The Poet And The Pendulum

The Poet And The Pendulum

I. White Lands Of Empathica

The end.

The songwriter’s dead.
The blade fell upon him
Taking him to the white lands
Of Empathica
Of Innocence
Empathica
Innocence

II. Home

The dreamer and the wine
Poet without a rhyme
A widowed writer torn apart by chains of hell

One last perfect verse
Is still the same old song
Oh Christ how I hate what I have become

Take me home

Getaway, runaway, fly away
Lead me astray to dreamer’s hideaway
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world
Forgive me
I have but two faces
One for the world
One for God
Save me
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world

My home was there ‚n then
Those meadows of heaven
Adventure-filled days
One with every smiling face

Please, no more words
Thoughts from a severed head
No more praise
Tell me once my heart goes right

Take me home

Getaway, runaway, fly away
Lead me astray to dreamer’s hideaway
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world
Forgive me
I have but two faces
One for the world
One for God
Save me
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world

III. The Pacific

Sparkle my scenery
With turquoise waterfall
With beauty underneath
The Ever Free

Tuck me in beneath the blue
Beneath the pain, beneath the rain
Goodnight kiss for a child in time
Swaying blade my lullaby

On the shore we sat and hoped
Under the same pale moon
Whose guiding light chose you
Chose you all

„I’m afraid. I’m so afraid.
Being raped again, and again, and again
I know I will die alone.
But loved.”

You live long enough to hear the sound of guns,
long enough to find yourself screaming every night,
long enough to see your friends betray you.

For years I’ve been strapped unto this altar.
Now I only have 3 minutes and counting.
I just wish the tide would catch me first and give me a death I always longed for.

IV. Dark Passion Play

2nd robber to the right of Christ
Cut in half – infanticide
The world will rejoice today
As the crows feast on the rotting poet

Everyone must bury their own
No pack to bury the heart of stone
Now he’s home in hell, serves him well
Slain by the bell, tolling for his farewell

The morning dawned, upon his altar
Remains of the dark passion play
Performed by his friends without shame
Spitting on his grave as they came

Getaway, runaway, fly away
Lead me astray to dreamer’s hideaway
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world
Forgive me
I have but two faces
One for the world
One for God
Save me
I cannot cry ’cause the shoulder cries more
I cannot die, I, a whore for the cold world

„Today, in the year of our Lord 2005,
Tuomas was called from the cares of the world.
He stopped crying at the end of each beautiful day.
The music he wrote had too long been without silence.”

He was found naked and dead,
With a smile in his face, a pen and 1000 pages of erased text.

Save me

V. Mother & Father

Be still, my son
You’re home
Oh when did you become so cold?
The blade will keep on descending
All you need is to feel my love

Search for beauty, find your shore
Try to save them all, bleed no more
You have such oceans within
In the end
I will always love you

The beginning.

Poeta i wahadło

I. Białe Krainy Empatii

Koniec

Śmierć twórcy
Ostrze przeszło po nim
Zabierając go do białych krain
Empatii
Niewinności
Empatia..
Niewinność…

II. Dom

Marzyciel i wino
Poeta bez rymu
Owdowiały pisarz rozdarty piekielnymi łańcuchami

Ostatni idealny wers
Czy to ta sama stara pieśń?
O Chryste jak nienawidzę tego czym się stałem

Zabierz mnie do domu

Odejdź, uciekaj, odleć
Poprowadź mnie zbłąkanego do kryjówki marzyciela
Nie mogę płakać bo ramię płaczę bardziej
Nie mogę umrzeć, ja – nierządnica dla nieczułego świata
Wybacz mi
Posiadam dwie twarze
Jedną dla świata
Drugą dla Boga
Ocal mnie
Nie mogę płakać bo ramię płaczę bardziej
Nie mogę umrzeć, ja – nierządnica dla nieczułego świata

Mój dom był tam i wtedy
Na tych Niebiańskich Łąkach
W dniach pełnych przygód
Zjednoczony ze wszystkimi uśmiechniętymi twarzami

Proszę już żadnych słów
Myśli z odrąbanej głowy
Koniec z pochwałami
Rzeknij choć raz że moje serce się nie myli

Zabierz mnie do domu

III. Pacyfik

Roziskrzyj mój krajobraz
Turkusowymi wodospadami
Z piękną poniżej
Wiecznie wolną

Otul mnie pod błękitem
Pod bólem, pod deszczem
Pocałunek na dobranoc dla zasypiającego dziecka
Kołyszące ostrze moją kołysanką

Na brzegu przysiadliśmy z nadzieją
Pod tym samym bladym księżycem
Który przewodząc światło wybrał ciebie
Wybrał całą ciebie

Boję się, tak bardzo się boje
Byłem gwałcony po raz kolejny i jeszcze raz i jeszcze raz
Wiem że umrę opuszczony
Lecz kochany

Żyjesz już wystarczająco długo by słyszeć odgłos karabinów
Wystarczająco długo by krzyczeć każdej nocy
Wystarczająco długo by widzieć zdradę swych przyjaciół

Przez lata byłem przywiązywany na tym ołtarzu
Teraz mam tylko 3 minuty i odliczanie
Pragnę żeby fala mogła dopaść mnie pierwsza i dać
Mi śmierć jakiej zawsze pragnąłem

IV. Mroczne Misterium Pasyjne

Drugi rabuś po Chrystusa prawicy
Przecięty w pół – dziecięcobójstwo
Świat będzie się radował dziś
Gdy kruki ucztują nad rozkładającym się poetą

Każdy musi pogrzebać siebie
Nie ma trumny by zakopać kamienne serce
Służy im teraz dobrze w domu w piekle
Uśmiercany przez dzwon wybijający pożegnanie

Ranna jutrzenka przy jego ołtarzu
Przypomina mroczne misterium
Odgrywane przez przyjaciół bez wstydu
Przybyłych pluć na jego grób

Odejdź, uciekaj, odleć
Poprowadź mnie zbłąkanego do kryjówki marzyciela
Nie mogę płakać bo ramię płaczę bardziej
Nie mogę umrzeć, ja – nierządnica dla nieczułego świata
Wybacz mi
Posiadam dwie twarze
Jedną dla świata
Drugą dla Boga
Ocal mnie
Nie mogę płakać bo ramię płaczę bardziej
Nie mogę umrzeć, ja – nierządnica dla nieczułego świata

Dzisiaj, roku pańskiego 2005
Tuomas został powołany z tego padołu łez
Przestał płakać na końcu każdego pięknego dnia
Muzyka którą napisał zbyt długo była bez ciszy

Został znaleziony nagi i martwy
Z uśmiechem na twarzy, piórem i 1000 stron wykasowanego tekstu

Ocal mnie

V. Matka i Ojciec

Trwaj, mój synu
Jesteś w domu
Od kiedy stałeś się taki nieczuły?
Ostrze będzie opadać w dół
Wszystko czego potrzebujesz to czuć mą miłość

Szukaj piękna, znajdź swój brzeg
Spróbuj ich ocalić, nie krwaw więcej
Masz takie oceany w sobie
U kresu
Zawsze będę cię kochać

Początek