Bless The Child
„I was born amidst the purple waterfalls.
I was weak, yet not unblessed.
Dead to the world. Alive for the journey.
One night I dreamt a white rose withering,
a newborn drowning a lifetime loneliness.
I dreamt all my future. Relived my past.
A witnessed the beauty of the beast”
Where have all the feelings gone?
Why has all the laughter ceased?
Why am I loved only when I’m gone?
Gone back in time to bless the child
Think of me long enough to make a memory
Come bless the child one more time
How can I ever feel again?
Given the chance would I return?
I’ve never felt so alone in my life
As I drank from a cup which was counting my time
There’s a poison drop in this cup of Man
To drink it is to follow the left hand path
„Where have all the feelings gone?
Why is the deadliest sin – to love as I loved you?
Now unblessed, homesick in time,
soon to be freed from care, from human pain.
My tale is the most bitter truth:
Time pays us but with earth & dust, and a dark, silent grave.
Remember, my child: Without innocence the cross is only iron,
hope is only an illusion & Ocean Soul’s nothing but a name…”
The Child bless thee & keep thee forever
Błogosław dziecko
„Zrodziłem się pośród purpurowych wodospadów
Byłem słaby, jeszcze nieprzeklęty
Martwy dla świata, żywy dla podróży
Pewnej nocy wyśniłem usychającą białą różę
Nowonarodzony tonie przez życia samotność
Wyśniłem całą moją przyszłość, jeszcze raz przeżyłem przeszłość
I doświadczyłem piękna bestii”
Dokąd odeszły uczucia wszelkie?
Dlaczego ucichł cały śmiech?
Dlaczego jestem kochany tylko wtedy gdy odchodzę?
Odchodzę cofając się w czasie by błogosławić dziecko
Myśl o mnie tak długo byś zachował mnie w pamięci
Chodź pobłogosław dziecko jeszcze raz
Jak mogę to znowu poczuć kiedykolwiek?
Gdybym szansę dostał to powróciłbym
Nigdy w życiu nie czułem się samotny tak
Odkąd piłem z kielicha który odlicza mój czas
W tym kielichu Człowieka jest kropla trucizny
Wypicie jej to podążenie za ścieżką lewej ręki
„Dokąd odeszły uczucia wszelkie?
Dlaczego najśmiertelniejszym grzechem jest kochać tak jak ja kochałem Ciebie?
Teraz przeklęty, stęskniony za domem
Wkrótce zosatnę uwolniony od trosk, od ludzkiego bólu.
Moja opowieść jest największą z gorzkich prawd
Czas odpłaca nam tylko ziemią i pyłem oraz ciemną, cichą mogiłą
Pamiętaj moje dziecko: bez niewinności krzyż jest tylko żelastwem
Nadzieja jest tylko iluzją a Oceaniczna Dusza niczym innym jak tylko nazwą”
Dziecko błogosławi Ciebie i pozostaje w Tobie na wieki
Autor tekstu: Tuomas Holopainen | Tłumaczenie: Maciek
Recommended Comments
There are no comments to display.