once Kuolema Tekee Taiteilijan

[Nightfall 809]

Śmierć czyni artystę

 

Jedyny raz zdołałem ujrzeć swój sen,

Nie czując swej małości pod sklepieniem gwiazd.

 

Niegdyś kraty miałem miast szczebli w kołysce -

Zza nich jako więzień teraz piszę list…

 

Stwórco, dla Ciebie, pozwól mi się stać tym, za kogo me dziecię mnie ma!

 

W Tobie tkwi piękno świata,

Którego śmierć uczyniła mnie artystą!

 

Stwórco, dla Ciebie, pozwól mi się stać tym, za kogo me dziecię mnie ma!

 

To tu me własne stworzyłem niebiosa -

Pozwól mi się wyrwać na wolność…

 

 

 

Publikuję tutaj wersję w naszym ojczystym języku, tłumaczenie by Taiteilija, ponieważ w oryginale byłaby dla większości niezrozumiała. Link do oryginalnego tekstu: KLIK.

__________

Jak rozumiesz utwór? Jego wybrany fragment lub całość? Może jest w nim jakaś wyjątkowa myśl, która jest dla Ciebie ważna?

[Guest krzys47]

Geniusz Tuomasowych tekstów objawia się nie zawsze ale bardzo często, dając słuchaczowi pole do interpretacji w oparciu o własne wspomnienia i przeżycia. Dla mnie to równie mocny jak orkiestracje, powód bycia fanem NW.

Tekst Kuolema Tekee Taiteilijan jest niczym z Szymborskiej, kilka słów a wyraża tak wiele: i ten raz kiedy każde dziecko ma nie wiadomo skąd "dorosłe myśli", również "dziecko" noszone w sobie przez całe życie, świadomość umierania z wiekiem świata ideałów, zamknięcia w wyimaginowanym świecie jakie towarzyszy tworzeniu i znacznie więcej. Ale to "więcej" to już zbyt osobiste, żeby tak po prostu upublicznić na forum. Nawet na takim jak nasze :) Za to fakt, że wywołuje to "więcej" stanowi o wielkości tego tekstu, dociera do serca i duszy. Niesamowite!

 

PS

Nie wiem czy nie ubiję GLS przed Kuolemą w survivorze. Tam muzyka, tutaj tekst, porażka ten wybór.:blush: