Leaderboard

A ja właśnie kupiłam bilet na Slasha w Łodzi w Atlas Arenie. Grzech byłoby nie pójść, skoro z mieszkania mam 15 minut do hali. A jak się dobrze na światłach trafi to i 10 xD A już raz przegapiłam Slasha i to jeszcze w najgorszy możliwy sposób, bo akurat byłam tego dnia w Łodzi i kurczę nawet przejeżdżałam obok hotelu, w którym się zatrzymał. Przed wejściem kręcili się fani, a ja siedziałam przyklejona do szyby samochodu i było mi smutno na serduszku. No nie ma bata, tym razem idę! :D

Zgadzam się z Tobą, Aniu. Przyciąga wzrok niczym renesansowe arcydzieło. Gdzieś słyszałem, że zespół stworzył jakąś quasi-organizację oporu przed naszym coraz bardziej cybernetycznym, inwigilowanym i konsumpcyjnym światem. Szczegółów nie znam ale wydaję mi się, że okładka w pewien sposób nawiązuję do tego. Na zasadzie pseudo-anty-religii? Obstawiałbym, że ta aureola dotyczy inwigilacji i tworzenia algorytmów które odpowiadają naszym potrzebom, wręcz nam wmawiają, co kupić. Within Temptation być może nawołuję aby temu się przeciwstawić, podnieść swój baner, zdeptać futurystyczną religię konsumpcjonizmu która opanowała Ziemię. Mnie zainteresowała okładka płyty której nie słuchałem: Petrichor oznacza zapach ziemi po deszczu a zespół gra progresywny rock. Tyle wiem. Okładka jednak zniewala sugestywnymi barwami, rozpala wyobraźnię, wyalienowuję z rzeczywistości i obiecuję podróż ku .. no właśnie, chciałbym się dowiedzieć. Może eklektycznym doznaniom? Ach, może jednak uda się przesłuchać płytę ;)

Ostatnio prawie non stop słucham Dream Theater. To chyba obecnie mój ulubiony, po Iron Maiden i Nightwish, zespół. Oczywiście podziwiam talent muzyków i ich biegłość techniczną. John Petrucci to chyba największy wirtuoz gitary swojego pokolenia, a i reszta zespołu nie jest gorsza! Najbardziej przypadły mi do gustu albumy "Images And Words", "Awake" i "Scenes From A Memory". Ten ostatni kupiłam jako pierwszy i spodobał mi się, choć fani, którzy bardziej siedzą w muzyce Dreamów, mówią, że nie warto zaczynać od tak ambitnej płyty. Utwory z "Images And Words" są magiczne, najbardziej lubię "Another Day", "Wait For Sleep" i "Surrounded". Z "Awake" porusza mnie kompozycja "Space Dye Vest", przy której płaczę jak małe dziecko... i nie wstydzę się tego. Po prostu bardzo emocjonalny, piękny i głęboki utwór. Do tego dochodzi ich wokalista, James LaBrie, w którym, przyznaję, zabujałam się od pierwszego wejrzenia... tzn w jego młodym wcieleniu. No cóż na to poradzić, że ma piękne, błękitne oczy... Niedawno dowiedziałam się, że Dream Theater wystąpią w lipcu 2019 w Warszawie, na 3 edycji festiwalu Prog In Park. Oczywiście, nie może mnie tam zabraknąć. Bilety mój Tata zamówi pewnie dziś :D