Leaderboard

III tura zakończona :)! Dziękuję odważnym projektantkom, które nadesłały bardzo ciekawe prace! Brawo dziewczyny! Wszystkie wykazałyście się pomysłowością i kreatywnością! A nagrody wędrują do: I miejsce - agata_gorska - koszulka VOS i Showtime, Storytime (2CD) II miejsce - zuzapyrsz - singiel EFMB i naszyjnik Arabesque III miejsce - elzbietae95 - singiel Elan Wyrożnienie - kwiatkowskaren - zdjęcie z autografami zespołu Gratuluję:)! Zapraszamy do wzięcia udziału w IV turze! Zadania i formularz w linku poniżej :) http://nightwish.pl/konkurs-2017/iv-tura/

Moje pierwsze spotkanie z zespołem jak i tym podgatunkiem. Całkiem udane. Wokal Veddera jest bardzo charakterystyczny, miły dla ucha. Całość ogólnie klimatyczna, świetnie wpasowuję się w lata 60 i 70. Można się wyluzować, zahipnotyzować. Fajnie jest poznać trochę klasyki. Teraz już tak się nie gra, czasy też się zmieniły. Na fali muzyki, odbyłem psychodeliczną podróż w czasie. Przypomniała mi się książka którą ostatnio przeczytałem - Manson. Ku zbrodni, jak i serial Era Wodnika z Duchovnym ;)

Z muzyką typu grunge jest mi nie po drodze. Nigdy nie przekonam się do zespołów typu Nirvana czy Alice In Chains. Grunge'owe kompozycje w większości są dla mnie męczące i ciężko przyswajalne, toteż po Pearl Jam sięgnęłam z nastawieniem typu ,,przemęczę się z odsłuchem tego albumu, a potem zapodam sobie Dead Can Dance coby się odprężyć" gdybym tylko wiedziała jak bardzo mylę się co do Ten! Głos Eddiego Vedder'a ma w sobie coś co przyciąga jak magnez. W jego głosie można się wręcz zatopić. Album przez całą godzinę swojego trwania trzyma poziom cały czas. Nie ma na nim kiepskich momentów. ,,Ten"zachęciło mnie do zapoznania się z resztą twórczości PJ. Anulka, bardzo dziękuję za tę propozycje :D! Czuję, że to wydawnictwo będzie wałkowane przeze mnie cały najbliższy tydzień.

No właśnie to nie jest wokal żeński, jeno męski, on tak wysoko śpiewa. :happy: Pearl Jam - Ten Nie będzie pewnie zaskoczeniem, że słyszałem już ten album, acz dość dawno. Generalnie grunge tak średnio leży w orbicie mojego gustu muzycznego. Niemniej to chyba (a nawet na pewno) najlepsza grunge’owa płyta w ogóle, bo przecież nie przereklamowane Nevermind czy mimo wszystko dość nierówne Superuknown, no może na równi z Dirt (ale Alice in Chains to trochę inna bajka). Głównym aktorem jest oczywiście Eddie Vedder i jego charakterystyczna ekspresja wokalna, bez niego Pearl Jam straciłby połowę wartości albo nawet więcej. Co do samej muzyki to ulubionym kawałkiem na albumie jest - o dziwo - Black, w którym czuć refleksy rocka z lat 60. oraz grooviaste Even Flow. Zwraca też uwagę ukrytym utwór mający klimat hipnotycznego jamu. W ogóle materiał na tym krążku odwołuje się do rocka lat 60 i 70., lecz z większym przybrudzeniem brzmieniowym i naleciałościami z rocka alternatywnego. Nie sposób nie zwrócić uwagi, że Vedder ma to coś w sobie, że nawet zwykłe utwory potrafi wyciągnąć na lepszy poziom. Bardzo lubię też jego solowe nagrania (ostatnio zaśpiewał w Twin Peaks!). :) PS Ponieważ znów pewnych osób nie ma, to dziś lub jutro kolej hietAli. :)

Doskonale rozumiem, co masz na myśli. Moje odczucia są identyczne. Do końca z nadzieją w sercu czekałam na chwilę, kiedy głosy Tarji i Marco zabrzmią wspólnie, jak za dawnych lat, i jestem nieco rozczarowana, że się nie doczekałam... Rzeczywiście utwór przez to traci. Choć oboje śpiewają pięknie, to jednak brakuje tego pierwiastka, dzięki któremu można by to wykonanie uznać za spójne i doskonałe. Całość brzmi trochę jak dwie osobne części sklejone w jedną... Cóż, pozostaje mieć nadzieję, że chórek pojawi się podczas występów na żywo (szczęściarze, którzy tam będą!) Oby wówczas było inaczej niż na albumie. Czekam na duet z prawdziwego zdarzenia, na pozytywne emocje, uśmiechnięte twarze i uściski dłoni. Na to, żeby oboje pokazali światu, że wreszcie sobie wybaczyli.