W ten piękny dla polskiej piłki prezentuje mój duży polski projekt a jest nim model samolotu polskiej produkcji szkolno-treningowego TS-8 Bies model w skali 1:66
A teraz kilka słów o tym pięknym samolocie (zrzynam ane z ciotki wiki sorry ale czasu nie mam zbyt wiele )
TS-8 Bies – polski samolot szkolno-treningowy, produkowany w zakładach PZL, używany w lotnictwie polskim od 1957 do lat 70.
Rozwój
Samolot został skonstruowany w oparciu o zapotrzebowanie na nowoczesny samolot szkolno-treningowy z trójkołowym podwoziem z kołem przednim, dla szkolenia pilotów samolotów odrzutowych, które w tym czasie stawały się podstawą lotnictwa polskiego. Miał on zastąpić przestarzałe samoloty Junak 3 ze stałym podwoziem i szybsze, lecz z podwoziem klasycznym Jak-11. Głównym projektantem był doc. inż. Tadeusz Sołtyk, stąd oznaczenie: "TS". Prace rozpoczęły się w 1953, pierwszy prototyp został oblatany 23 lipca 1955. W 1957 prototyp pobił trzy międzynarodowe rekordy w tej klasie (pułapu, szybkości, odległości) samolotów (pilot doświadczalny Andrzej Abłamowicz). Drugi prototyp został pokazany na paryskim Salonie Lotniczym w 1957.
W 1957 wyprodukowano pierwszą serię informacyjną 10 samolotów w wytwórni WSK-Okęcie, oznaczoną TS-8 BI. Nieco ulepszony wariant seryjny, oznaczony TS-8 BII, był produkowany od 1958 do 1960 w WSK Mielec w liczbie 229 sztuk. Ostatnie 10 samolotów wyprodukowano w wariancie TS-8 BIII z nieco ulepszonym wyposażeniem awionicznym. Łącznie zbudowano 250 samolotów TS-8.
TS-8 zaczęły być wycofywane z polskiego lotnictwa wojskowego w połowie lat 60., w miarę zastępowania przez odrzutowe PZL TS-11 Iskra. Ponad 100 samolotów TS-8 zostało w tym czasie przekazanych do lotnictwa cywilnego – aeroklubów, gdzie służyły na ogół do końca lat 70. Nieliczne egzemplarze pokazowe są w dalszym ciągu w stanie zdatnym do lotu. Dwa TS-8 były używane w Indonezji.
TS-8 miał dobre własności pilotażowe i osiągi, dobrze wykonywał figury akrobacji. Przeznaczony był do szkolenia podstawowego, szkolenia i treningu w akrobacji i w lotach bez widoczności. Kabina załogi była obszerna i wygodna. Jedną z wad był hałas zespołu napędowego. Bies był pierwszym naprawdę nowoczesnym samolotem zaprojektowanym i budowanym w Polsce po wojnie, z użyciem silnika polskiej konstrukcji. Samolot zasłynął też ze szczęsliwego lądowania po wyrwaniu się w locie silnika WN-3 (pilot inż. Ludwik Natkaniec).
Opis techniczny
Samolot szkolno-treningowy konstrukcji całkowicie metalowej, wolnonośny dolnopłat z podwoziem chowanym z kołem przednim. Kadłub i skrzydło konstrukcji półskorupowej, skrzydło trójdzielne, w widoku z przodu załamane w spłaszczoną literę w. Silnik gwiazdowy Narkiewicz WN-3, 7 cylindrowy, konstrukcji doc. Wiktora Narkiewicza, śmigło ciągnące, dwułopatowe przestawialne (od wersji TS-8 BII). Podwozie trójkołowe, wciągane do skrzydeł i kadłuba. Samolot nie miał uzbrojenia z wyjątkiem serii informacyjnej TS-8 BI, posiadającej karabin maszynowy 12,7mm i dwa zaczepy na małe bomby.
Dane podstawowe
Państwo Polska
Producent PZL Mielec
Typ samolot szkolno-treningowy
Konstrukcja metalowa, wolnonośny dolnopłat w układzie klasycznym, podwozie chowane z kołem przednim
Załoga 1 + 1
Historia
Data oblotu 23 lipca 1955
Lata produkcji 1957-1960
Wycofanie ze służby 1978
Egzemplarze 250
Dane techniczne
Napęd Silnik gwiazdowy WN-3, 7 cylindrowy
Moc 243 kW (330 KM)
Wymiary
Rozpiętość 10,5 m
Długość 8,55 m
Wysokość 3,0 m
Powierzchnia nośna 19,10 m²
Masa
Własna 1292 kg
Startowa 1672 kg
Zapas paliwa 240 l
Osiągi
Prędkość maks. 310 km/h
Prędkość wznoszenia 6,3 m/s
Pułap 5 900 m
Zasięg 620 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
wersja TS-8B1: 1 wkm kal. 12.7 mm UBK i 2 wyrzutniki bomb 50 kg