo osobiste znaczenie: [align=center]Halina Poświatowska odłamałam gałąź miłości umarłą pochowałam w ziemi i spójrz mój ogród rozkwitł nie można zabić miłości jeśli ją w ziemi pogrzebiesz odrasta jeśli w powietrze rzucisz liścieje skrzydłami jeśli w wodę skrzelą błyska jeśli w noc świeci więc ją pogrzebać chciałam w moim sercu ale serce miłości mojej było domem moje serce otwarło swoje drzwi sercowe i rozdzwoniło śpiewem swoje sercowe ściany moje serce tańczyło na wierzchołkach palców więc pogrzebałam moją miłość w głowie i pytali ludzie dlaczego moja głowa ma kształt kwiatu i dlaczego moje oczy świecą jak dwie gwiazdy i dlaczego moje wargi czerwieńsze są niż świt chwyciłam miłość aby ją połamać lecz giętka była oplotła mi ręce i moje ręce związane miłością pytają ludzie czyim jestem więźniem[/align]

Kochan stare koncerty Mansona. ♥ [video=youtube]

Burza, burza, burza!!! W końcu ♥

Dlaczego myśmy nie mieli tematu o Kamelocie? O.o Co za niedopaczenie :) Też strasznie lubiłam głos Roya (szczególnie jak byłam w gimbazie i miałam fazę na Kamelota), jego duety z Simone były świetne :D Ale Tommy też daje radę, głosowo to w sumie przypomina strasznie Roya :)

https://youtu.be/9OH_gMckuKw ♥

Czasem człowiek zapomina co go tak porywa :D Dopiero potem skumałem jak się ta piosenka nazywa :D Uwielbiam takie chwile :) [video=youtube] Jak ja potrafię stwierdzić, że te hity mnie porywają :D Dzięki Tuo za takie hity i dzięki całemu NW :)

Zastanawiam się, czy jest utwór będący kwintesencją zespołu? Moim zdaniem nie do końca. Praktycznie styl Nightwish to w tej chwili: bycie wolnym. W tym sensie, że mogą zagrać wszystko. Może kolosy są tego najbliżej, bo spajają w sobie bardzo różne elementy. Nie wiem, ale dla mnie zawsze Lappi było taką esencją nightwishowości (cokolwiek to dzisiaj znaczy ;)). Nawet nie pod względem muzycznym, ale takiej szczerości, piękna i czegoś bardzo "czystego". Mimo upływu lat, dużego sukcesu i zmian w składzie, myślę, że te rzeczy wciąż można odnieść do Nightwish.

Właśnie przypomniał mi się jeden wiersz, który na pewno zaliczę do moich ulubionych: i carry your heart with me BY E. E. CUMMINGS i carry your heart with me(i carry it in my heart)i am never without it(anywhere i go you go, my dear;and whatever is done by only me is your doing,my darling) i fear no fate(for you are my fate,my sweet)i want no world(for beautiful you are my world,my true) and it's you are whatever a moon has always meant and whatever a sun will always sing is you here is the deepest secret nobody knows (here is the root of the root and the bud of the bud and the sky of the sky of a tree called life;which grows higher than soul can hope or mind can hide) and this is the wonder that's keeping the stars apart i carry your heart with me(i carry it in my heart) Oprócz tego do moich ulubionych należą: William Butler Yeats - Poeta pragnie szaty niebios Gdybym miał niebios wyszywaną szate Z nici złotego i srebrnego światła, Ciemną i bladą, i błękitną szatę Ze światła, mroku, półmroku, półświatła, Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy, Lecz biedny jestem: me skarby -- w marzeniach, Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy; Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach. William Butler Yeats - The Stolen Child Where dips the rocky highland Of Sleuth Wood in the lake, There lies a leafy island Where flapping herons wake The drowsy water rats; There we've hid our faery vats, Full of berrys And of reddest stolen cherries. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand. Where the wave of moonlight glosses The dim gray sands with light, Far off by furthest Rosses We foot it all the night, Weaving olden dances Mingling hands and mingling glances Till the moon has taken flight; To and fro we leap And chase the frothy bubbles, While the world is full of troubles And anxious in its sleep. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand. Where the wandering water gushes From the hills above Glen-Car, In pools among the rushes That scarce could bathe a star, We seek for slumbering trout And whispering in their ears Give them unquiet dreams; Leaning softly out From ferns that drop their tears Over the young streams. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand. Away with us he's going, The solemn-eyed: He'll hear no more the lowing Of the calves on the warm hillside Or the kettle on the hob Sing peace into his breast, Or see the brown mice bob Round and round the oatmeal chest. For he comes, the human child, To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than he can understand.

Poezja ma to do siebie, że znaczna jej część jest nadal adekwatna. Chyba wiele osób z tej strony mogłoby się podpisać pod tym wierszem - wnioskuję w oparciu o ogół twórczości Nightwisha, która, jak wiemy, jest bardzo "wrażliwa". :) Ja akuratnie przeglądam wiersze Tetmajera i przypomniałam sobie wiersz jegoż pt. "Blada Róża" Na me oczy czar uroczy chyba jakiś z nieba spadł --- gdzie je zwrócę, gdzie wzrok rzucę, bladej róży widzę kwiat. Oczy mrużę, bladą różę widzę ciągle, jak i wprzód. sięgam do niej, ale w dłoni zamiast kwiatu czuję lód. I opada róża blada, rozsypała listki swe. pofrunęły, otrząsnęły jedną wielką rosy łzę.

Posłanie do nadwrażliwych Kazimierz Dąbrowski Bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi za waszą czułość w nieczułości świata za niepewność wśród jego pewności Bądźcie pozdrowieni za to, że odczuwacie innych tak, jak siebie samych Bądźcie pozdrowieni za to, że odczuwacie niepokój świata jego bezdenną ograniczoność i pewność siebie Bądźcie pozdrowieni za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego brudu świata za wasz lęk przed bezsensem istnienia Za delikatność nie mówienia innym tego, co w nich widzicie Bądźcie pozdrowieni za waszą niezaradność praktyczną w zwykłym i praktyczność w nieznanym za wasz realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego Dla wszystkich nadwrażliwych. :)