Taikatalvi
Lapsistain rakkain tää näyttämö on
Mis kuutamo kujillaan kulkee
Taipunut havu, kesä hoivassa sen
Valkomeren niin aavan
Joka aavekuun siivin
Saapuu mut kotiin noutamaan
Päällä talvisen maan hetki kuin ikuisuus
Mi pienen kissan jaloin luokseni hiipii
Tääl tarinain lähteellä asua saan mis
Viulu valtavan kaihon
Ikisäveltään maalaa
Laulullaan herättää maan
Magia zimy
Ta scena – najukochańszym mym dziecięciem.
Tu księżyc swe własne alejki śród nieb przemierza,
Zginając gałązkę wiosny, tu lato trwa pod opieką
rozległego oceanu bieli,
Którego wody zabierają mnie na powrót do domu
Na skrzydłach widmowego księżyca…
W zimowej krainie chwila niczym wieczność
Skrada się do mnie na kociaka drobnych łapkach.
To tu będę wiódł swój żywot – w źródle opowieści,
Gdzie skrzypce odmalowują nieustającą melodię
Bezgranicznej tęsknoty,
Budzącej tę ziemią swą pieśnią do życia…
Autor tekstu: Tuomas Holopainen | Tłumaczenie: Taiteilija
Recommended Comments
There are no comments to display.